Wikipedia

Beagle

Pa ver otros usos d'esti términu, Beagle (dixebra).

Los beagle son una raza de perros de tamañu pequeñu a medianu. Tienen un aspeutu similar al foxhound, pero de menor tamañu, con pates más curties y oreyes más llargues y nidies. Esti perru, clasificáu nel grupu 6, seición 1.3 pola Federación Cinológica Internacional, ye un sabuesu utilizáu principalmente pa rastrexar llebres, coneyos y otres pieces de caza. La so gran capacidá olfativa ya instintu de rastrexu fai que s'utilicen como Perru de detección perros de detección d'importaciones agrícoles prohibíes y productos alimenticios en cuarentena a lo llargo de tol mundu. Son animales intelixentes, y populares como animales domésticos por cuenta de la so talla, calter sele y falta de problemes de salú conxénitos. Estes carauterístiques tamién faen d'ellos una opción como suxetu d'esperimentación in vivo.

Raza de perruBeagle
Datos xenerales
Orixe Reinu Xuníu
Tamañu de la reciella 5,5
Carauterístiques físiques
Altor 33 cm (mínimu)
40 cm (máximu)
Clasificación y estándar de la raza
Códigu de catálogu 161 (Federación Cinológica Internacional)
Federaciones FCI,[1]AKC,[2]ANKC,[3]CKC,[4]KC,[5]NZKC,[6]UKC[7]
Cambiar los datos en Wikidata

Anque esta raza esiste dende hai más de 2000 años, el desarrollu modernu de la so cría empezó nel Reinu Xuníu en redol a los años 1830 xunto con otres races como los talbot, el north country beagle, el southern hound y posiblemente l'harrier.

Los beagles fueron representaos na cultura popular dende la dómina isabelina tantu na lliteratura como na pintura y, más apocayá, nel cine, los cómics y la televisión. De cutiu cítase a Snoopy, unu de los personaxes principales de la tira risible Peanuts, como «el beagle más famosu del mundu».

Historia editar

Los primeres perros tipu beagle editar

Los oríxenes d'esta raza nun tán bien claros, pero perros de la talla y carauterístiques similares al beagle modernu remontar hasta l'Antigua Grecia.[8] Xenofonte (ca. 431 e.C. - 354 e.C. ), nel so Tratáu sobre la cacería o Cynegeticus menta a un sabuesu que cazaba llebres por aciu l'olfatu y al que se siguía a cuerpu. Tamién se menten pequeños sabuesos nes Lleis Forestales de Canutu'l Grande, onde se los eximía de la ordenanza qu'establecía qu'a tolos perros capaces d'acosar a un venado tenía de tullíse-yos una pata.[9] De ser ciertu, estes lleis confirmaríen que perros del tipu del beagle esistíen n'Inglaterra antes de 1016, pero ye probable que fueren escrites na Edá Media y quixérase-yos dar una perceición d'antigüedá y tradición.[10]

 
Créese que'l estinguíu southern hound podría ser un antepasáu del beagle.

Nel sieglu XI, Guillermo'l Conquistador introdució'l talbot en Gran Bretaña. El talbot yera un sabuesu predominantemente blancu, lentu, col gargüelu fondu, descendiente del San Huberto que fuera desenvueltu nel sieglu VIII. En dalgún momentu los talbots ingleses fueron cruciaos con galgos pa da-yos un puntu suplementariu de velocidá.[11] Escastáu yá va tiempu, el talbot probablemente dio orixe al southern hound que, pela so parte, créese que ye un antepasáu del beagle modernu.[N 1]

A partir de la dómina medieval, el términu beagle utilizóse como nome xenéricu pa referise a los sabuesos más pequeños, anque estos perros estremárense abondo de la raza moderna. Unes races de perros diminutos tipu beagle yá se conocíen en tiempos Eduardu II y Enrique VII, que teníen jaurías de «beagles de guante» (glove beagles), llamaos asina pol so pequeñu tamañu, y la reina Sabela I tenía unos perros conocíos como «beagles de bolsu» (pocket beagles), que solo teníen de 20 a 23 cm d'altor hasta la cruz, lo bastante pequeños como pa poder llevase nun bolsu o alforxa mientres se montaba a caballu mientres una cacería. Los sabuesos más grandes escorríen y llevantaben la presa y dempués los cazadores soltaben a los perros pequeños pa prosiguir la persecución pola maleza. Sabela I referir a estos perros como los sos «beagles cantores» (singing beagles) y de cutiu entretenía a los invitaos a la so mesa real dexando a les sos «beagle de bolsu» dar cabriolas ente los platos y taces.[13] Fuentes del sieglu XIX referir a estes races indistintamente y ye posible que dambos nomes referir a la mesma pequeña raza. Nel llibru de 1866 de George Jesse Researches into the History of the British Dog, el poeta y escritor de principios del sieglu XVII Gervase Markham ye citáu refiriéndose al beagle como lo bastante pequeñu como pa sentase na mano d'un home.[14]

Los estándares pal beagle de bolsu establecer en 1901; esta llinia xenética ta estinguida anguaño, anque dellos criadores modernos intentaron recreala.[15]

Sieglu XVIII editar

 
Esta imaxe de finales del sieglu XVIII o principios del XIX amuesa a un perru con un cuerpu más robezu y ensin les traces refinaes de les variedaes posteriores.

Nel sieglu XVIII desenvolviérense dos races pa cazar llebres y coneyos: el southern hound y el north country beagle (o northern hound). El southern hound, un perru alto y robusto con una cabeza cuadrada y oreyes llargues, nidies y triangulares yera común dende'l sur del ríu Trent y probablemente taba estrechamente rellacionáu col talbot; anque lentu, tenía resistencia y un escelente olfatu. El north country beagle, posiblemente un encruz d'una caña del fonduxe del talbot y un galgu, foi criáu principalmente en Yorkshire y yera común nos condaos del norte. Yera más pequeñu que'l del sur, menos trabáu y con un focicu más apuntiáu; yera más rápidu que'l so equivalente del sur, pero les sos capacidaes olfatives taben menos desenvueltes.[16] Cuando la caza del foín fíxose cada vez más popular, los exemplares de dambos tipos de sabuesos menguaron. Los perros del tipu del beagle fueron cruciaos con races más grandes, como los sabuesos cazadores de venados, pa producir el foxhound modernu. Les variedaes de perros del tamañu del beagle tuvieron cerca de la estinción pero dalgunos llabradores del sur d'Inglaterra aseguraron la sobrevivencia de les races prototipu calteniendo pequeños grupos pa la caza de coneyos.

Desarrollu de la raza moderna editar

El reverendu Phillip Honeywood estableció un criadoriu de beagles n'Essex nos años 1830 y créese qu'esti grupu constituyó la base pa la formación de la raza beagle moderna. Anque nun esisten rexistros colos detalles del llinaxe d'esta perrada, créese tantu los southern hound como los north country beagle taben fuertemente representaos; el veterinariu británicu William Youatt abarruntaba qu'l'harrier constituyía una bona parte de la heriedu xenéticu del beagle, opinión compartida por otros estudiosos anguaño.[17][18] Los beagles de Honeywood yeren pequeños, con un altor hasta la cruz d'unos 25 cm y, según escribió John Mills nel so The Sportsman's Library (1845), de color blancu puru. El príncipe Alberto, maríu de la reina Victoria, y Lord Winterton tamién teníen jaurías de beagles nesa dómina, y el favor real ensin dulda ayudó a la medría del interés escontra esta raza, anque'l grupu de Honeywood taba consideráu como'l más refináu de los trés.[19]

 
Imáxenes d'antiguos beagle. D'izquierda a derecha y de riba a embaxo: 1833, 1835, el medium de «Stonehenge» (1859, reutilizando la imaxe de Youtt «Beagle», de 1852) y beagle nanu (1859).

Anque-y la atribúi'l desarrollu de la raza moderna, Honeywood concentrar na cría de perros pa la caza y dexó en manes de Thomas Johnson refinar la cría pa producir perros que fueren cazadores tanto curiosos como capaces. Desenvolviéronse dos variedaes: la de pelame aspra y la de pelame llisa. El beagle de pelame aspra sobrevivió hasta principios del sieglu XX (hai inclusive rexistru de la so apaición nun espectáculu de perros en 1969), pero esta variedá ta escastada anguaño, probablemente absorbíu nel llinaxe xenéticu estándar del beagle.[20]

Nos años 1840, empezar a desenvolver un estándar pal beagle: perdiérase la distinción ente'l north country beagle y el southern hound, pero inda había una gran variación en talla, calter y fiabilidá ente los nuevos grupos emerxentes.[21] En 1856, «Stonehenge» (seudónimu de John Henry Walsh, editor de The Field), escribiendo nel Manual of British Rural Sports inda estremaba a los beagles en cuatro variedaes: el mediu, el nanu o «falderu», el fox beagle (una versión más pequeña y lenta del foxhound) y el de pelame aspra o beagle terrier, qu'él clasificó como un amiestu de cualesquier de les otres variedaes y una de les variedaes de terrier escoceses.[22] Stonehenge tamién ufierta un esbozu d'una descripción estándar:

In size the beagle measures from 10 inches, or even less, to 15. In shape they resemble the old southern hound in miniature, but with more neatness and beauty; and they also resemble that hound in style of hunting.
De tamañu, el beagle mide de 10, o inclusive menos, a 15 pulgaes (25-38 cm). Tocantes a la forma, paecer al vieyu southern hound en miniatura, pero con más pulcritud y guapura; y tamién se paecen a esi hound nel estilu de caza.[22]

Escontra 1887 l'amenaza d'estinción esmorecíase: había 18 criadorios de beagles n'Inglaterra.[23] En 1890 creóse'l Club del Beagle (Beagle Club) y coles mesmes iguóse'l primer estándar.[24] Al añu siguiente formóse l'Asociación de Propietarios de Harriers y Beagles (Association of Masters of Harriers and Beagles). Dambes organizaciones teníen como oxetivu promover y defender los intereses fundamentales de la raza, y dambos deseyaben producir un tipu estándar de beagle.[25] Escontra 1902 el númberu de criadorios alzárase a 44.[23]

Esportación editar

Los beagles llegaron a Estaos Xuníos en redol a los años 1840, pero los primeros perros fueron importaos puramente pa la caza y yeren calidable variable. Yá que Honeywood namái empezara la so cría nos años 1830, ye improbable qu'estos perros fueren representativos de la raza moderna y la so descripción como similares a los dachshund cola pierna recta y con cabeza delgada indica la so poca paecencia al estándar. Les iniciatives series pal establecimientu d'una calidá nel heriedu xenéticu empezaron a principios de los años 1870, cuando'l xeneral Richard Rowett, d'Illinois, importó dellos perros d'Inglaterra y empezó a reproducilos. Créese que los beagles de Rowett sirvieron como modelu pal primer estándar americanu, preparáu por Rowett, L. H. Twadell y Norman Ellmore en 1887.[26] El beagle foi aceptáu como una clase pol American Kennel Club (AKC) en 1884. A lo llargo del sieglu XX esta raza estendióse per tol mundu.

Popularidá editar

 
A principios del sieglu XX desenvolvióse un curiosu tipu uniforme pa la raza.

Cuando se constituyó, l'Asociación de Propietarios de Harriers y Beagles punxo en marcha una exhibición regular en Peterborough empezando en 1889, y el Club del Beagle nel Reinu Xuníu montó la so primer exhibición en 1896.[24] La esposición regular de la raza llevó al desarrollu d'un tipu uniforme, y el beagle siguió aumentando'l so ésitu hasta l'entamu de la Primer Guerra Mundial, cuando tolos espectáculos fueron suspendíos. Tres la guerra, la raza lluchaba otra vegada pola sobrevivencia nel Reinu Xuníu: el postreru de los beagles de bolsu probablemente sumió mientres esti tiempu, y los rexistros cayeron hasta'l so nivel más baxu. Unos pocos criadores (n'especial Reynalton Kennels) llograron alicar l'interés por esti perru y al entamu de la Segunda Guerra Mundial la raza volvía ser popular. Los rexistros cayeron de nuevu tres el final de la guerra, pero recuperáronse cuasi darréu.[27]

Como perros de raza, los beagles siempres fueron más populares nos Estaos Xuníos y Canadá que nel so país natal. El Club Nacional del Beagle d'América (National Beagle Club of America) foi creáu en 1888 y hacia 1901 un beagle yá ganó un premiu al «Meyor Exemplar d'Esposición Meyor exemplar de la esposición» (Best in Show). Al igual que nel Reinu Xuníu, l'actividá mientres la Primer Guerra Mundial foi mínima, pero la raza esperimentó una renacencia muncho más fuerte nos Estaos Xuníos cuando cesaron les hostilidaes. En 1928 ganaron dellos premios na esposición del Westminster Kennel Club y hacia 1939 un beagle (Champion Meadowlark Draughtsman) consiguió'l títulu del máximu gallardón del perru de cría americanu del añu.[28] El 12 de febreru de 2008, un beagle, K-Run's Park Me In First, ganó'l premiu Best in Show mientres la exhibición del Westminster Kennel Club per primer vegada na hestoria del concursu.[29] En Norteamérica tuvieron de forma regular ente los diez races más populares mientres más de trenta años. Dende 1953 hasta 1959 el beagle tuvo clasificáu nel primer puestu de la llista de races rexistraes del American Kennel Club;[30] nos años 2000, 2005 y 2009 taba asitiáu nel quintu puestu de les aproximao 160 races rexistraes, y nel 2010 nel cuartu.[31] Anque non tanto como n'Estaos Xuníos, nel Reinu Xuníu tamién son bien populares, y taben asitiaos nos puestos 28º y 30º d'ente unes 200 races reconocíes nes clasificaciones de rexistros del Kennel Club de los años 2005 y 2006 respeutivamente,[32] pero xubieron a los puestos 20º y 18º nos años 2009 y 2010 respeutivamente.[33]

Orixe del nome editar

El nome d'esta raza nun s'incorporó al idioma asturianu asina que s'utiliza la mesma grafía que n'idioma inglés. Según el Oxford English Dictionary, la primer mención del términu beagle na lliteratura inglesa data de ca. 1475, nel llibru Esquire of Low Degree. L'orixe de la pallabra ye inciertu, anque se cree que puede derivar del francés becguele o b'gueule, gargüelu abiertu (quiciabes poles carauterístiques de la so lladrida), o del inglés antiguu, francés o gaélicu beag, pequeñu. Otros autores indiquen como orixe'l términu francés beugler, bramar, ruxir, o'l alemán begele, regañar, reprender.[34][35][18]

Descripción editar

Apariencia editar

 
L'estándar de The Kennel Club (Reinu Xuníu) establez que'l beagle tendría de dar una impresión de robustez pero ensin tosquedá o falta d'elegancia.

