|
== Datos xenerales ==
Participó nel proyeutu de descubrimientu y conquista de les Indies ([[América]]). Marín, dibuxante de mapes náuticos y escritor, nació –según él mesmu confiesa nel prefaciu del so tratáu de saléunavegación y náutica– «nes nobles y antigües cases y cortiles de [[Noriega (Ribedeva)|Noriega]] y la Concha de Colombres nel valle de [[Ribedeva]] na diócesis d'[[Uviéu]]». Hai qu'esclariar que, na Edá Moderna, el territoriu del Deva atopar na demarcación de l'[[Asturies de Santillana]], pa pasar en 1779 a formar parte de la Provincia de Cantabria y quedar a lo último en 1833, en territoriu asturianu tres la última división provincial.
Nun interrogatoriu d'entrugues que se-y presentaron en [[Sevilla]] en [[1558]]-[[1559|59]], declaró tener 30 años más o menos, naciendo, por tanto, escontra [[1529]] o [[1530]]. Fueron los sos padres García de Escalante y Juana de Mendoza, dambos descendientes de nobles families montañesa y alavesa, respeutivamente.
Dexó escrites les siguientes obres:
*'''Itinerariu de saléunavegación de los mares y tierres occidentales''': obra terminada en [[1575]] y dedicada a [[Felipe II]]. Esti manuscritu, calteníu na biblioteca del Muséu Naval, ye unu de los trataos de saléunavegación y náutica más importantes y completos que s'escribieren nel [[sieglu XVI]]. El códiz ta estremáu en tres llibros y escritu en forma de diálogos ente un mozu que quier conocer l'arte del saléunavegación y el pilotu del navío onde ta embarcáu. Por aciu estos amenos diálogos, Juan de Escalante va describiendo refechamente los carreros o rutes marítimes pa dir d'España a les Indies, esponiendo al empar les conocencies que se teníen na so dómina sobre saléunavegación y náutica –[[astronomía]], [[Práuticu|pilotaje]], [[meteoroloxía]], [[cosmografía]], [[cartografía]], [[construcción naval]], etc.–, tou ello arriquecíu coles sos esperiencies y los sos propios estudios. A pesar de que'l Conseyu d'Indies aprobó la obra, una vegada consultaos los informes de los más destacaos pilotos y cosmógrafos de la Casa de Contratación de Sevilla, nun dieron al asturianu'l permisu pa imprimila por medrana a que los demás países, y sobremanera los pirates y corsarios, aprovechar de l'amplia información contenida nel llibru p'atacar con más ésitu a les flotes españoles que diben o veníen d'América. Habríen de pasar más de trescientos años por que'l tratáu fora editáu. Esta primer publicación, efectuada en [[Madrid]] en [[1880]], corrió al cargu de Cesáreo Fernández Duru, quien nun imprimió tol manuscritu, sinón namá'l Llibru Primeru, qu'ensertó nel tomu V de les Disquisiciones Náutiques. Más de cien años dempués, en [[1985]], el Muséu Naval de Madrid publicó, a lo último el manuscritu completu.
{{NF|1529|1596|Escalante de Mendoza, Juan}}
|
