Diferencies ente revisiones de «Alquimia»

Bacon nun foi l'únicu alquimista d'esta dómina pero sí'l más importante. Les sos obres fueron usaes por incontables alquimistas ente los sieglos XV y XIX. Otros alquimistas de la so mesma dómina compartieron diverses traces. Primero, y más obviamente, cuasi toos fueron miembros del cleru. Esto debía a cencielles a que poca xente fuera de les escueles parroquiales tenía la educación necesaria pa esaminar les obres derivaes del árabe. Amás, la alquimia nesta dómina yera autorizada pola ilesia como un bon métodu d'esquizar y desenvolver la teoloxía. La alquimia yera interesante pa l'amplia variedá de clérigos porque ufiertaba una visión racionalista del universu onde los homes apenes taben empezando a aprender sobre'l racionalismu {{cita Harvard|Edwardes|1977|p=24-7}}.

 

 

Nel [[sieglu XIV]] produciéronse cambeos importantes. Per una parte, nel añu 1317, el papa [[Xuan XXII]] prohibe la práutica de la alquimia al traviés de la bulda [[Spondent Pariter]] que retiró a tolos miembros de la ilesia de la práutica d'esti arte {{cita Harvard|Edwardes|1977|p=49}}. Sicasí, créese qu'este mesmu papa tuvo interesáu nel estudiu alquímico y que tamién escribió un tratáu tituláu ''Ars transmutatoria'' nel que narraba cómo fabricó 200 barres d'oru d'un quintal. Esto nun yera nuevu nel senu de la ilesia yá qu'en 1295 la llexislación de los franciscanos prohibió escribir, lleer ya inclusive tener llibros de alquimia.<ref>''Definitio contra alchimiam et necromantiam'' (1295-1310), édi. Bihl, 1941, (p.35). L. Bianchi, ''Censure et lliberté intellectuelle à l'Université de Paris (XIII ‑ XIV siècles)'', Les Belles Lettres, 1999, p.25-27, 33, 242.</ref> Mentanto los filósofos de la dómina variaron los sos puntos de vista yá que [[Guillermo de Ockham]], un franciscanu d'[[Oxford]] que morrió en [[1349]], atacó la visión [[Tomás d'Aquino|tomista]] de la compatibilidá ente la fe y la razón. La so opinión, güei llargamente aceptada, yera que Dios ten de ser aceptáu namái cola fe, pos Él nun podía ser llindáu pola razón humana. De xacíu esti puntu de vista nun yera incorreutu si unu aceptaba'l postuláu d'un Dios ilimitáu frente a la llindada capacidá humana pa razonar, pero esanició virtualmente a la alquimia como práutica aceptada nos sieglos XIV y XV {{cita Harvard|Hollister|1990|p=335}}. Los cambeos climáticos, la [[peste negro]] y la medría de [[guerra|guerres]] y [[fame|fames]] que caracterizaron a esti sieglu sirvieron tamién ensin dulda de torga al exerciciu filosóficu polo xeneral.