El so aspeutu xeneral ye similar al d'un foxhound de tamañu pequeñu, pero la cabeza ye más amplia, el focicu más curtiu, la espresión dafechu distinta y les piernes más curties en rellación col cuerpu.[36] Tienen un altor d'ente 33 y 41 cm hasta la cruz y pesen ente 8 y 16 kg; les femes son polo xeneral llixeramente más pequeñes que los machos.[37]

La cabeza ye allargada y fuerte; nes femes suel ser más estilizada. El craniu ye llisu, anchu y con una llixera cresta occipital. El focicu ye de tamañu mediu y cortáu n'ángulu rectu, con viñar (ñariz) ancha, colos furos nasales amplios y xeneralmente negra. Los güeyos son de color marrón escuru o ablana, abondo grandes, nun suelen tar fundíos nes órbites nin tampoco son saltonos. Les oreyes son amplies y llargues, cola punta arrondada y lleguen cuasi hasta la punta de la ñariz si espurrir palantre; d'insertamientu baxu, la so testura ye nidia y cuelguen cerca de los pómulos. Tienen un pescuezu fuerte y de llargor mediu (lo suficientemente llargu como pa dexar que baxe la cabeza hasta'l suelu fácilmente pa poder siguir un rastru), llixeramente narquiáu y con poca papada. Tien un pechu ampliu que s'estrecha escontra un abdome afiláu y llega, na so parte inferior, hasta debaxo de los coldos; costielles narquiaes que s'estienden escontra tras, y el banduyu nun tien un recogimiento escesivu. La cola ye robusta y non bien llarga, bien cubierta de pelo, especialmente na so parte inferior, y cola punta blanca, lo que dexa que'l perru pueda trate fácilmente cuando tán cola cabeza baxa siguiendo un rastru; la cola nun se riza sobre'l so llombu, pero sostiense irguida cuando'l perru atópase activu.[38][39]

El beagle tien un cuerpu musculosu y una talla media; ye de constitución cuadrada: el llargor dende'l pechu hasta les piernes ye cuasi igual al altor dende'l suelu hasta la cruz. La so pelame ye llisu, curtiu, mestu y resistente a los cambeos climatolóxicos sópitos. Los costazos atópense echaos escontra tras y non bien cargaos; les pates tienen nudiellos prominentes, almadines llantares resistentes y uñes curties; les delantreres son rectes y aplomaes y les traseres son musculoses y doblaes na articulación cimera.[38][39]

Color editar

 
Pareya con pelame tricolor descolorado nuna exhibición en Polonia.

Esta raza puede atopase con una amplia variedá de colores. Anque la capa (color del pelame) tricolor formada por una base de color blancu con grandes árees negres y tonos marrón claro seya la más común, los beagles pueden trate con cualesquier color habitual nos sabuesos.

Les variedaes tricolores atópase en dellos tonos, dende'l llamáu classic tri, con un llombu negru (tamién conocíu como blackback), el dark tri, con marques de marrón nidiu entemecíes con marques negres más prominentes, hasta'l faded tri, con débiles manches negres entemecíes con marques castañes más destacaes. Dellos perros presenten un patrón tricolor quebráu, dacuando conocíu como pied; esta variedá tien una pelame sobremanera blanca con parches de pelo de color negru y marrón. Los beagles tricolores nacen cuasi siempres negros y blancos. Les árees blanques establécense de normal a la octava selmana, y les árees negres pueden dir camudando escontra'l marrón conforme'l cachorru maurez y que puede tardar ente unu y dos años en desenvolvese dafechu. Dellos beagles camuden gradualmente de color mientres la so vida y pueden perder les sos manches negres por completu.

Les variedaes bicolores siempres tienen un color blancu como base, con árees del segundu color. Marrón claro y blancu ye la variedá bicolor más común, pero hai una amplia gama d'otros colores como un marrón bien claro, colloráu, acoloratáu, naranxa, cuasi marrón, marrón escuro y negru. Les variedaes a manches o motudes pueden ser blanques o negres con manches de colores distintos. Dellos beagles tricolores tamién tienen un motudu de dellos colores nes sos árees blanques.[40][41]

Olfatu editar

Xunto al San Huberto (bloodhound, n'inglés), el beagle tien unu de los meyores y más desenvueltos sentíos del olfatu d'ente toles races de perru.[42] Nos años 1950, John Paul Scott y John Fuller empecipiaron un estudiu de trece años de duración sobre'l comportamientu canín. Como parte d'esta investigación, probaron les capacidaes olfatives de delles races asitiando un mure nun campu de 4000 m² y cronometrando cuanto tiempu tardaba cada perru n'atopalo. Los beagles alcontrar en menos d'un minutu, ente que los fox terriers precisaron quince minutos y los terriers escoceses nun pudieron atopalo. Los beagles son meyores siguiendo un rastru pela tierra que golifando l'aire, polo que nun s'inclúin na mayor parte de los equipos de rescate de monte, onde s'utilicen fundamentalmente collies, qu'usen la vista amás del olfatu del aire y son más dondos.[42] Les llargues oreyes y llabios grandes del beagle probablemente ayuden a atrapar los golores cerca de la ñariz.[43]

Variedaes editar

Variedaes na raza editar

La Federación Cinológica Internacional (FCI) reconocen un solu tipu, con un altor d'ente 13 y 16 pulgaes (33 y 41 cm).

N'ocasiones falar de variedaes ingleses y americanes, pero nun esiste reconocencia oficial per parte de nengún club de criadores d'estes variedaes.

N'ocasiones ufiertar en venta «beagles de bolsu», pero l'heriedu xenéticu d'esta variedá escastóse y, anque The Kennel Club especificara primeramente un estándar pa esa raza en 1901, dicha variedá nun ta reconocida anguaño por nengún club. De cutiu los beagles de pequeñu tamañu son el resultáu d'una crianza desdexada o de nanismu.[15]

Una variedá conocida como patch hounds (motudos, a manches) foi desenvuelta por Willet Randall y la so familia a partir del añu 1896 espresamente pa la so especialización na caza del coneyu. Los Randall remonten el so llinaxe a «Field Champion Patch». A pesar del so nome, estos perros nun son necesariamente a manches.[44][45]

Cruces editar

Nos años 1850, Stonehenge encamentaba'l encruz ente'l beagle y el terrier escocés como un perru cobrador. Consideraba esti amiestu de races como un bon trabayador, silenciosu y obediente, pero que tenía l'inconveniente de que yera pequeñu y apenes podía cargar con una llebre.[46]

Más apocayá l'enclín apunta escontra los perros de diseñu», y unu de los más populares ye'l puggle, encruz ente beagle y pug; menos escitable qu'un beagle y con una menor necesidá d'exerciciu, estos perros tán empobinaos a les viviendes nes ciudaes.[47][48][49]

Temperamentu editar

 
Los beagles tamién son felices folgando, ensin realizar exercicios hasta l'escosamientu.

