Diferencies ente revisiones de «Mecánica cuántica»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Bot: Troquéu automáticu de testu (-Vease tamién +Ver tamién) |
m correiciones |
||
Llinia 76:
Delles funciones d'onda describen [[estáu físicu|estaos físicos]] con distribuciones de probabilidá que son constantes nel tiempu, estos estaos llámense estacionarios, son [[autovalor|estaos propios]] del [[Hamiltoniano (mecánica cuántica)|operador hamiltoniano]] y tienen enerxía bien definida. Munchos sistemes que yeren trataos dinámicamente en mecánica clásica son descritos por aciu tales funciones d'onda estátiques. Por casu, un electrón nun átomu ensin escitar dibúxase clásicamente como una partícula qu'arrodia'l núcleu, ente que en mecánica cuántica ye descritu per una nube de probabilidá estática qu'arrodia al núcleu.
Cuando se realiza una midida nun observable del sistema, la función d'ondes convertir nuna del conxuntu de les funciones llamaes [[autovalor|funciones propies]] o estaos propios del observable en cuestión. Esti procesu ye conocíu como [[colapsu de la función d'onda]]. Les probabilidaes relatives d'esi colapsu sobre dalgunu de los estaos propios posibles son descrites pola función d'onda instantánea xustu
La [[ecuación de Schrödinger]] ye en parte [[determinismu|determinista]] nel sentíu de que, dada una función d'onda a un tiempu inicial dáu, la ecuación suministra una predicción concreta de qué función vamos tener en cualquier tiempu posterior. Mientres una midida, el eigen-tao al cual colapsa la función ye probabilista y nesti aspeutu ye non determinista. Asina que la naturaleza probabilista de la mecánica cuántica naz del actu de la midida.
Llinia 86:
Na formulación matemática rigorosa, desenvuelta por [[Paul Adrien Maurice Dirac|Dirac]] y [[John von Neumann|von Neumann]], los estaos posibles d'un sistema cuánticu tán representaos por vectores unitarios (llamaos ''estaos'') que pertenecen a un [[Espaciu de Hilbert]] [[Númberos complexos|complexu]] [[espaciu xebrable|xebrable]] (llamáu'l ''espaciu d'estaos''). Qué tipu d'espaciu de Hilbert ye necesariu en cada casu depende del sistema; por casu, l'espaciu d'estaos pa los estaos de posición y momentu ye l'espaciu de [[función de cuadráu integrable|funciones de cuadráu integrable]] <math>\scriptstyle L^2(\R^3)</math>, ente que la descripción d'un sistema ensin traslación pero con un [[espín]] <math>\scriptstyle n\hbar</math> ye l'espaciu <math>\scriptstyle \mathbb{C}^{2n+1}</math>. La [[ecuación de movimiento|evolución temporal]] d'un estáu cuánticu queda descrita pola [[ecuación de Schrödinger]], na qu'el [[Hamiltoniano (mecánica cuántica)|hamiltoniano]], l'operador correspondiente a la enerxía total del sistema, tien un papel central.
Cada magnitú observable queda representada por un [[Operador hermítico|operador llineal hermítico]] definíu sobre un [[Glosariu de topoloxía#D|dominiu trupu]] del espaciu d'estaos. Cada estáu propiu d'un [[observable]] correspuende a un [[eigenvector]] del operador, y el [[valor propiu]] o eigenvalor asociáu correspuende al valor del observable naquel estáu propiu. El [[espectru d'un operador]] pue ser continuu o discretu. La midida d'un observable representáu por un operador con espectru discretu namá puede tomar un conxuntu numerable de posibles valores, ente qu'el operadores con espectru continuu presenten midíes posibles n'intervalos reales completos. Mientres una midida, la probabilidá de qu'un sistema colapse a unu de los eigenestados vien dada pol cuadráu del valor absolutu del [[productu interior]] ente l'estáu propiu o autu-tao (que podemos conocer teóricamente
== Relatividá y la mecánica cuántica ==
| |||