Diferencies ente revisiones de «Ríu Navia»

Dientro l'estudiu ''La toponimia asturiana d'orixe indoeuropéu prellatín'' rializao por [[Martín Sevilla Rodríguez]] y publicao por elpol [[Principáu d'Asturies]] en [[1984]] dizse que'l nome remana'l vocablu indoeuropéu ''naus'' que sinifica “[[barcu]]”, pudiendo alcontrarse términos paralelos a ''naus'' n'otres llingües d'orixe indoeuropéu:

El ríu Navia ñaz nes cercaníes d'O Cebreiro, un llugar enllenu de simbolismu nel [[Camín de Santiago]]. Toó'l Camín tien un cálter un tantu máxicu, y esa personalidá impónese con plenitú n'[[O Cebreiro]], na so conxugación de paisada grebia y [[teitu]], cola hospedería de San Xiraldu y la rústica illesia de l'Alta Edá Media onde guárdase'l Cáliz del Milagru (milagru asocedío hacia'l 1300). TodoTou illoello flotando nuna borrina fantasmal, calume de lluvia –de cutio, de ñeve-. El viaxeru, unos centenares de metros más alló del pueblu, atropará una ñora recién ñacida qu'abre'l so camín ente les roques de la tenllera –el Navia-. Emociona un poco sentir que, 170 qum más abaxo, esi ríu añerará metanos les eríes de Porto.

El cusuocursu de los 178 qum de llargura'l ríu Navia ye básicamente retilliniu. Parez como si toviera aballu n'aportar al [[Cantábricu]]. A poco d'entamar el so recorríu, el Navia ye trasviesáu pela Nacional VI. Al aceder a [[Galicia]] por esa carretera ún alcuentra, poco dempués de coronar el puertu de Piedrafita, el pueblu d'[[As Nogais]], con una ponte so'l nuesu protagonista. Sirvi dempués de llende –dende Envernallas a La Muria- ente Galicia y Asturies, intérnase brevemente nel Principáu y torna a Galicia, pasando per Ríodeporcos y Ouviaño. Equí acueye a un primer afluente emportante –l'Ibias- y llueu, en Villagudín, entra dafechu n'Asturies. Avérase entóncenes a Villarpedre -onde enagádese-y el Rigu del Ouro (metal que recoyía|banzáu de Grandas]] –una notable obra d'inxeñería, de cuya afoguinada costruición a emtamos de los años 50, con un emportante cueste en vides humanes, entá guárdase viva l'acordanza en toó'l valle-. El Navia entovía tendrá d'enllenar dos grandes banzaos más –los de Doiras y Arbón- nel so camía a la mar.

'l banzáu de Doiras y desemboca'l [[ríu Agüeira]]. Frote otru ríu, el Riellu, cola so socesión de remexones. Nesta estaya del recorríu l'encaxonamientu'l cursu'l ríu ente los montes abluca; inclusive, munchas veces, resulta dramáticu. Augües abaxo van asocediéndose los pueblos de San Esteban de los Buitres –una ayalga de d'arquiteutura rural integrada na paisada-, Llanteiru –sos vides nes grebies fanes-, Bulyso, Zadamoño y Xío –coles sos piedres sanqres que, una vegada tallaes, dexen ver la cruz que tienen nel so interior (quiastolita, con una cristalización en macla que ye onde reside'l secretu de la so apariencia; una quiastolita foi el dau oficial d'Asturies al Papa Juan Pablu II na so vesita a la rexón en [[1989]])-,... finalmente'l banzáu de Doiras.

En Merou entama la cola del banzáu d'Arbón, el más próximu a la mar, col idílicu embarcaderu de [[Castrillón]]. Llueu más afluentes –el Polea-, dellos de vuelta con remexones -Lloráu, Rigu Friyu, etc.-, y más pueblos (Llendillesia, Miñagón, Serandinas) siempres ente viesques. En Serandinas ye posible afayar, si se contrata con antelación, canoes pa navegar hasta Navia. Y, yá nes cercaníes del banzáu de Doiras, el campu d'entrenamientu de la Federación Española de Piragüismu y la confluyencia cola ñora de les Pontigas; esti últimu forma, unos quilómetros más enrriba, los [[remexones d'Oneta]], lasles más notables de tola cuenca.