Diferencies ente revisiones de «Pólvora»
Contenido eliminado Contenido añadido
m correiciones |
m quimica |
||
Llinia 25:
Foi l'únicu esplosivu conocíu hasta'l descubrimientu del denomináu [[oro fulminante]], un poderosu esplosivu utilizáu per primer vegada en [[1628]] mientres les guerres béliques que se desenvolvieron nel continente européu.
Químicamente, el carbón y l'azufre amburen gracies al nitratu potásicu, que ye'l comburente, pos suministra l'osíxenu pa la combustión. Puede emplegase [[Nitratu de sodiu|nitratu sódicu]] (nitratu de Chile), pero ye [[Higroscopia|higroscópico]] (entiesta sobre sí'l mugor del ambiente). Tamién hai otra pólvora comúnmente usada, qu'en cuenta de nitratu potásicu lleva [[Cloratu de potasiu|cloratu potásicu]] (KClO<sub>3</sub>), que'l so usu ye común en pirotecnia. El cloratu de potasiu nun ye higroscópico y funciona meyor que'l nitratu de potasiu, pero la combustión xuntu al carbón y al azufre faise muncho más rápido, siendo casi esplosiva; por ello úsase en pirotecnia. Les cantidaes de cada componente son: 50% KClO<sub>3</sub>, 35% carbón y 15% azufre. L'azufre ayuda na combustión, porque cuando se quemar, produzse dióxidu y trióxidu d'azufre, SO<sub>2</sub> y SO<sub>3</sub>, y al xuntase con molécules d'agua procedente, non de la combustión, sinón del mugor, prodúcense ácidu
Anque entá pueda atopase esti tipu de pólvora pa los fines descritos enantes, ésta foi movida pola pólvora [[Nitratu de celulosa|nitrocelulósica]] o ensin fumu na última década del sieglu XIX, substituyéndola totalmente poles notables ventayes que tenia sobre la otra.
| |||