Wikipedia

Auricularia auricula-judae

especie de fungu
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente

Auricularia auricula-judae, comúnmente conocíu como oreya de Judas, ye un fungu basidiomicetu comestible, del orde Auriculariales. L'epítetu específicu auricula-judae, en llatín, significa "oreya de Judas".[2][3]

Auricularia auricula-judae
Estáu de caltenimientu
Preocupación menor (LC)
Esmolición menor (IUCN)
Clasificación científica
Reinu: Fungi
División: Basidiomycota
Clas: Agaricomycetes
Subclas: Incertae sedis
Orde: Auriculariales
Familia: Auriculariaceae
Xéneru: Auricularia
Especie: A. auricula-judae
(Bull.) Quél. 1886
Sinonimia
  • Tremella auricula-judae Bull.
  • Peziza auricula-judae (Bull.) Bolton
  • Exidia auricula-judae (Bull.) Fr.
  • Hirneola auricula-judae (Bull.) Berk.
  • Hirneola auricula-judae var. auricula-judae (Bull.) Berk.
  • Auricularia auricula-judae var. auricula-judae (Bull.) Quél.
  • Auricularia auricula-judae f. auricula-judae (Bull.) Quél.
  • Tremella auricula L.
  • Peziza auricula (L.) Lightf.
  • Merulius auricula (L.) Roth
  • Hirneola auricula (L.) H. Karst.
  • Auricularia auricula (L.) Underw.
  • Gyraria auricularis Gray
  • Auricularia auricularis (Gray) G.W. Martin
  • Hirneola auricularis (Gray) Donk
  • Auricularia sambuci Pers.
  • Auricularia auricula-judae var. lactea Quél.
  • Auricularia lactea (Quél.) Bigeard & H. Guill.
  • Hirneola auricula-judae var. lactea (Quél.) D.A. Reid
Consultes
[editar datos en Wikidata]
Auricularia auricula-judae
Carauterístiques micolóxiques
 
Himeniu llisu
Sombreru non diferenciáu
 
Llámines: Non aplicable
 
Pie: Non aplicable
 
Espores de color blancu
 
La ecoloxía ye saprófita
 
Comestibilidá: encamentada
[editar datos en Wikidata]

Descripción editar

Naz en forma de concha de color pardu escuru, cola cara esterna un pocu más pálida que la interna y, a midida que va creciendo, toma la forma d'una oreya col marxe engurriáu. El esporocarpo, o cuerpu granible, ye de consistencia xelatinosa, se deshidrata n'ambiente seco y repon la elasticidá col mugor.

Pela parte d'enriba ye más pálidu que pola de baxo, que ta percorrida por una especie de plegues bien irregulares.

Hábitat editar

Crez davezu en grupos, sobre cañes muertes de sufreres, plátanos, sabugos y otros árboles de fueya plana.

El cuerpu granible suel apaecer en seronda en llugares húmedos, dempués de les agües, pero dacuando puédese-y alcuéntrase en primavera.


Gastronomía editar

Ye comestible y bien apreciáu na cocina oriental (ye'l "fungu negru" de los restoranes chinos, en China cultívense sobre tueros muertos).

Puede comese crudu, anque nun tien un sabor bien marcáu, pero pol so aspeutu suel usase como decoración d'ensalaes. Tamién puede comese tostáu o en sopes

Puede guardase secu y si pónse-y a remueyu enantes d'usalo recupera la so consistencia xelatinosa.[4]

Melecinales editar

Tien propiedaes antibiótiques y antiinflamatorias.[5]

Nome común editar

N'español conocer con diversos nomes comunes, como oreya de Judas,[2] oreya de llana o oreya de xudíu.

Galleria editar

Referencies editar

  1. ↑ «Auricularia auricula-judae» (n'inglés), Catalogue of Life (2010 Annual Checklist), Sistema Integráu d'Información Taxonómica (ITIS), http://www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2010/browse/tree/id/5937211 
  2. ↑ 2,0 2,1 Grünert, H.; Grünert, R.; VV.AA. (1984). Guíes de Naturaleza Blume: Cogordes (t. orixinal:"Pilze"). Barcelona: Blume, páx. 268. ISBN 84-87535-11-9. Error de cita: La etiqueta <ref> ye inválida; el nome «blume» ta definíu delles vegaes con distintu conteníu
  3. ↑ Phillips, Roger (2006), Mushrooms. Pub. McMilan, ISBN 0-330-44237-6. P. 317.
  4. ↑ Pascual, Ramon: Els bolets (on surten, com ye coneixen, com ye cuinen). Edición de llibros Editorial Pòrtic, S.A., Barcelona, ochobre del 1997. Col·lecció Els manuals de Pòrtic, núm. 1. ISBN 84-7306-965-X, planes 58-59.
  5. ↑ «Auricularia auricula-judae». Plantes útiles: Linneo. Consultáu'l 29 d'ochobre de 2009.

Bibliografía editar

  • Buczacki, Stefan (1982). Collins Gem Guide: Mushrooms and Toadstools.
  • Régis Courtecuisse, Bernard Duhem: Guide des champignons de France et d'Europe (Delachaux & Niestlé, 1994-2000).
  • Marcel Bon: Champignons de France et d'Europe occidentale (Flammarion, 2004).
  • Dr Ewaldt Gerhardt: Guide Vigot des champignons (Vigot, 1999) - ISBN 2-7114-1413-2.
  • Roger Phillips: Les champignons (Solar, 1981) - ISBN 2-263-00640-0.
  • Thomas Laessoe, Anna Del Conte: L'Encyclopédie des champignons (Bordes, 1996) - ISBN 2-04-027177-5.
  • Peter Jordan, Steven Wheeler: Larousse saveurs - les champignons (Larousse, 1996) - ISBN 2-03-516003-0.
  • G. Becker, Dr L. Giacomoni, J Nicot, S. Pautot, G. Redeuihl, G. Branchu, D. Hartog, A. Herubel, H. Marxmuller, O. Millot et C. Schaeffner: Le guide des champignons (Reader's Digest, 1982) - ISBN 2-7098-0031-4.
  • Henri Romagnesi: Petit atles des champignons (Bordes, 1970) - ISBN 2-04-007940-8.
  • Mínguez González, Alejandro: "Cogordes Melecinales" (Ellago Ediciones, 2009 - ISBN 978-84-96720-86-2

Enllaces esternos editar

Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Auricularia_auricula-judae&oldid=3976667»