[[Archivu:Oman Zufar.png|200px|thumb|Situación de Dhofar n'[[Omán]].]]
La gobernación de '''Dhofar''' o '''Zufar''' ([[Árabe]] '''ظفار''' '''Ẓufār''') s'atopa al sur d'[[Omán]] y al este de [[YemenYeme]]. Hestóricamente foi la fonte principal del [[inciensu]] nel mundiu. EnsinPor embargu, esti franquinciensu ye usáu llocalmente; [[Somalia]] ye agora'l principal esportador. La mayor ciudá na rexón ye Salalah. El llanu de Salalah foi una vez un área cautivada caún sofisticáu sistema de riego. Dúrante la [[Primera Guerra Mundial]] foi fértil abondo pa producir comida y granos pa suplir una gran parte al requerimientu del exércitu británicu que lluchaba en [[Mesopotamia]].
Ye l'única parte del sur d'[[Arabia]] que ye direutamente espuesta a los monzones del sudesti desde mediaos d'agostu fasta finales de setiembre o mediaos d'ochobre; ye coñocíuconocíu como el'l ''khareef''. En consecuencia, foi un bon clima dúrante lana temporada de monzones y un poco dempués fasta que la vexetación pierda xu verdor. El clima húmedo que tien temporalmente contrasta a los cercanos desiertos de YemenYeme y el restu d'Omán.
Una campaña de contrainsurgencia foi fecha poles Fuercies Armaes del Sultán d’Omán (SAF) entre [[1965]] y [[1975]] escontra les guerrilleros del Frente Nacional Democráticu pa la Lliberación d’Omán y el Golfu Pérsicu, que taba apoyáu por LlemenYeme del Sur y que se convertió nel Frente Popular pa la Lliberación d’Omán, qu'intentaba botar al sultán y llograr control sobre’l [[Estrechu d'Ormuz]], y asina controlar el fluxu de petroleu que suplía desde el [[Golfu Pérsicu]] hacia Occidente. Les fuercies del sultán, aconseyaes pol [[Reinu Xunío]], [[Irán]], [[Xordania]] y l’la [[India]] vencieron la campaña dando rematando n’avientu de 1975, cola rindición delles fuercies del frente.
La gobernación de Dhofar ta formada por diez vilayatos: Salalah, Taqa, Mirbat, Thumrait, Sadah, Rakhyut, Dhalkut, Muqshin, Shlaim y les Islles Hallaniyat.
