Diferencies ente revisiones de «Isaac Cardoso»

Nacíu de padres judeoconversos, pero non en Lisboa, como creyó [[José Amador de los Ríos]], sinón na Beira portuguesa, y coló cola so familia a España pa instalase en 1610 en -y pequenu pueblu de [[Medina de Ruseco]], ente Valladolid y Palencia. Estudió Medicina, Filosofía y Ciencies Naturales na [[Universidá de Salamanca]] y ellí llogró'l grau de bachiller n'artes y, plausiblemente, en Medicina; el 7 de mayu de 1624 gana, por oposición, la cátedra de Filosofía na [[Universidá de Valladolid]], ciudá en qu'exerció amás la Medicina. En 1632 publicó composiciones gloriadores al mandu de ''Panexíricu d'el color verde'' del capitán judaizante Villarreal y del ''Vesubio'' del llicenciáu Quiñones. Depués coló a exercer a Madrid, onde destacó con un opúsculo sobre la fiebre y un tratáu de [[hidroterapia]] en llatín sobre les ''Utilidaes de l'agua y de la nieve, del beber fríu y caliente'', impresu en 1637 dedicáu a [[Felipe IV d'España|Felipe IV]]; nél sigue les doctrines del médicu sevillanu [[Nicolás Monardes]]; compunxo tamién un almirativu discursu funeral a [[Lope de Vega]] que dedicó al [[Duque de Sessa]] y una disertación ''sobre l'orixe y restauración del mundu''. Hasta 1648 foi médicu de la Corte española, añu en que, acasu pola cayida del [[Conde Duque d'Olivares]], protector de los xudíos sefardinos, o seique escapando de la [[Inquisición]], o los dos cuesas, foi a [[Venecia]] col so hermanu [[Miguel Cardoso]], que tamién estudió medicina; na sinagoga de Venecia abrazó la fe mosaica y camudó el so nome de Fernando a Isaac. Les sos obres nesta dómina amuesen idees de [[física atomista]] y del [[Eclecticismu]]. Oponer a movimientos de renovación xudaicos tales como'l [[misticismu]] de la [[Cábala]], y por eso enfrentóse al pseudo mesíes [[Shabtai Tzvi]], quien llograra engatusar al so hermanu Miguel, faciendo risión la doctrina [[Neopitagorismo|pitagórica]] de la [[transmigración]] de les almes. En 1652 treslladar cola so muyer y una biblioteca de más de 6.000 volumes al ghetto de [[Verona]], onde va exercer la medicina hasta la so muerte en 1683.

 

Sicasí ye conocíu sobremanera por un tratáu comprensivu de Cosmogonía, Física, Medicina, Filosofía, Teoloxía y Ciencies Naturales impresu en Venecia en 1673 y dedicáu a la so República sol títulu de ''Philosophia Llibera in Septem Llibros Distributa in quibus omnia, quae ad Philosophum Naturalem spectant, methodice colliguntur et accurate disputantur. Opus non solum Medicis et Philosophis, sei omnium disciplinarum studiosis utilissimum''. Xustifica'l títulu en que «a una ciudá llibre tien de dedicase una filosofía llibre tamién». Nesta obra ataca a [[Aristóteles]], no que se xune a [[Gómez Pereira]] y [[Francisco Samartín de Vallés]], cuantimás les formes sustanciales y la materia primo, que denomina "natura et amphora formarum". Como ellos pue ser designáu como un [[eclecticismu|eclécticu]]: