Diferencies ente revisiones de «Racionalismu»
Contenido eliminado Contenido añadido
m iguo testu: sostien,sosten => sostién,sostén |
Sin resumen de edición |
||
Llinia 1:
{{Referencies|t=20160921}}
{{otros usos|esti=la corriente filosófica|Racionalismu arquiteutónicu|l'estilu arquiteutónicu}}
El '''racionalismu'''<ref>{{DALLA|racionalismu}}</ref> ye una [[Escuela filosófica|corriente filosófica]] que se desenvolvió n'[[Europa continental]] mientres los sieglos [[Sieglu XVII|XVII]] y [[Sieglu XVIII|XVIII]], formulada por [[René Descartes]], que se complementa col [[criticismu]] d'[[Immanuel Kant]], y que ye'l sistema de pensamientu qu'acentúa'l papel de la [[razón]] na adquisición de la conocencia, en contraste col [[empirismu]], que resalta'l papel de la esperiencia, sobremanera el sentíu de la perceición.
El racionalismu identifícase primero de too cola tradición que provien del filósofu y científicu francés del sieglu XVII [[René Descartes]], quien dicía que la [[xeometría]] representaba l'ideal de toles ciencies y tamién de la filosofía. Descartes aseguraba que solo per mediu de la razón podíen afayase ciertes verdaes universales. A partir d'aquelles verdaes ye posible deducir el restu de conteníos de la filosofía y de les ciencies. Manifestaba qu'estes verdaes evidentes en sí yeren innates, non derivaes de la esperiencia. Esti tipu de racionalismu foi desenvueltu por otros filósofos europeos, como l'holandés [[Baruch Spinoza]] y el pensador y matemáticu alemán [[Gottfried Wilhelm Leibniz]]. Oponer a ella los empiristas británicos, como [[John Locke]] y [[David Hume]], que creíen que toles idees veníen de los sentíos.
| |||