Anastasio Bustamante

Trinidad Anastasio de Sal Ruiz Bustamante y Oseguera (Jiquilpan, Intendencia de Valladolid, 27 de xunetu de 1780 - 6 de febreru de 1853). Foi un políticu y militar que se desempeñó como presidente de Méxicu en trés causes.

Anastasio Bustamante
Presidente de Méxicu 19 xunetu 1839 - 22 setiembre 1841 ← Nicolás Bravo - Francisco Javier Echeverría → Presidente de Méxicu 19 abril 1837 - 18 marzu 1839 ← José Justo Corro - Antonio López de Santa Anna → 5. Presidente de Méxicu 1r xineru 1830 - 13 agostu 1832 ← Pedro Vélez - Melchor Múzquiz →
Vida
Nacimientu	Jiquilpan de Juárez, 27 de xunetu de 1780
Nacionalidá	Méxicu
Muerte	San Miguel de Allende (es) , 6 de febreru de 1853 (72 años)
Estudios
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	políticu, médicu, militar
Graduación	xeneral
Creencies
Partíu políticu	Partido Conservador (Mexico) (es)

Primeros años y estudio

Anastasio, que'l so nome completu foi Trinidad Anastasio de Sal Ruiz Bustamante y Oseguera, nació en Jiquilpan, Intendencia de Valladolid el 27 de xunetu de 1780, fíu de José María Ruiz Bustamante y María Francisca Oseguera. Tuvo ente otros hermanos a María de la Trinidá (nacida'l 23 de mayu de 1785), María Luisa Anastasia (nacida'l 20 d'agostu de 1790) y a José Antonio Carlos (nacíu'l 26 de mayu de 1775). Mientres la so infancia vivió en Tamazula y Zapotlán el Grande, el so padre dedicóse a tresportar nieve a Guadalaxara pero a pesar de los sos escasos recursos procuró apurrir bona educación a los sos fíos. A la edá de quince años ingresó nel Seminariu de Guadalaxara, d'onde pasó a la Ciudá de Méxicu pa faer los sos estudios de medicina.

Guerra d'Independencia

Exerció'l so oficiu hasta 1810, en que foi llamáu pol exércitu realista al que s'apuntara dos años antes. Combatió a los insurxentes a les órdenes de Félix María Calleja combatiendo nes batalles de Aculco y Ponte de Calderón nes que Calleja estrozó al exércitu insurxente de Miguel Hidalgo. Nel Sitiu de Cuautla en 1812 foi estremáu col rangu de Capitán, y tres la fuxida de Morelos, Calleja encargó a Bustamante la so persecución.

Nel branu de 1817, combatió a les fuercies de Francisco Xavier Mina a les órdenes del mariscal de campu Pascual de Liñán nuna curtia y esitosa campaña, siguiendo darréu los llabores encamentaos de pacificación del país combatiendo a pequeñes fuercies rebalbes en distintos puntos.

Imperiu y República Federal

Siendo Iturbidista, xuntóse en concencia al Plan d'Iguala. A la consumación de la independencia foi miembru de la Xunta Especial Gubernativa. Sol imperiu recibió cargos y ascensos. En 1828 el Congresu dio-y la vicepresidencia nel gobiernu de Guerrero.

Plan de Xalapa

Cuando España intentó reconquistar Méxicu en 1829, Bustamante foi puestu al mandu d'un exércitu de reserva qu'utilizó pa pronunciase contra'l presidente Guerrero. El so movimientu trunfó y Bustamante foi reconocíu como presidente de la República'l primer día del añu de 1830. Llueu traicionó a este y, col sofitu de los alzaos del cuartelazo y el Plan de Jalapa del 4 d'avientu de 1829, lideró un golpe d'estáu, entró a la capital arrodiáu de tropes el 31 d'avientu tomando posesión de la presidencia a otru día causando un conflictu colos diputaos yá que llegalmente el presidente siguía siendo Vicente Guerrero y na so ausencia José María Bocanegra tenía d'asumir les funciones como vicepresidente polo que Bustamante taba usurpando'l puestu.

Presidencia

Dende ende promueve que'l Congresu declare a Guerrero inhabilitáu pa gobernar. Cesa a emplegaos que nun-y son incondicionales, destierra a los más connotados miembros del partíu masón yorkino, espulsa del país al embaxador estauxunidense, manda tundir a periodistes y crea la policía secreta. La prensa clandestina llamar Brutamante, pero él gánase col so proceder les simpatíes del altu cleru y del partíu masón escocés, qu'empiecen a dar calce al conservadorismu.