Ye un perru apacible, tantu nel so calter como na so disposición. Descritu en dellos estándares de raza como «allegre» (merry), son candiales y xeneralmente nun son agresivos, pero tampoco cobardes. Esfruten de la compañía y, anque puedan amosase primeramente fríos colos estraños, aceptar con facilidá, lo que fai d'ellos unos perros guardianes pocu fayadizos, anque'l so enclín a llatir o agullar cuando columbren desconocíos convertir en posibles perros de vixilancia. Nun estudiu del añu 1985 empobináu por Ben y Lynette Hart, dieron al beagle la posición de excitabilidad más alta, xunto col Yorkshire terrier, el cairn terrier, el schnauzer miniatura, el West Highland white terrier y el fox terrier.[50][N 2]

Los beagles son intelixentes pero, al ser una raza criada pa llargues persecuciones, son decidíos y resueltos, lo que puede faelos difíciles d'entrenar. Son xeneralmente obedientes, pero puede ser difícil face-yos recular una vegada que percibieron un rastru, y pueden distrayese con facilidá por golores al so alredor. Polo xeneral nun se presenten a concursos d'obediencia n'exhibiciones canines; mientres tán sollertes o n'alerta, respuenden bien al entrenamientu por aciu pagos de comida, y tán provecíes por complacer, anque se distrayen o aburren con facilidá. Tán clasificaos nel puestu 72 nel llibru The Intelligence of Dogs (La intelixencia de los perros) de Stanley Coren, yá que Coren asítiase nel grupu col nivel más baxu d'intelixencia trabayo/obediencia; sicasí esta escala nun mide la comprensión o asimilación, la independencia o la creatividá.[51][52]

Estos perros tienen un escelente comportamientu colos neños, y quiciabes este seya unu de los motivos polos que ye unu de los animales domésticos más populares nes families, pero son animales de jauría y pueden ser propensos a la llamada «ansiedá por separación».[53] Non tolos beagles van agullar, pero la mayoría va llatir cuando s'enfrente a situaciones estrañes, y dalgunos van dar aullíos cuando perciban el rastru d'una presa potencial.[54] Polo xeneral pórtense bien ante otru perros. Nun son esixentes en cuanto al exerciciu; la so resistencia innata implica que nun se cansen fácilmente cuando realicen exerciciu, pero nun tienen d'exercitar se hasta l'escosamientu antes de da-yos un descansu, anque l'exerciciu regular ayuda a evitar l'aumentu de pesu al qu'esta raza ye propensa.[55]

Salú editar

 
Cachorros beagle naciellos.
 
El sobrepesu puede ser un problema en perros vieyos o sedentarios, y puede traer problemes de corazón y d'articulaciones.

La llonxevidá típica de los beagles ye d'ente diez y quince años,[56][57] una esperanza de vida habitual pa los perros de la so talla.[58]

Los beagles pueden ser propensos a la epilepsia, pero puede controlase por aciu medicación; tamién pueden sufrir hipotiroidismu y dellos tipos de nanismu. Hai dos enfermedad en concretu que son particulares d'esta raza: la llamada «funny puppy» (cachorru graciosu), na que'l cachorru crez de forma lenta y desenvuélvese con piernes débiles y el llombu torcíu y, anque de normal tea sanu, ye propensu a diverses enfermedaes;[59] y la displasia de cadril, común en harriers y en delles races más grandes, pero que raramente considérase un problema nos beagles.[60] Poles sos pates curties, que faen qu'al andar bánciense más que los perros de pates llargues, tán consideraos una raza condrodistrófica, y son propensos a dellos tipos d'afecciones de los discos intervertebrales.[61][62]

En casos raros, pueden desenvolver artritis poligénica, una inflamación de les articulaciones provocada por una disfunción del sistema inmunolóxicu, inclusive cuando son nuevos. Los síntomes pueden solliviase n'ocasiones con tratamientos a base d'esteroides.[59]

Les sos oreyes cayíes, llargues y amplies pueden faer que la canal auricular nun se ventile lo suficiente o que retengan aire húmedo, lo que puede traer infeiciones d'oyíu.[63] Tamién pueden sufrir diversos problemes nos güeyos; dos afecciones oculares comunes nos beagles son el glaucoma y la distrofia corneal.[64] Tamién pueden carecer el llamáu ojo cereza, un prolapso de la membrana nictitante canina, o distiquiasis, una situación na que les pestañes nacen fuera de la llinia habitual y pueden agafar el güeyu; dambes dolencies pueden ser correxíes por aciu ciruxía;[59] tamién pueden carecer dellos tipos d'atrofia retinal. Un fallu del sistema de drenaxe nasolacrimal puede causar secañu nel güeyu l'apaición de llárimes na cara.[59]

Na so condición de perros de campu son propensos a firíes menores, como cortes y esguinces y, si caltiénense inactivos, la obesidá convertir nun problema común una y bones ellos van comer siempres que tengan comida disponible y van tener que ser los sos dueños los encargaos de regular el so pesu.[59] Cuando trabayen o cuerren en llibertá nel campu pueden ser infestaos por ectoparásitos como pulgues, cachiparros o ácaros de la collecha y por endoparásitos como los céstodos; tamién pueden introducíse-yos nos güeyos, oyíos o pates granes de yerbes y semaos y produci-yos irritaciones.[65]

Especificaciones de la crianza editar

La raza beagle ta considerada como bono de criar. En Francia, l'abondosa población de beagles facilita la eleición de los reproductores y aumenta les posibilidaes d'atopar un bon fecundador. Dende los años 70, ye habitual importar reproductores xeneralmente del Reinu Xuníu, pero tamién de Canadá y d'Europa del este. España, Italia y Grecia importen individuos franceses. La consanguinidá ye pocu utilizada ente los criadores. En Francia, la direutriz de la crianza ye llograr un beagle bonu y bonitu, esto ye, que nun hai una llinia específica pal trabayu (la caza) y otra pa la guapura. El criadores creen que los meyores individuos son capaces d'ufiertar un altu rendimientu tantu nuna cacería como nun concursu de guapura, polo qu'un perru nun puede ser campeón n'unu d'estos concursos si antes nun consiguió'l calificativu de bien bonu nel trabayu. Les carauterístiques morfolóxiques qu'hai que xixilar son la llinia del llombu, que tien de tar bien recta, la calidá de les pezuñes y del pelo y el color de los güeyos.[66]

Como perru de trabayu editar

Caza editar

 
Caynsham Foot Beagles (c. 1885).

