Diferencies ente revisiones de «Orde del Císter»

 

Recibieron na Edá Media el nome de ''monxos blancos'', pol color del so hábitu, n'oposición a los ''monxos negros'', que yeren los [[benedictinos]]. Tamién ye frecuente la denominación ''monxos bernardos'' o simplemente ''bernardos'' pol puxu que-y dio a la orde [[Bernard de Clairvaux]] ([[1090]]-[[1153]]), home d'una personalidá y d'un carisma excepcionales. El so resplandor y el so prestixu personal ficiéronlu'l cisterciense de mayor sonadía del [[sieglu XII]]. Si nun foi el fundador de la orde, convirtióse nel so maestru espiritual.

 

== Historia ==

Siendo Roberto abá del monesteriu [[Orde de Cluny|cluniacense]] de Molesmes, él y un grupu de monxos de la so comunidá propuséronse retornar a la observancia estricta de la primitiva regla de [[Benito de Nursia|san Benito de Nursia]], qu'en [[540]] fundara la [[Orde de San Benito]]. Pa ello erixó una nueva abadía en [[Abadía de Císter|Císter]], onde los monxos blancos dedicaron la so vida al trabayu manual y a la contemplación ascética con igual empeñu, poniendo en práctica el lema benedictín ''Ora et labora'' (reza y trabaya). El so sucesor, san Alberico, obtuvo en [[1100]] el reconocimientu de la nueva orde por parte del [[papa]] [[Pascual II]] qu'otorgó al monesteriu el ''“privilexu romanu”'', lo qu'equivalía a ponelu baxo la protección de la [[Santa Sede]]; pero sólo foi'l tercer abá, san [[Esteban Harding]], el qu'en [[1119]] dotó al Císter d'una regla propia, la [[Carta de Caridá]], na que s'establecíen les normes comunitaries de total probitú, obediencia a los obispos, dedicación al cultu divín con dexación de les ciencies profanes, y demás estatutos de la orde. En [[1113]] ingresa como noviciu Bernardo de Fontaine xunto con un garrapiellu de familiares y amigos aconceyaos en Châtillon. Cuando dos años depués l'abá Esteban decide esparder l'ámbitu monásticu con nueves fundaciones, erixendo los cenobios de [[La Ferté]], [[Pontigny]], [[Morimond]] y [[Clairvaux|Claraval]] (Champaña), envió a esti últimu a Bernardo y los sos allegaos, en parte poles dotes que'l nuevu monxu manifestaba pa la dirección d'una abadía como la que-y encomendaba, y en gran parte tamién pa llibrar a Cîteaux de la escesiva presencia del “clan” de los Fontaine.

 

[[et:Tsistertslaste ordu]]

[[fa:سیسترسی‌ها]]

[[fr:Ordre cistercien]]

[[fy:Bernardinen]]