Diferencies ente revisiones de «Reencarnación»

[[Oríxenes]] sicasí, amuésase ambiguu cuando favorez a la reencarnación nos sos escritos y otres vegaes refugar.<ref> «Cada cual, poro, d'aquellos quien baxen escontra la tierra ye, d'alcuerdu a los sos méritos o a la posición que tenía ellí, ordenáu pa nacer nesti mundu yá sía nun llugar distintu, o nuna nación distinta, o nuna ocupación distinta, o con distintes debilidaes, o pa ser descendiente de padres relixosos o siquier píos, según dacuando pa producir qu'un israelita baxe ente los [[escitas]] y que un probe exipciu sía traíu a Xudea». De Principiis IV Cap. 3, 10, 26, 23.

Consta nel llatín de la traducción de Rufino d'esta manera: '' «Unusquisque ergo descendentium in terram pro meritis vel llocu suo, quem ibi habuerat, dispensatur in hoc mundu in diversis veI locis vel gentibus vel conversationibus vel infirmitatibus nasci vel a religiosis ant certe minus piis parentibus generari, ita ut inveniat aliquando Israheliten in Scythas descendere et Aegyptium pauperem deduci ad Iudaeam»''.

 

Otru autores como [[Ireneo de Lyon]],<ref> «Podemos baltar la so doctrina de la transmigración de cuerpu a cuerpu pol fechu de que les almes nun recuerden nengunu de los eventos que tendríen llugar nel so anterior estáu d'esistencia». Ireneo de Lyon, ''Contra les herexíes'', II, XXXIII:1</ref> amás d'[[Oríxenes]],<ref> «La [[transmigración]] ye ayena a la Ilesia de Dios, non enseñada polos apóstoles, y non sofitada poles Escritures». Oríxenes, ''Comentariu de Mateo'' XXIII, I:46–53</ref> tamién trataron de refutar en repitíes ocasiones la creencia na reencarnación.<ref>El destierru de la doctrina reencarnacionista empezó a espandise nel añu [[312]], cuando l'emperador [[Constantino'l Grande]] convertir al cristianismu. Hubo tres argumentos qu'esaniciaron la idea de la reencarnación nel nuevu cristianismu, a pesar de que nenguna encíclica papal condergar. La primera foi la so desaprobación per parte del [[Concilio de Constantinopla II]] nel añu [[553]], a instancies del emperador [[Justiniano I]]. Los sos poderosos edictos incluyeron el decretu que consideraba anatema cualquier enseñanza sobre la preesistencia de l'alma, según la doctrina de la so torna a la Tierra. Tamién foi decisivu pal destierru del conceutu reencarnacionista la condena de la metempsicosis, establecida pol Concilio de Lyon ([[1274]]) y pol de Florencia ([[1439]]), nos que s'afirmó que les almes que partíen d'esti mundu dirixir al [[Cielu]], al [[Purgatoriu]] o al [[Infiernu]]. El tercer argumentu, a lo último, foi la persecución, especialmente la de la [[Inquisición]], y la supresión de les idees pola fuercia de les armes, de les que l'exemplu más cruel foi la denomada [[Cruzada Albigense]], en [[1209]].</ref>