Los beagles fueron desenvueltos principalmente para cazar llebres y coneyos. Fueron consideraos como compañeros de caza ideales pa les persones d'edá que podríen siguilos a caballu ensin esfuerciu, pa cazadores nuevos que podríen caltenese xunto a ellos en ponis, y pa cazadores más probes que nun podíen dexase caltener una corte de bonos caballos de caza.[67] Antes de la llegada de la moda de la caza del foín nel sieglu XIX, la caza yera un acontecimientu pa tol día que consistía fundamentalmente na persecución, más que na muerte del animal escorríu. Nesti contestu'l pequeñu beagle afaíase bien a la llebre y, a diferencia de perros como los harriers, nun terminaben rápido la caza, pero por cuenta de la so resistencia y a la so escelente habilidá pa rastrexar por aciu l'olfatu yeren una garantía pa prindar finalmente a la llebre. Les jaurías de beagles corríen con tolos perros bien xuntos («tan cerca que podríen cubrir con una fueya»"[17]) lo que yera útil nuna caza de llarga duración, yá que torgaba a los perros tresmanaos ofuscar el rastru. Tamién se-yos prefería mientres la caza del faisán p'actuar ente la maleza trupa, en llugar de perros como los spaniel.[68]

Cola introducción de la moda de caceríes más rápides, el beagle cayó en desgracia como cazador de llebres, anque inda s'utilizaba pa la caza del coneyu. En Anecdotes of Dogs (1846), l'escritor d'historia natural Edward Jesse diz:

In rabbit-shooting, in gorse and thick cover, nothing can be more cheerful than the beagle; and they have been called rabbit-beagles from this employment, for which they are peculiarly qualified, especially those dogs which are somewhat wire-haired.[13]
Na caza del coneyu, ente toxos y vexetación trupa, nada puede ser más allegre que'l beagle; y llamar beagles del coneyu por esti trabayu, pal cual tán particularmente cualificaos, sobremanera aquellos perros que son daqué arispios.
 
El beagle foi utilizáu pa la caza del coneyu dende los primeros tiempos del desarrollu de la raza.

Nos Estaos Xuníos paez que fueron utilizaos pa cazar coneyos dende les primeres importaciones. La caza de llebres con estos perros fíxose popular de nuevu en Gran Bretaña a mediaos del sieglu XIX y siguió hasta que se fixo illegal n'Escocia pola Llei de Proteición de Mamíferos Selvaxes de 2002 y n'Inglaterra y País de Gales pola Llei de Caza de 2004. Según esta llexislación los beagles inda pueden escorrer coneyos col permisu del terrateniente. La llamada «caza al rastru» (drag hunting n'inglés) ye popular onde la caza yá nun ta dexada o ente los dueños que nun deseyen participar en deportes de sangre, pero que deseyen exercer les habilidaes innates del so perru.

La jauría tradicional consiste n'hasta 70 beagles, dirixíos por un cazador que dirixe'l grupu y que ye asistíu por un númberu variable d'azotadores que'l so trabayu ye devolver a los sabuesos que se tresmanen al grupu. El maestru de caza ta al cargu de la custodia del grupu a diariu, y puede o nun tomar el papel del cazador mientres el día de la caza. Los beagles pueden ser emplegaos individualmente o suxetos con unos tirantes (en pareya).[69]

Nel Reinu Xuníu consideróse la cacería de llebres con beagles como ideal pa moces, y munches escueles privaes britániques caltuvieron tradicionalmente jaurías de beagles. En 1902 empecipiáronse protestes contra l'usu d'estos perros pa la caza nel Colexu Eton, anque inda s'utilicen anguaño,[70] y una jauría del Wye College en Kent (anguaño zarráu ya integráu nel Imperial College London) foi robada pol Frente de Lliberación Animal en 2001.[71] Jaurías escolares y universitaries inda se caltienen en Eton, Marlborough, Wye, Radley, la Escuela Real d'Agricultura y Christ Church (Oxford).[72]

Tamién s'utilizaron pa cazar otros animales como la llebre americana, el coneyu cola d'algodón, aves de caza, el corzu, el venado, el llobu cerval coloráu, el coyote, el xabalín, el foín, o inclusive na caza del armiño.[69][73] Na mayor parte d'estos casos, el beagle emplegar pa llevantar les pieces pal cazador.[69]

Perru de detección editar

 
Pol so gran olfatu, estos perros son utilizaos pola Oficina d'Aduanes y Proteición Fronteriza de los Estaos Xuníos.

Utilícense como Perru de detección perros de detección d'importaciones agrícoles prohibíes y productos alimenticios en cuarentena na «Beagle Brigade» del Serviciu d'Inspeición Sanitaria d'Animales y Plantes del Departamentu d'Agricultura de los Estaos Xuníos; estos perros utilizar p'afayar alimentos nos equipaxes de viaxeros nos Estaos Xuníos. Tres la realización de diverses pruebes, amás de pol so finu olfatu escoyer a los beagles por ser relativamente pequeños y por non amedranar a les persones que se sienten incómodes cuando se-yos averen perros, por ser intelixentes y por trabayar bien col sistema de pagos.[74] Tamién s'utilicen pa esti fin pol Ministeriu d'Agricultura y Silvicultura de Nueva Zelanda, el Serviciu de Cuarentena ya Inspeición d'Australia, y en países como Canadá, Xapón y la República Popular China.[75][76][77] Pa la detección d'esplosivos utilícense xeneralmente les variedaes de mayor tamañu, yá que pa esta xera de cutiu ye necesariu xubise a grandes cintes tresportadores d'equipaxe, una xera pocu afecha pa los perros más pequeños.[78]

Esperimentación ya investigación médica editar

Los beagles son la raza de perru que más s'utiliza nel Reinu Xuníu nel campu de la esperimentación con animales, por cuenta de la so talla y la so naturaleza pasiva. De les 7595 pruebes realizaes con perros nesi país en 2006 y les 5923 realizaes en 2009, 7402 y 5864 respeutivamente (más del 97%) fueron con beagles.[79][80] La Llei de Procedimientos Científicos con Animales británica de 1986 dio un estatus especial a primates, équidos, gatos y perros, y nel añu 2005 el Comité de Procedimientos con Animales (establecíu pola Llei de 1986) dictaminó que yeren preferibles les pruebes con mures, anque esto implicara l'usu d'un mayor númberu d'animales.[81] Anque los beagles fueron los más utilizaos, en 2005 los perros tuvieron implicaos en menos del 0,3% del total de los esperimentos realizaos con animales nel Reinu Xuníu.[82] La mayor parte d'estos perros son criaos espresamente con esi oxetivu por compañíes como Harlan; estes compañíes que críen animales pa la investigación tienen de tar primeramente autorizaes acordies cola Llei de Procedimientos Científicos con Animales de 1986.[81]

Les pruebes de productos cosméticos con animales tán prohibíes nos Estaos miembros de la Xunión Europea,[83] anque Francia protestó pola prohibición y realizó esfuercios pa revocala.[84] Anque n'Estaos Xuníos tán dexaes, nun son obligatories pa garantizar la seguridá d'un productu cosméticu si esta puede determinase por otros métodos, y l'especie suxetu de la esperimentación nun ta acutada pola Alministración d'Alimentos y Melecines estauxunidense (FDA).[85]

Nes pruebes de toxicidá d'aditivos alimenticios, contaminantes d'alimentos y dalgunos melecines y productos químicos, la FDA utiliza beagles y gochos nanos como sustitutos pa les pruebes direutes n'humanos.[86]

Dellos grupos contrarios a la viviseición informaron sobre'l posible abusu con animales nes instalaciones onde se realicen los esperimentos. En 1997, les imáxenes filmadas de callao por un periodista freelance na Huntingdon Life Sciences nel Reinu Xuníu, amosaben imáxenes de crueldá colos perros per parte de dellos emplegaos del llaboratoriu; Tres la emisión de diches imáxenes nuna canal de televisión, los emplegaos fueron suspendíos y darréu arrestaos y procesaos.[87] Consort Kennels, una empresa británica dedicada a la cría de beagles pal so usu n'esperimentos, foi cerrada en 1997 dempués de la presión per parte de grupo pro derechos de los animales.[88]

