Diferencies ente revisiones de «Stéphane Mallarmé»
Contenido eliminado Contenido añadido
Páxina creada con «right|thumb|250px|Stéphane Mallarmé '''Stéphane Mallarmé''' (París, 18 de marzu 1842 - Vulaines-sur-Seines...» |
Sin resumen de edición |
||
Llinia 1:
[[File:Portrait of Stéphane Mallarmé.jpg|right|thumb|250px|Stéphane Mallarmé]]
'''Stéphane Mallarmé''' ([[París]], [[18 de marzu]] de [[1842]] - [[Vulaines-sur-Seines]], [[9 de setiembre]] de [[1898]]), qu'el so nome real yera '''Étienne Mallarmé''', foi un poeta y críticu francés. Foi ún de los principales poetes [[simbolismu|simbolistes]] franceses, y les sos obres anticiparon ya inspiraron dalgunes de les escueles artístiques revolucionaries d'entamos del [[sieglu XX]]: [[cubismu]], [[dadaísmu]], [[futurismu]] y [[surrealismu]].
== Biografía ==
Stéphane Mallarmé nació en París. Trabayó como profesor d'inglés y pasó la mayoría de la so vida nún estáu de pobreza relativa. Pesie a ello, foi famosu polos sos ''salons'', reuniones ocasionales d'intelectuales na so casa de la ''rue de Rome'' pa discutir sobre poesía, arte y filosofía. El grupu que se reunía ellí entamó a ser conocíu como ''les Mardistes'', porque reuníase los martes (''mardi''), y al traviés d'elli Mallarmé exerció una considerable influyencia sobro'l trabayu d'una xeneración d'escritores. Por bien de años eses sesiones, nes que Mallarmé facía de xuez, de bufón y de rei, foron consideraes el corazón de la vida intelectual de París. Ente los visitantes regulares taben [[William Butler Yeats]], [[Rainer Maria Rilke]], [[Paul Valéry]], [[Stefan George]], [[Paul Verlaine]]...
[[Imaxe:Portrait_of_Stéphane_Mallarmé_(Manet).jpg|right|thumb|220px|Retratu de Stéphane Mallarmé ([[Édouard Manet]], [[1876]]).]]
El [[10 d'agostu]] de [[1863]] casose con Maria Christina Gerhard, y tuvo una fía, Geneviève Mallarmé, que nació'l [[19 de payares]] de [[1864]]. Mallarmé morrió en Valvins (anguaño Vulaines-sur-Seine) el 9 de setiembre de 1898.
== Estilu lliterariu ==
Los primeros trabayos de Mallarmé dében-y muncho al estilu de [[Charles Baudelaire]], que ye consideráu'l precursor del simbolismu lliterariu. El so estilu posterior fin de siècle, d'otra banda, anticipa munches de les fusiones ente la poesía y les otres artes qu'españaríen nel sieglu siguiente. Muncho d'esti trabayu posterior esploró la rellación ente conteníu y forma, ente'l testu y la disposición de les pallabres y los espacios valeros na páxina. Esto vese nidio nel so caberu gran poema, ''Un coup de dés jamais n'abolira le hasard'' (Una tirada de dados nunca va acabar col azar), de [[1897]].
Considérase a Mallarmé un poeta difícil de tornar a otra llingua. La dificultá débese en parte a la naturaleza complexa y multifacética de munches de les sos obres, pero tamién al importante papel que xuega la sonoridá de les pallabres, munches vegaes más importante qu'el so significáu, na so poesía. Esti aspectu de la so poesía fizo que fora sometida a un análisis musical por dellos autores, y tamién que fora fonte d'inspiración pa delles composiciones musicales.
== Obres ==
Línea 31 ⟶ 41:
* Ronat, Mitsou. ''Un coup de dès...pour la première fois grandeur nature'', in La Quinzaine Littéraire, numéro 319, 1980.
{{Commons|Stéphane Mallarmé|Stéphane Mallarmé}}
| |||
