Diferencies ente revisiones de «Cementu»

Nómase cementu a un conglomerante hidráulicu que, mezcláu con agregaos pétreos (áridu gruesu o grava, más áridu finu o arena) y augua, crea una mecedura uniforme, maleable y plástica que fragua y endurézse al reaicionar col augua, adquiriendo consistencia pétrea, denomináu formigón o concretu. El Xu usu ta mui xeneralizáu na construcción e inxeniería civil, siendo xu principal función la de aglutinante.

 

==Hestoria==

 

Dende anguaño, emplegáronse pastes y morteros ellaboraos con arciélla, yesu o cal pa xunir mampuestos nes edificaciones. Foi na Antigua Grecia cuando entamaron a usase tobes volcániques estraíes de la islla de Santorini, los primeros cementos naturales. Nel sieglu I a. C. entamó a usase'l cementu natural na Antigua Roma, llográu en Pozzuoli, cierca del Vesubio. La bóveda del Panteón ye un exemplu d’ello. Nel sieglu XVIII John Smeaton construyi la cimentación d’un faru nel espeñaderu d’Edystone, na costa Cornwall, emplegando un morteru de cal calcinada. Nel sieglu XIX, Joseph Aspdin y James Parker patentaron en 1824 el Portland Cement, nomáu asina pol xu color gris verdosu escuru. Isaac Johnson, nel 1845, llogra’l prototipu del cementu modernu, con una mecedura de caliza y arciélla calcinada a alta temperatura. Nel sieglu XX surxe l'auxe de la industria del cementu, debíu a los esperimentos de los químicos franceses Vicat y Le Chatelier y l’alemán Michaélis, que llogren cementu de calidá homoxénea; l’invención del fornu rotatoriu pa calcinación y el molín tubular y los xeitos de tresportar formigón frescu ideados per Juergen Hinrich Magens que patenta ente 1903 y 1907.

 

==Tipos de Cementu==

Esti tipu de cementu tamién tien otres nomes como: cementu aluminosu, cementu d’alta alúmina o cementu fundíu d’alta alúmina.

Cementu d’albañilería