Diferencies ente revisiones de «Primer Internacional»

Na primer metada del [[sieglu XIX]] los únicos movimientos obreros d'entidá fueron el británicu o el francés. La xestación d'idegues ta xeneralmente nun estáu embrionariu en cuasi tolos países, fasta nos movimientos obreros tienen un desenrollu significativu. El [[Movimientu obreru]] acabó buscando una espresión internacional, sobrepasando les fronteres territoriales. Esta espresión internacional finó cristalizando en 1864, l'AIT anque tuvo predentes. La L'AIT foi una organización de relevancia numéricanumbérica, pero sobre too la so significación más importante tuvo nel impactu sicolóxicu causáu nos trabayadores obreros y sobre los estaos y burguesíes nacionales antagonistes, que la reciben con pánicu.

El papel de la l'AIT nel españíu de la [[Comuña de París]] foi débil pero ambes quedaron nel imaxinariu colectivu de la clase dominante como ellementos terroríficos. En [[1872]] la organización treslládase a EE.XX., disolviéndose oficialmente en [[1876]]. En [[1889]] establezse la [[Segunda Internacional]] como la sucesora nos sos fines políticos.

* [[Lliga de los Xustos]]. [[París]]- [[Londres]], [[1826]]-[[1848]]. Sociedá secreta d'esiliaos alemanes que participen na sublevación parisina de [[Auguste Blanqui|Blanqui]] en [[1839]]. Lo so sésée tresládase a Londres, ellí camudarán de nome y pasará a llamase [[Lliga de los comunistes]]. En 1847 encárguen-y a [[Karl Marx]] la redaición d'un programa que más tarde entitularáse [[Manifiestu comunista]]. En [[1848]] la Lliga de los comunistes torna a [[Alemaña]] ([[Colonia]]) y sedrá disuelta.

* [[Comité internacional de refuxaos]]. [[Londres]]. Ye una organización inglesa. Fundada por E. Jones. Escasa definición ideolóxica y d'orientación non obrerista. En [[1856]] visítenlos un grupu de siguidores de [[Proudhon]] y [[Auguste Blanqui]], que quieren costituyir una Lliga Internacional de Trabayadores.

Como se ve, hai dos llinies d'iniciatives paraleles que nun acaben de cuayar. De los respectivos movimientos obreros y del "caldu de cultivu" esistenteexistente acabará xurdiendo en 1864 l'AIT.

[[Archivu:Bakuninfull.jpg|thumb|left|Mikhaíl Bakunin]]En [[1862]] una delegación d'obreros franceses prodhonianosproudhonianos visita Londres, y del so contactu con obreros ingleses xurde aconceyar otra vuelta al añu siguiente, en [[1863]]. Redáctase un mensaxe de solidaridá de los franceses con [[Polonia]] y planteguen presión pa torgar la contratación d'obreros foriatos. Tamién resulta del alcuentru, la cellebración de congresos internacionales periódicos. El primeru, fairáse en [[Londres]] (St Martín Hols, [[1964]]) y nél tomaráse la decisión de crear l'Asociación Internacional del Trabayu.

Los primeros años. La L'AIT tien pocos adeptos y amás prodúzse un retrocesu del sindicalismu britanicu darréu y convierteseconviértese nuna organización continental con mui poca presencia nes islles. La mayor implantación ye en Francia y menor en [[Suiza]] y [[Bélxica]]. En N'[[Italia]] y [[España]] ye cuasi nula.

PredominiuEl predominiu francés xustifica la preminencia de les idegues prudhonianes, anque yá nos entamos apaez la confrontación ente [[Proudhon]] y [[Karl Marx]].

Ye una etapa de munchos conflictos, fuelgues europees. La L'AIT desendólcase mui rápido en [[Bélxica]]. En Francia medra abondo tamién. Francia conviértese nel país guía del movimientu obreru y evoluciona haza un sindicalismu de corte revolucionariu. Hai delles decenes de miles de militantes en Francia y entamen a participar en política.

La L'AIT esparde la so influencia haza l'estauestáu español que ta nel periodu conocíu como [[SeseniuSexeniu democráticu]], formándose seiciones en [[Madrid]] y [[Barcelona]]. Tamién presente n'[[Italia]] ( [[Nápoles]], [[Florencia]]), en Alemaña (hai asociaciones que ruempen con [[Lasalle]] y pasen a l'AIT, costituyendo el'l [[Partíu socialdemocrata alemán]], tamién seiciones n'[[Austria]], [[Países Baxos]], [[Dinamarca]], [[Estaos Xuníos]] y fasta xurde ciertu sofitu ente'l [[sindicalismu británicu]].

El socialismu marxista tien como principal sucesor el [[comunismu]] propiamente dichodichu, como idees aportaes por [[Lenin]] ([[leninismu]]). Dientro de les ideoloxíes comunistes hubo una evolución y adaptación del [[marxismo-leninismu]] a les diferentes dómines y realidaes nacionales. Asina podemos falar de [[trotskismu]], [[estalinismu]], [[maoismu]], [[autoxestión socialista]] y [[eurocomunismu]].