m
iguo testu: fixo => fizo
mSin resumen de edición |
m (iguo testu: fixo => fizo) |
||
|
[[Ficheru:Anchoas_en_aceite-2009.jpg|miniaturadeimagen|Presentación típica d'anchoes en salazón.]]
A pesar de ser la flota vasca (puertos de Bermeo y Ondárroa) la que más anchoa recueye, n'España la rexón conservera de l'anchoa por excelencia ye [[Cantabria]], más concretamente no que nun torgar que tantu [[Principáu d'Asturies|Asturies]] y [[Galicia]] como'l [[País Vascu]] tamién ellaboren esta semiconserva.<ref>{{cita web |url=http://www.gruposodercan.es/archivos/documentos_contenidos/5055_1.agro.pdf|títulu=Sectores Industriales en Cantabria|fechaaccesu=29 de xunu de 2015}}</ref> El so entamu surde a finales del [[sieglu XIX]] de la mano d'artesanos veníos d'Italia a la busca d'esti pexe qu'arralecía nes sos agües. Darréu esti procesu intensificose cola llegada de más italianos tres la [[Segunda Guerra Mundial|II Guerra Mundial]].
Fueron ellos los qu'enseñaron a los paisanos les téuniques de salazón y conserva de l'anchoa, lo que
La ellaboración de los filetes d'anchoa pal so posterior caltenimientu en llata ye una delicada y esmerada llabor artesanal. Una vegada recibíu'l boquerón na conservera, empieza'l llargu procesu d'ellaboración que s'empecipia col saláu y posterior prensado d'esti taragañu. Una vegada efectuáu'l prensado ye precisu dexar reposar les anchoes cuatro o cinco meses a una temperatura que bazcuya ente los 18 y 25 graos, hasta que tomen el color acoloratáu y l'arume apropiáu.
| |||