Los beagles utilizar n'otros campos d'investigación, como la investigación biolóxica primaria, la medicina humana aplicada, la medicina veterinaria aplicada, y la proteición del home, animales o l'ambiente.[82][89]

Nos Estaos Xuníos, acordies con el Serviciu d'Inspeición de Salú d'Animales y Plantes del Departamentu d'Agricultura (que nun especifica les races de perru utilizaes, anque los beagles figuren de cutiu nos trabayos d'investigación publicaos), el númberu de pruebes realizaes cada añu con perros menguó en dos terceres partes, y pasó de 195 157 nel añu 1972 a 64 932 en 2004.[90] En Xapón les lleis sobre esperimentación con animales nun riquir informar sobre'l tipu o númberu d'animales utilizaos,[89] y en Francia la proporción d'inspectores de pruebes d'instalaciones suxure que l'ámbitu regulador ye esencialmente d'enfotu.[89]

Otres funciones editar

Anque desenvueltu dende los sos oríxenes pa la caza, son una raza versátil y anguaño empléguense pa otros papeles como detección, busca y rescate, terapia y como animales domésticos familiares.[39] N'Australia utilícense como perros olfateadores pa la llocalización de termites,[91] y méntase-yos como posibles candidatos pa la detección de drogues y esplosivos.[92][93] Pola so naturaleza apacible y non pimpana, tamién s'utilicen con frecuencia na zooterapia, visitando a enfermos y vieyos n'hospitales.[94] En xunu de 2006, un beagle entrenáu pa l'asistencia ganó un premiu por salvar la vida del so dueñu dempués d'usar el so teléfonu móvil pa marcar el númberu d'emerxencies, lo que sollertó a los servicios médicos.[95] Dempués del terremotu d'Haití de 2010, un beagle del departamentu de perros de busca y rescate d'un escuadrón de rescate colombianu, alcontró al dueñu d'un hotel que darréu foi rescatáu en pasando cien hores soterráu so escombros.[96]

Na cultura popular editar

Los beagles apaecieron nuna gran variedá de medios de comunicación. Yá esisten referencies a estos perros inclusive antes del sieglu  XIX n'obres d'escritores como William Shakespeare, John Webster, John Dryden, Thomas Tickell, Henry Fielding o William Cowper, y na traducción d'Alexander Pope de la Ilíada de Homero.[N 3] Apaecen en tires de prensa y dibujo animaos a partir de los años 1950, como'l popular personaxe de Peanuts Snoopy (al que se cita como «el beagle más famosu del mundu»),[97][98][99] los Beagle Boys de Disney, o Beegle Beagle, l'indixebrable compañeru de Grape Ape de Hanna-Barbera.

Tamién apaecieron en numberoses películes, dalgunes con un papel protagonista, como en Como perros y gatos y la so secuela Como perros y gatos 2: La vengación de Kitty Galore, y na serie animada Underdog, o nos llargumetraxes de l'adaptación al cine de la novela de Phyllis Reynolds Naylor Shiloh, y apaecen en papeles secundarios en películes como Audition, The Monster Squad o The Royal Tenenbaums, y o en series televisives como Star Trek: Enterprise, EastEnders o The Wonder Years, ente otres.

L'ex-presidente d'Estaos Xuníos Lyndon B. Johnson tenía dellos beagles, y provocó una clamorosa protesta cuando coyó a unu d'ellos peles oreyes mientres una presentación oficial nos xardinos de la Casa Blanca.[100] El barcu nel que'l daquella nuevu naturalista Charles Darwin realizó'l viaxe que-y apurrió la mayor parte de la inspiración pa la so L'orixe de les especies llamábase HMS Beagle por esta raza, que tamién emprestó'l so nome a la sonda espacial británica Beagle 2.

Notes editar

  1. ↑ Youatt (1852) consideraba que'l southern hound podría ser orixinariu de les islles Británicu y utilizao nes caceríes polos antiguos britanos.[12]
  2. ↑ Los Hart realizaron una encuesta ente un total de 96 espertos, la metá de los cualos yeren veterinarios y la otra metá xueces d'obediencia d'exhibiciones canines.
  3. ↑ Les referencies específiques a les obres de cada unu de los autores citaos son les siguientes:
    Shakespeare: Sir Toby Belch: «She's a beagle, true-bred, and one that adores me: what o' that?» Nueche de reis (c. 1600) Actu II, escena III
    Webster: Mistress Tenterhook: «You are a sweet beagle» Westward Ho (1607) Actu III, escena IV:2
    Dryden: «The rest in shape a beagle's whelp throughout, With broader forehead and a sharper snout» The Cock and the Fox, y tamién: «About her feet were little beagles seen» en Palamon and Arcite, dambes de Fables, Ancient and Modern (1700)
    Tickell: «Here let tráceme beneath the purpled morn, The deep-mouth'd beagle, and the sprightly horn» To a Lady before Marriage (publicada póstumamente en 1749)
    Fielding: «'What the devil would you have me do?' cries the Squire, turning to Blifil, 'I can no more turn her, than a beagle can turn an old hare.'» La hestoria de Tom Jones, expósito (1749) Capítulu 7.
    Cowper: «For persevering chase and headlong leaps, True beagle as the staunchest hound he keeps» The Progress of Error (1782)
    Pope: «Thus on a roe the well-breath'd beagle flies, And rends his hide fresh-bleeding with the dart» Ilíada (1715–20) Llibru XV:697–8.

