Diferencies ente revisiones de «Juan Duns Scoto»

Empeñáu en construyir un sistema filosóficu sólidu y coherente, aniciáu na tradición [[San Agustín|agustinista]] del franciscanismo, abandonó sicasí la doctrina agustinista de la [[Llume (creencia)|llume]] por influxu del [[Aristóteles|aristotelismu]], qu'esplicaba la conocencia de les verdaes y esencies universales per mediu de la [[Astracción (filosofía)|astracción]]. Pero alloñar de [[Santu Tomás de Aquino]] no tocante a la conocencia de les realidaes singulares: l'entendimientu, pa él, conoz directamente les realidaes individuales per mediu d'una [[intuición]] inmediata confusa. Con éses l'entendimientu capta abstractivamente lo universal y directo y intuitivamente lo individual.

 

 

Nel discursu pronunciáu por [[Benedicto XVI]] ante los representantes de la ciencia na Aula Magna de la [[Universidá de Ratisbona]] (12 de setiembre de 2006), méntase de volao el papel de Duns Scoto frente al problema de la relación ente fe y razón; ellí'l Papa espresó: "ye necesariu anotar, que nel tardíu Medioevo, desenvolviéronse na teoloxía enclinos que ruempen [la] síntesis ente espíritu griegu y espíritu cristianu. En contraposición al asina llamáu intelectualismo agustiniano y tomista, con Juan Duns Scoto empezó un planteamientu voluntarista, qu'a la fin llevó a l'afirmación de que namá vamos conocer de Dios la «voluntas ordinata». Más allá d'ésta esistiría la llibertá de Dios, en virtú de la cual Él podría crear y faer tamién lo contrario de too lo que efectivamente fixo."<ref>[http://www.vatican.va/holy_father/benedict_xvi/speeches/2006/september/documents/hf_ben-xvi_spe_20060912_university-regensburg_sp.html Alcuentru col mundu de la cultura na Universidá de Ratisbona]</ref>