Diferencies ente revisiones de «Maniqueísmu»

Los maniqueos, a semeyanza de los [[gnosticismu|gnósticos]], [[mandeísmo|mandeos]] y [[mazdeísmo|mazdeístas]], yeren [[dualismu|dualistes]]: creíen qu'había una eterna llucha ente dos principios opuestos y irreductibles, el Bien y el Mal, que yeren acomuñaos a la Lluz ([[Zurvanismo|Zurván]]) y les Tiniebles ([[Angra Mainyu|Ahrimán]]) y, por tanto, consideraben que l'espíritu del home ye de Dios pero'l cuerpu del home ye del demoniu. Esto esplicábase al traviés d'un conxuntu de mitos antropogónicos, d'influencia [[gnosticismu|gnóstica]] y [[mazdeísmo|zoroástrica]]. Nel home, l'espíritu o lluz atopa cautivu por causa de la materia corporal; poro, creen que ye necesariu prauticar un estrictu [[ascetismu]] pa empecipiar el procesu de lliberación de la Lluz atrapada. Desprecien por eso la materia, inclusive'l cuerpu. Los oyentes» aspiraben a reencarnarse como «escoyíos», que yá nun precisaríen reencarnarse más.

 

 

Na práutica, el maniqueísmu niega la responsabilidá humana polos males cometíos porque cree que nun son productu de la llibre voluntá, sinón del dominiu del mal sobre la nuesa vida. Por esto consideraben al pavu real (pavu cristatus) el so animal sagráu, porque los sos colores nel plumaxe revelaben los distintos estaos espirituales polos que pasaba'l cuerpu pa llograr purificarse y tresformase nel espíritu divín.