Diferencies ente revisiones de «Rubín»

El '''rubín''' {{cr|o '''rubil'''}} ye un [[mineral]] de la clase 04 ([[Óxidu|óxidos]]), según la clasificación de Strunz. Ye una [[Xema (xeoloxía)|xema]] de color acoloratáu. Debi'l so color a los metales de [[fierro]] y [[Cromu (elementu)|cromu]] colos que ta acomuñada esta variedá de corindón (óxidu d'aluminiu Al2O3). El so nome vien de ''ruber'', que significa 'colloráu' en [[Idioma llatín|llatín]].

Pertenez a la familia del corindón, xuntu al [[zafil]], siendo una convención de nome la única diferencia ente dambes [[Xema (xeoloxía)|xemes.]] Llámase rubílrubín a los corindones coloraos y zafil a tolos demás colores, incluyíu'l rosáu.

Atópense xacimientos de rubilesrubinos en [[Myanmar]], [[Sri Lanka]], [[India]], [[Madagascar]], [[Tailandia]], [[Brasil]], [[Colombia]], [[República Popular China|China]] y [[Rusia]], amás d'atopase en menor cantidá en [[República Sudafricana]], [[Australia]], [[Groenlandia]] y [[Estaos Xuníos d'América|Estaos Xuníos.]] Los de la península de Malaca y [[República Xunida de Tanzania|Tanzania]] son bien pervalibles, llegando a algamar en valor a los diamantes de mesmu tamañu.

== El rubilrubín sintéticu ==

Los rubilesrubinos sintéticos producieronse por primer vegada en [[1923]] entemeciendo allume y pigmentos de cromu. Esti métodu dexa la producción de piedres bien similares química y físicamente a les naturales. Sicasí, los rubilesrubinos sintéticos úsense más en reloxería qu'en xoyería.

El rubilrubín ye duru (durez en mohs: 9) y el so color varia cola concentración del cromu trivalente (Cr2O3) na mena. Por traces de fierro el color tórnase mas marrón. El so puntu de fusión ye 2000 > °C y varia namái unos graos dependiendo de la concentración d'impureces. La densidá relativa ye de 3,9 a 4,1 según los defectos cristalinos presentes. El rubilrubín tien configuración cristalina trigonal formando de cutiu cristales hexagonales.

== Grabáu en rubilrubín ==

Los antiguos grabaron pocu en rubilrubín y [[Pliniu'l Vieyu|Plinio el Viejo]] da por razón d'ello que los sellos fechos con esta sustanza llevaben la cera. La durez escesiva del rubilrubín, el so altu preciu, la rareza de los planos propios pal grabáu son verdaderamente les verdaderes causes que torgaron a los artistes de l'antigüedá grabar el rubilrubín. Hai que notar, amás, que la imposibilidá en que probablemente taben los antiguos d'apolazar los cuévanos fechos con esta sustanza podíen causar el defectu de que fala Plinio.

Nel Muséu de Odescalque atópense'l diseñu d'un rubilrubín grabáu representando a Ceres de pies con una espiga na mano. Otru grabáu en rubilrubín presenta la cabeza d'un home de llarga barba y pelos crespos que se creyó representar a un filósofu griegu. Esti rubilrubín taba talláu en forma corazón y formaba parte de la coleición del Duque de Orleáns.<ref>''Piedras preciosas'', Luis Dieulafait (1886).</ref>