Referencies editar

  1. ↑ Federación Cinológica Internacional: Grupu 6 Seición 1.3 subst:#161
  2. ↑ American Kennel Club: Sabuesu
  3. ↑ Australian National Kennel Council: Grupu 4 (sabuesos)
  4. ↑ Canadian Kennel Club: Grupu 2 – sabuesos
  5. ↑ The Kennel Club: Sabuesu
  6. ↑ New Zealand Kennel Club: Sabuesu
  7. ↑ United Kennel Club: Rastreador
  8. ↑ «Breed Information» (inglés). Australia: The Beagle Club of NSW Inc. Consultáu'l 8 d'ochobre de 2011.
  9. ↑ Daglish, p. 7
  10. ↑ Rackham, p. 130
  11. ↑ Smith, p. 209
  12. ↑ Youatt, p. 133
  13. ↑ 13,0 13,1 Jesse (1858) pp .438–439
  14. ↑ G. Jesse vol II, pp. 223-232
  15. ↑ 15,0 15,1 «What is a Pocket Beagle?». American Kennel Club. Archiváu dende l'orixinal, el 13 de febreru de 2010. Consultáu'l 9 de xunu de 2007.
  16. ↑ The New Sporting Magacín. 4. Baldwin and Craddock. 1833. 
  17. ↑ 17,0 17,1 Youatt, p. 110
  18. ↑ 18,0 18,1 Lanyon, pp. 9-21
  19. ↑ Mills, p. 172
  20. ↑ Kraeuter, p. 7
  21. ↑ Scott, pp. 75-78
  22. ↑ 22,0 22,1 Stonehenge, pp. 98-99
  23. ↑ 23,0 23,1 Krauter, p. 9
  24. ↑ 24,0 24,1 Arnold, p. 12
  25. ↑ Daglish, p. 9
  26. ↑ Arnold, p. 14
  27. ↑ Daglish, pp. 10-12
  28. ↑ Arnold, pp. 14-15
  29. ↑ Philip Boroff (12 de febreru de 2008) (n'inglés). Beagle Breakthrough: Westminster Crowd Favorite Unu Is Top Dog. Bloomberg. http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=newsarchive&sid=as4PHV8NjOW8. Consultáu'l 12 d'ochobre de 2011. 
  30. ↑ «AKC Registration Statistics» (inglés). American Kennel Club. Archiváu dende l'orixinal, el 5 de xunu de 2011. Consultáu'l 12 d'ochobre de 2011.
  31. ↑ «AKC Dog Registration Statistics» (inglés). American Kennel Club. Consultáu'l 12 d'ochobre de 2011.
  32. ↑ «Registration statistics for all recognised dog breeds - 2005 and 2006» (inglés). The Kennel Club. Archiváu dende l'orixinal, el 28 de xunu de 2007. Consultáu'l 12 d'ochobre de 2011.
  33. ↑ «Beeed Registration Statistics - 2009/2010 Top 20 Breed Registrations» (inglés). American Kennel Club. Archiváu dende l'orixinal, el 25 de payares de 2011. Consultáu'l 12 d'ochobre de 2011.
  34. ↑ «Beagle» (inglés). Online Etymology Dictionary. Consultáu'l 13 d'ochobre de 2011.
  35. ↑ Foy, pp. 4-5
  36. ↑ Daglish, p. 37
  37. ↑ Rice, p. 147
  38. ↑ 38,0 38,1 Lanyon, pp. 22-33
  39. ↑ 39,0 39,1 39,2 «What you need to know about Beagles» (inglés). The Beagle Club of Queensland. Archiváu dende l'orixinal, el 25 de setiembre de 2011. Consultáu'l 14 d'ochobre de 2011.
  40. ↑ Daglish, p. 44
  41. ↑ «Beagle Colors». American Kennel Club. Archiváu dende l'orixinal, el 29 de xunu de 2007. Consultáu'l 9 de xunetu de 2007.
  42. ↑ 42,0 42,1 Fogle, p. 40
  43. ↑ Fogle, p. 173
  44. ↑ Fisher, Dave (2002). Rabbit hunting (n'inglés). Woods N' Water, Inc, páx. 22-23. ISBN 0970749368.
  45. ↑ Libby, Ray. «Randall. The Patch Yera at Beaver Meadows» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 14 de payares de 2011.
  46. ↑ Stonehenge, p. 46
  47. ↑ Raakhee Mirchandani (4 de payares de 2005) (n'inglés). Designer Dogs: Meet the Puggle. Fox News. http://www.foxnews.com/story/0,2933,174475,00.html. Consultáu'l 21 d'ochobre de 2011. 
  48. ↑ Sean Alfano (6 d'agostu de 2006) (n'inglés). Designing A Cuter Dog. CBS. http://www.cbsnews.com/stories/2006/05/21/sunday/main1638400.shtml. Consultáu'l 21 d'ochobre de 2011. 
  49. ↑ (n'inglés) Stars fuel designer dogs fashion. BBC News. 6 de febreru de 2006. http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/4684770.stm. Consultáu'l 21 d'ochobre de 2011. 
  50. ↑ Fogle, pp. 176-177
  51. ↑ «The Intelligence of Dogs. Ranks 70 to 79» (inglés). Ranking of Dogs for Obedience/Working Intelligence by Breed. Archiváu dende l'orixinal, el 24 d'ochobre de 2011. Consultáu'l 26 d'ochobre de 2011.
  52. ↑ Stanley Coren (15 de xunetu de 2009). «Canine Intelligence—Breed Does Matter» (inglés). Canine Corner. The human-animal bond. Psychology Today. Consultáu'l 26 d'ochobre de 2011.
  53. ↑ Kraeuter, pp. 77-78
  54. ↑ Kraeuter, p. 96
  55. ↑ Daglish, p. 55
  56. ↑ Rice, Dan (2000). The beagle handbook (n'inglés). Barron's Educational Series, páx. 153. ISBN 0764114646.
  57. ↑ K. M. Cassidy (1 de febreru de 2008). «Dog Longevity: Breed Longevity Data» (inglés). Consultáu'l 29 d'ochobre de 2011.
  58. ↑ K. M. Cassidy (1 de febreru de 2008). «Dog Longevity: Breed Weight and Lifespan» (inglés). Consultáu'l 29 d'ochobre de 2011.
  59. ↑ 59,0 59,1 59,2 59,3 59,4 «Health Problems in Beagles» (inglés). American Kennel Club. Archiváu dende l'orixinal, el 21 d'agostu de 2010. Consultáu'l 29 d'ochobre de 2011.
  60. ↑ Rice, p. 161
  61. ↑ «Enfermedad discal invertebral». 
  62. ↑ Erwin, W Mark; Inman, Robert D. (2006). «Notochord Cells Regulate Intervertebral Disc Chondrocyte Proteoglycan Production and Cell Proliferation» (n'inglés). Spine 31 (10):  páxs. 1094-1099. doi:10.1097/01.brs.0000216593.97157.dd. http://journals.lww.com/spinejournal/Abstract/2006/05010/Notochord_Cells_Regulate_Intervertebral_Disc.5.aspx. 
  63. ↑ Foy, p. 27
  64. ↑ (1999) Gelatt, Kirk N.: Veterinary Ophthalmology, 3ª (n'inglés), Lippincott, Williams & Wilkins, páx. 656, 718. ISBN 0-683-30076-8.
  65. ↑ Rice, pp. 167-174
  66. ↑ Maréchal, Katia. La revue technique du chien (19), Junio-Julio 2011
  67. ↑ Maxwell, p. 42
  68. ↑ Blakey, p. 77
  69. ↑ 69,0 69,1 69,2 Kraeuter, pp. 97-104
  70. ↑ Hendrick, pp. 68-71
  71. ↑ (n'inglés) Activists steal beagle pack. BBC News. 5 de xineru de 2001. http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/1103181.stm. Consultáu'l 4 de payares de 2011. 
  72. ↑ «Directory of UK hunts 2006/2007» (inglés). Horse and Hound (20 de payares de 2006). Consultáu'l xunetu de 2007.
  73. ↑ «Submission to Lord Burns' Committee of Inquiry into Hunting with Dogs» (inglés). The Mammal Society (16 de marzu de 2000). Archiváu dende l'orixinal, el 26 de setiembre de 2007. Consultáu'l 9 de xunetu de 2007.
  74. ↑ «USDA's Detector Dogs: Protecting American Agriculture» (inglés). United States Department of Agriculture. Animal and Plant Health Inspection Service. Archiváu dende l'orixinal, el 9 d'ochobre de 2010. Consultáu'l 4 de payares de 2011.
  75. ↑ «A beagle honored as a defender at national gate» (inglés). People's Daily Online (6 d'avientu de 2005). Consultáu'l 4 de payares de 2011.
  76. ↑ «Old dogs - new tricks Original quarantine K9's on the scent of retirement» (inglés). Australian Government: Department of Agriculture, Fisheries and Forestry (30 de payares de 2000). Archiváu dende l'orixinal, el 31 de marzu de 2012. Consultáu'l 4 de payares de 2011.
  77. ↑ M.Y. Nairn, P.G. Allen, A.R. Inglis y C. Tanner (1996). Australian Quarantine: a shared responsibility (n'inglés). Department of Primary Industries and Energy. ISBN 0642259712.
  78. ↑ «USDA's Detector Dogs: Protecting American Agriculture: More Detector Dog Programs» (inglés). United States Department of Agriculture: Animal and Plant Health Inspection Service. Archiváu dende l'orixinal, el 10 d'agostu de 2007. Consultáu'l 9 de xunetu de 2007.
  79. ↑ «Statistics of Scientific Procedures on Living Animals Great Britain 2006» (inglés). Home Office. Consultáu'l 4 de payares de 2011.
  80. ↑ «Statistics of Scientific Procedures on Living Animals Great Britain 2009» (inglés). Home Office. Consultáu'l 4 de payares de 2011.
  81. ↑ 81,0 81,1 «Report of the Animal Procedures Committee for 2005» (inglés). Home Office. Consultáu'l 4 de payares de 2011.
  82. ↑ 82,0 82,1 «Statistics of Scientific Procedures on Living Animals Great Britain 2005» (inglés). Home Office. Consultáu'l 4 de payares de 2011.
  83. ↑ «Ban on animal testing» (inglés). European Commission. Consumer Affairs (17 de xunu de 2011). Consultáu'l 4 de payares de 2011.
  84. ↑ «Animal-Testing Ban for Cosmetics to Be Upheld, EU Court Rules» (inglés). Bloomberg (24 de mayu de 2005). Consultáu'l 4 de payares de 2011.
  85. ↑ «Animal Testing» (inglés). US Food and Drug Administration. Archiváu dende l'orixinal, el 22 d'agostu de 2007. Consultáu'l 9 de xunetu de 2007.
  86. ↑ «How to do Business with FDA». US Department of Health and Human Services. Archiváu dende l'orixinal, el 29 de setiembre de 2007. Consultáu'l 11 de xunetu de 2007.
  87. ↑ Zoe Broughton. «Seeing Is Believing - cruelty to dogs at Huntingdon Life Sciences» (inglés). The Ecologist. Archiváu dende l'mio_m2465/is_2_31/ai_71634854/ orixinal, el 29 de xunu de 2012. Consultáu'l 7 de payares de 2011.
  88. ↑ Nicola Woolcock (25 d'agostu de 2005). «Extremists seek fresh targets close to home» (inglés). The Times. Archiváu dende l'orixinal, el 7 de xineru de 2009. Consultáu'l 7 de payares de 2011.
  89. ↑ 89,0 89,1 89,2 «Select Committee on Animals In Scientific Procedures Report» (inglés). House of Lords. Consultáu'l 8 de payares de 2011.
  90. ↑ «FY 2006 Inspections» (inglés). United States Department of Agriculture: Animal and Plant Health Inspection Service. Consultáu'l 8 de payares de 2011.
  91. ↑ «Termite Detection Dogs» (inglés). K9 Centre.com. Consultáu'l 8 de payares de 2011.
  92. ↑ «Police Powers (Drug Detection Dogs) Bill» (inglés). Parliament of New South Wales (13 d'avientu de 2001). Archiváu dende l'orixinal, el 29 de setiembre de 2007. Consultáu'l 8 de payares de 2011.
  93. ↑ Tom Geoghegan (13 de xunetu de 2005) (n'inglés). The unlikely enemy of the terrorist. BBC News Magacín. http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/magazine/4676233.stm. Consultáu'l 8 de payares de 2011. 
  94. ↑ Kraeuter, pp. 89-92
  95. ↑ (n'inglés) Dog praised for life-saving call. BBC News. 20 de xunu de 2006. http://news.bbc.co.uk/2/hi/5099190.stm?ls. Consultáu'l 8 de payares de 2011. 
  96. ↑ «In Haiti, a shattered symbol reluctantly yields dead». Twin Cities Pioneer Press (25 de xineru de 2010). Consultáu'l 26 de xineru de 2010.
  97. ↑ «Snoopy, World's Most Famous Beagle» (inglés). Peanuts Worldwide. Consultáu'l 10 de xineru de 2012.
  98. ↑ «Snoopy» (inglés). Peanuts Worldwide LLC. Consultáu'l 8 d'ochobre de 2011.
  99. ↑ «Beagle». DePerros.org. Consultáu'l 8 d'ochobre de 2011.
  100. ↑ «President Johnson's Dogs» (inglés). Lyndon Baines Johnson Library and Museum. Archiváu dende l'orixinal, el 11 de xunetu de 2007. Consultáu'l 9 de payares de 2011.

