Diferencies ente revisiones de «Poggio Bracciolini»
Contenido eliminado Contenido añadido
m correiciones |
|||
Llinia 8:
Foi un incansable persiguidor de manuscritos por toa [[Italia]], [[Inglaterra]], [[Alemaña]], [[Francia]] y [[Suiza]], de suerte que rescató, mercó, copió o robó él solo gran parte de la lliteratura clásica llatina antigua que reverdeció nel [[Renacimientu]] dende'l senu de los monesterios a qu'allegó na so busca. Usaba, a imitación de [[Coluccio Salutati]], la nueva [[lletra gótica]] más rápida en cuenta de la [[minúscula carolina]]. Asina rescató numberosos discursos de [[Cicerón]] qu'atopó nel monesteriu de [[Cluny]] en [[1415]], según, nel monesteriu suizu de [[Saint Gall]], el primer testu completu de la ''Institutio Oratoria'' de [[Marcu Fabio Quintiliano|Quintiliano]], un fragmentu de [[Valerio Flacu]], comentarios de [[Cicerón]], otros de [[Asconio]] y [[Prisciano]] a [[Virgilio]] y un manuscritu de [[Vitrubio]]. En [[Alemaña]] atopó un códice de [[Vegecio]]. Tamién atopó'l ''De rerum natura'' de [[Lucrecio]]<ref>{{cita llibru|máscaraautor=Francisco Ricu|apellíos=Ricu|apellíos2=Márquez|nome=Francisco|añu=2000|añu-orixinal=1987|títulu=Historia de la Ética|volume=1|páxina=529|capítulu=Humanismu y ética|llugar-publicación=Barcelona|editorial=Crítica|fecha-publicación=2000|apellido-editor=Camps Cervera|nome-editor=María Victoria|nome-editor2=,|isbn=84-7423-336-4|puntofinal=.|separador-nomes=,}}</ref> y obres de [[Manilio]], [[Silio Itálicu]], [[Amiano Marcelino]] y obres de los gramáticos [[Caper]], [[Eutiques]] y [[Probo]]. Tamién topó les ''Silvae'' de [[Estacio]], y esto ye namá una parte bien pequena de los sos descubrimientos.
Estudió amás la hestoria de Florencia, qu'escribió dende los años [[1350]] a [[1455]], y compunxo numberoses [[epístola]]s, dalgunes d'elles contra los sos enemigos, y [[diálogu|diálogos]]
Un aspeutu bastante desconocíu ye'l so papel nel desenvolvimientu de la caligrafía (ver imaxe[//upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/6/6d/Poggio_handwriting.jpg/220px-Poggio_handwriting.jpg]). Bracciolini ye consideráu<ref>{{cita llibru|máscaraautor=Claude Mediavilla|apellíos=Mediavilla|nome=Claude|añu=2005|añu-orixinal=1993|título=Caligrafía,|páxina=188 y ss.|capítulu=Les escritures gótiques|lugar-publicación=Valencia|editorial=Campgrafic.|fecha-publicación=2005|nome-editor2=,|isbn=84-933446-8-0|puntofinal=.|separador-nomes=,}}</ref> el principal ceador de la lletra caligráfica ''lettera antica formata'' o [[Lletra humanística|humanista]], qu'espublizó dende'l so trabayu como notariu y al traviés de la secretaría del Papa. Esta lletra dio llugar a fines del sieglu XV a la lletra humanista d'imprenta.
| |||