Diferencies ente revisiones de «Tácitu»
Contenido eliminado Contenido añadido
m iguo testu: L'influyencia => La influyencia |
m nomes propios: Quintiliano => Quintilianu |
||
Llinia 22:
=== Orador ya historiador ===
La so dedicación a la oratoria ganólu bien llueu una alta sonadía gracies a la so elocuencia. Formárase en contautu colos meyores abogaos del so tiempu. Él mesmu afirma (''Diálogu sobre'l oradores'', 2) que na so mocedá escuchó cola pasión propia de la edá, tantu en públicu como en priváu, a Marcu Apro y Xunetu Segundu, les lluminaries del foru nesos momentos. Nun faltaron quien piensen na posibilidá de que, de la mesma forma que Pliniu el Mozu, pudiera ser alumnu de [[Marcu Fabiu Quintilianu|
Nun se dedicó a la hestoria hasta dempués del añu [[97]], cuando la muerte de Domicianu dexó-y espresase ensin medrana. La so dedicación a la hestoria nel maduror, dempués de la culminación d'una importante carrera política, según el fechu de que la so ideoloxía política tea nel fundamentu de la so obra, averar al perfil de dellos historiadores republicanos (como [[Cayo Xuliu César|César]], [[Cayo Salustio Encrespo|Salustio]]). Pal home noble de la república había delles formes de sirvir al estáu: l'actividá política y la milicia fundamentalmente. Una vegada desempeñaes eses actividaes, yera beneficiosu emprestar servicios d'otru tipu, como esplicar los fechos y situaciones polos que pasara Roma. Yera lo qu'afirmaba Salustio (''Guerra de Catilina'', 3): «Ye formosu obrar bien col estáu, sicasí nun escarez de sentíu falar bien d'él amás. Ye lícitu llegar a destacar na guerra y na paz».
Llinia 34:
==== Diálogu sobre'l oradores ====
* El '''''[[Dialogus de oratoribus]]''''' («''Diálogu sobre'l oradores''»), a pesar del pronunciamientu en contra de dellos estudiosos, acéptase xeneralmente como obra de Tácitu. Ye [[Cicerón|ciceroniano]] na so concepción y estilu, que s'afai equí al xéneru y ye bien distintu del que l'autor emplega nes obres históriques. L'asuntu tratáu nél ye la decadencia de la oratoria, que yá se plantegó tamién
:Al empiezu de la obra, en casa de Curiacio Maternu, poeta, apaecen aconceyaos con él otros dos personaxes: l'orador Marco Apro, y Vipstano Mesala, espertu en retórica. L'aición asítiase claramente (capítulu 17) nel añu 75. Esta fecha ye'l términu ''post quem'' pa la datación de la obra. Hai quien tienden a considerar a partir d'esti datu que'l ''Diálogu...'' ye obra de mocedá pocos años posterior. Sicasí, poles sos rellación estilístiques y de conteníu coles ''Institutiones oratoriae'' de
:Maternu alderica con Apro sobre la primacía de la poesía sobre la oratoria. Depués el discutiniu céntrase puramente sobre la oratoria. Apro defende la modernidá y asegura que'l oradores del so tiempu nun tienen que faer concesiones al antiguu estilu de la oratoria republicana, pos los tiempos camudaron. Mesala, sicasí, cree nel valor imperecedero de Cicerón y los sos contemporáneos. Según él, nel presente la oratoria ta en decadencia pola mor del abandonu del estudiu de los vieyos oradores na educación de los mozos.
| |||