Bibliografía editar

  • Arnold, David y Hazel (1998). A New Owner's Guide to Beagles (n'inglés). T.F.H. Publications, Inc.. ISBN 0-7938-2785-X.
  • Blakey, Robert (1854). Shooting (n'inglés). George Routledge and Co.
  • Daglish, Y. Fitch (1961). Beagles (n'inglés). Foyles. ISBN 0707106311.
  • Fernández-Vidal, Juan M. (2001). Guía de Cuidos del Cachorru (en castellanu). * Midland's Beagles.
  • Fogle, Bruce (1990). The Dog's Mind (n'inglés). Howell Book House. ISBN 0876055137.
  • Foy, Marcia (2010). Beagle, Traducíu por Zoila Portuondo, Editorial Hispanu Europea. ISBN 842551911X.
  • Hendrick, George (1977). Henry Salt: Humanitarian Reformer and Man of Letters (n'inglés). University of Illinois Press. ISBN 0252006119.
  • Jesse, George (1866). Researches into the History of the British Dog Volume II (n'inglés). Robert Hardwicke.
  • Jesse, Edward (1858). Anecdotes of Dogs (n'inglés). H. G. Bohn.
  • Kraeuter, Kristine (2001). Training Your Beagle (n'inglés). Barron's. ISBN 0764116487.
  • Lanyon, Elizabeth (2003). Beagle. Editorial Hispanu Europea. ISBN 8425514592.
  • Maréchal, Katia (2011). «-y Beagle – Son public – Son potentiel – Son élevage – Son club – Son business». La revue technique du chien (19). Junio-Julio 2011. 
  • Maxwell, William Hamilton (1833). The Field Book: Or, Sports and Pastimes of the United Kingdom (n'inglés). Y. Wilson.
  • Mills, John (1845). The Sportsman's Library (n'inglés). W. Paterson.
  • Rackham, Oliver (2000). The History of the Countryside (n'inglés). Weidenfeld & Nicholson History. ISBN 1842124404.
  • Rice, Dan (2000). The Beagle Handbook (n'inglés). Barron's. ISBN 0764114646.
  • Scott, John (1845). The Sportsman's Repository (n'inglés). Henry G. Bohn.
  • Smith, Steve (2002). The Encyclopedia of North American Sporting Dogs (n'inglés). Willow Creek Press. ISBN 1572235012.
  • «Stonehenge», (J. H. Walsh) (1856). Manual of British Rural Sports (n'inglés). G. Routledge and Co..
  • Xenophon (2007). On Hunting: A Sportsman's Manual Commonly Called Cynegeticus, Traducíu por H. G. Dakyns (n'inglés), ebooks@adelaide.
  • Youatt, William (1852). The Dog (n'inglés). Blanchard and Lea.

Enllaces esternos editar

 
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Beagle&oldid=4178411»