La posibilidá d'un orixe común del [[llatín]], [[griegu]], [[persa]] y [[sánscritu]], cuatro de les llingües más vieyes conocíes d'aquelladaquella, foi teorizada por Sir William Jones, alcontrando similitúes como la pallabra [[Deva]] que significa ''divinudivín'' en llatín y sánscritu. Trabayos posteriores de [[Franz Bopp]] afitaron la teoría. Nel [[sieglu XIX]], los profesores nomaben al grupu ''llingües indoxermániques'' o ''aries''. Sicasí, al vese que'l grupu abarcaba la mayor parte d'idiomes europeos el grupu pasó a nomase ''Indoeuropeuindoeuropéu''. Una de les descubriciones más importantes foi el semeyu ente dialeutos del [[lituanu]] y el sánscritu.
La hipotética llingua común ancestral ye'l [[protoindoeuropeuprotoindoeuropéu]]. L'orixe xeográficu d'esti idioma ta en disputa: l'allugamientu orixinal, o ''Urheimat'', paez tar ente [[Armenia]], el norte del [[Mar Negru]] o [[Turquía]].
