Diferencies ente revisiones de «Curiu»

|isótopu1_productu = ²³⁹[[Plutoniu|Pu]]<br />²⁴³[[AmericioAmericiu|Am]]

El '''curiocuriu''' ye un [[elementu sintéticu]] de la [[Tabla periódica de los elementos|tabla periódica]] que'l so símbolu ye '''Cm''' y el so [[númberu atómicu]] ye 96. Produzse bombardeando [[plutoniu]] con [[partícula alfa|partícules alfa]] ([[ion]]es de [[heliu]]). Ye un [[actínido]]. El curiocuriu nun esiste nel ambiente terrestre, pero puede producise en forma artificial. Les sos propiedaes químiques paécense tantu a les de les [[tierres rares]] típiques que, si non fora pol so radiactividad, podría con facilidá confundise fácilmente con unu d'estos elementos. Ente los isótopos conocíos del curiocuriu figuren los de númberu de masa 238 a 250. L'isótopu ₂₄₄Cm ye de particular interés por causa del so usu potencial como una fonte compacta de fuerza termoeléctrico, al utilizase'l calor xeneráu por escayencia nuclear pa xenerar fuerza eléctrico.

El curiocuriu metálicu puede producise por amenorgamientu del trifluoruro de curiocuriu, con vapor de bariu. El metal tien un llustre plateado, que piérdese al contactu col aire, y una [[densidá]] relativa de 13.5. El [[puntu de fusión]] ye de 1340 (+/-) 40&nbsp;°C (2444 +/- 72&nbsp;°F). El metal eslleir con facilidá n'acedos minerales comunes, con formación de ion tripositivo.

Preparáronse dellos compuestos sólidos del curiocuriu y les sos estructures determináronse por difracción de [[rayos X]]. Éstos inclúin CmF₄, CmF₃, CmCl₃, CmBr₃, CmI₃, Cm₂O₃, CmO₂. Nos [[lantánidos]] hai análogos isoestructurales de los compuestos de curiocuriu.

El curiocuriu foi sintetizáu per primer vegada na [[Universidá de California, Berkeley]] y tamién por [[Glenn T. Seaborg]], [[Ralph A. James]] y [[Albert Ghiorso]] en [[1944]]. Escoyóse'l nome curiocuriu n'honor a [[Marie Curie]] y el so home [[Pierre Curie|Pierre]], famosos por afayar el [[Radio (elementu)|radio]] y por otros importantes trabayos sobre [[radiactividad]].

{{Tradubot|curiocuriu}}

[[es:curiocuriu]]