Diferencies ente revisiones de «Cine mudu»

En [[1896]] l'[[ilusionismu|ilusionista]] francés [[Georges Méliès]] amosó que'l cine nun servía namái que pa grabar la realidá, sinón que tamién podía recreyala o falsiala. Con estes maxinatives premises, fexo películes qu'afondaben nel potencial narrativu del nuevu mediu, dando aniciu al cine d'una sola bobina. Nún estudiu na redolada de [[París]], Méliès rodó'l primer gran filme puestu n'escena del que la proyeición duró cuasi quince minutos: '''L’Affaire Dreyfus''' (El casu Dreyfus, [[1899]]) y filmó '''Cendrillas''' (Cenicienta, [[1900]]) en 20 escenes. Pero sobremanera a Méliès se-y remembra poles sos inxenioses fantasíes como '''[[Viaxe a la lluna]]''' ([[1902]]) y '''Allorios del barón de Münchhausen''', nes qu'experimentaba les posibilidaes de los trucaxes cola cámara de cine. Méliès descubrió qu'aparando la cámara en metá d'una toma y recolocando entós los elementos de la escena enantes de continuar podía, por exemplu, facer desapaecer oxetos. D'esta miente, celando la película unos cuantos centímetros y entamando la siguiente toma enriba de lo yá filmáu, llograba superposiciones, esposiciones dobles y disoluciones (fundíos y encadenaos, como elementu de transición ente escenes estremaes). Los sos curtiumetraxes foron un ésitu de sécute de públicu y ceo espardiéronse per tol mundu. Anque anguaño paecen poco más que curiosidaes, son precursores sinificativos de les téuniques y los estilos d'un [[arte]] entoncenes empapielláu.

 

 

'''"Asaltu y robu d'un tren"''' tuvo un gran ésitu y contribuyó de forma notable a que'l cine se convirtiere nún espectáculu de mases. Les pequeñes sales de cine, conocíes como "nickelodeones", espardiéronse per [[Estaos Xuníos]], y el cine escomenzó a xurdir como [[industria]]. Les más de les películes, d'una sola bobina, de la dómina yeren comedies curties, hestories d'aventures o grabaciones d'actuaciones de los actores teatrales más famosos daquella.