Denomínase '''periodu helenísticu''' (tamién llamáu '''alexandrín''' por Alexandru MagnoMagnu) a una etapa histórica de l'[[Edá Antigua|Antigüedá]], que los sos llendes cronolóxiques vienen marcaos por dos importantes acontecimientos políticos: la muerte d'[[Alexandru MagnoMagnu]] ([[323 e.C.|323 a. C.]]) y el suicidiu de la postrera soberana helenística, [[Cleopatra VII]] d'Exiptu, y el so amante [[Marcu Antoniu]], tres la so derrota na [[batalla de Accio]] ([[30 e.C.|30 a. C.]]). Ye l'heriedu de la cultura helénica de la Grecia clásica que recibe'l mundu griegu al traviés de la hexemonía y supremacía de [[Reinu de Macedonia|Macedonia]], primero cola persona d'Alexandru MagnoMagnu, y dempués de la so muerte colos [[diádocos]] (διάδοχοι) o socesores, los reis de los trés grandes dinastíes: [[Dinastía Ptolemaica|Ptolemaica]], [[Dinastía Seléucida|Seléucida]] y [[Dinastía Antigónida|Antigónida]]. Estos soberanos supieron caltener y afalar l'espíritu griegu tantu nes artes como nes ciencies. Ente la xente culto y de l'aristocracia «lo griego» yera lo importante y nesti conceutu educaben a los sos fíos. El restu de la población d'estos reinos tan desemeyaos (Exiptu, Siria, Macedonia) nun participaba del helenismu y siguía coles sos costumes, la so llingua y les sos relixones. Les [[ciudá estao|ciudaes-estao]] griegues ([[Antigua Atenes|Atenes]], [[Esparta]], [[Tebas (Grecia)|Tebas]]…) llegaren al cayente y fueren sustituyíes n'importancia peles ciudaes modernes d'[[Alexandría]], [[Pérgamo]] y [[Antioquía]], que'l so urbanismu y construcción nun teníen nada que ver coles anteriores. En toes elles falaba la llingua griega, llamada [[koinè]] (κoινης), que ye un alverbiu griegu que significa «común», «comúnmente». Vale dicir, la llingua común o [[panhelenismu|panhelénica]], principal vehículu de cultura.