L'asesinatu de Guerrero, ordenáu y pagu por él, aguiya esa reacción, y dempués de protestes y alzamientos, robla los Convenios de Zavaleta con Gómez Pedraza y Santa Anna nel que vence a este'l poder en 1833. Foi acusáu del asesinatu de Vicente Guerrero y incluyóse-y na Llei del Casu la cual ordenaba'l destierru a tolos opositores del réxime reformista de Valentín Gómez Farías. Dedícase entós a viaxar per Europa y torna en 1836, añu en que ye llamáu pa combatir na Guerra de Texas.

Refugada la Constitución de 1824 y aprobaes les Siete Ley que creaben la República centralista, sustentu del partíu conservador, foi llamáu nuevamente a gobernar del 19 d'abril de 1837 al 20 de marzu de 1839, siendo electu Presidente constitucional pal periodu 1837-1844, pos nel nuevu réxime impuestu pol Partíu Conservador, del que Bustamante yera un fiel militante, el periodu presidencial tenía una duración de 8 años, nesti periodu ye llarga la socesión de ministros nel so gabinete. Nesi ralu enfrenta la Guerra de los Pasteles, l'ataque del xeneral guatemalianu Joaquín Miguel Gutiérrez, qu'invadió Chiapas mientres dellos meses de 1839, y l'alzamientu de José de Urrea nel nordeste del país, polo que pidió llicencia mientres 5 meses, reasume la Presidencia en 1839. Cuando españó na capital en 1841 la revolución que se llamó de "Rexeneración", les cámares nomaron presidente interín de la república a Francisco Javier Echeverría, porque'l presidente Anastasio Bustamante tomara'l mandu de les tropes pa dir combatir a los insurrectos, tres dellos abandonos y reasunciones de la Presidencia, por aciu dellos interinaos, dexa'l poder definitivamente a Santa Anna.

Nesi tiempu establecieron rellación con España, volver# a entamar con Estaos Xuníos (qu'él mesmu atayara), l'estáu de Yucatán (entós tola península) biforcar del país y pon como condición el regresu al federalismu pa reintegrarse. La inconformidad crez en mediu del esbarafuste alministrativu y el caos económicu, y llueu surde otru conflictu que Santa Anna aprovecha pa intervenir quitar el poder. Bustamante vuelve a los sos viaxes per Europa y torna en 1845, cuando'l gobiernu d'Estaos Xuníos buscaba sides pa empecipiar la guerra.

En 1846 ye nomáu polos centralistes presidente del Congresu, con una nula participación mientres la invasión de los estauxunidenses. Cuando estos retírense, llega a cumplir delles funciones de poco valor hasta qu'opta pol retiru.

Últimos años

Morrió en San Miguel de Allende, el 6 de febreru de 1853. Acordies cola so voluntá, el so corazón foi unviáu a la ciudá de Méxicu y depositáu na Catedral xunto a los restos d'Agustín de Iturbide.

Reconocencies

En 1826 el minerólogo francés Alexandre Brongniart, afayó un nuevu mineral en Tetela de Ocampo al que bautizó nel so honor como bustamita.

Referencies

Bibliografía

• Guerrero Flores, David; Ruiz Ham, Emma Paul (2012) El país en formación. Cronoloxía (1821-1854), 1a., Institutu Nacional d'Estudios Históricos de les Revoluciones de Méxicu. ISBN 978-607-7916-68-0. Consultáu'l 31 d'agostu de 2017.
• Hamnett, Brian R. Anastasio Bustamante y la Guerra d'Independencia 1810-1821. Universidá de Strathclyde. Consultáu'l 31 d'agostu de 2017.
• Rivera Cambas, Manuel (1873) «D. Anastasio Bustamante», Los Gobernantes de Méxicu. Dende don Hernando Cortés hasta'l C. Benito Juárez. Imprenta de J. M. Aguilar Ortiz. Consultáu'l 31 d'agostu de 2017.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Anastasio Bustamante .

• Datos: Q354678
• Multimedia: Anastasio Bustamante
• Testos: Autor:Anastasio Bustamante