Fausto Dávila
Fausto Domingo Dávila Bonilla (1858, Departamento de Santa Bárbara (es) 
– 28 de payares de 1928, Tegucigalpa) foi un abogáu, políticu y militar honduranu que foi presidente del Congresu Nacional d'Hondures en 1904 a 1906, y presidente provisional d'Hondures.
Fausto Dávila | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Vida | |||
| Nacimientu |
Departamento de Santa Bárbara (es) , 1858 | ||
| Muerte | Tegucigalpa, 28 de payares de 1928 (69/70 años) | ||
| Estudios | |||
| Estudios | Universidá Nacional Autónoma d'Hondures | ||
| Oficiu | políticu | ||
| Creencies | |||
| Partíu políticu | Partíu Nacional d'Honduras | ||
 | |||
Vida editar
Fausto Dávila Bonilla, nació en Santa Bárbara en 1858, y finó en 28 de payares de 1928. Realizó los sos estudios na Universidá Nacional d'Hondures llogrando'l títulu de Llicenciáu en Derechu y darréu el d'Abogáu. Foi presidente d'Hondures ente 27 al 31 de marzu de 1924.[1]
L'abogáu Fausto Dávila, yera mediohermanu del Presidente Miguel Rafael Dávila Cuéllar.[2]
La so vida política inicía en 1882 a 1883 cuando ye nomáu Secretariu Xeneral de la Universidá Nacional d'Hondures (güei UNAH); darréu ente los años 1904 a 1906 ye nomáu Presidente del Congresu Nacional d'Hondures y nel mesmu añu 1906 ye electu Diputáu y miembru del parllamentu hondureñu, representante del departamentu de Santa Bárbara, na alministración del Presidente Francisco Bertrand Barahona. Ente'l 21 de febreru al 15 de marzu de 1911. Foi nomáu representante del xeneral Manuel Bonilla nes negociaciones realizaes en Puerto Cortés, a bordu del USS Tacoma en diches conversaciones conviénose que l'entós presidente Miguel Rafael Dávila Cuéllar y el so vicepresidente'l xeneral de brigada Dionisio Gutiérrez abandonaren l'alministración del país y nel so llugar proponer al doctor Francisco Bertrand Barahona, nel mesmu añu 1911 a 1912, Dávila foi nomáu Ministru de Rellaciones Esteriores, dientro de la presidencia de Miguel Paz Barahona.
Pa 1915 treslladar a la ciudá de Washington D. C., Estaos Xuníos d'América xunto a notables hondureños como: el Doctor Rómulo Ernesto Durón, al Llicenciáu Luis Landa Escober, Carlos Alberto Uclés, Pedro P. Amaya, Carlos Llagos, al Segundu Congresu Científicu Panamericanu.[3]
En 1924, el proclamáu dictador Rafael López Gutiérrez foi retiráu del so cargu por aciu la "Revolución Reivindicatoria" llanzada por xeneral Tiburcio Carías Andino, xeneral Vicente Tosta Carrasco, xeneral Gregorio Ferrera y otros xenerales más. López, estremar de l'alministración y tomar provisionalmente un conceyu de Ministros encabezáu pol doctor Francisco Bueso Cuéllar, darréu asoceder Fausto Dávila, nuna fugaz alministración, paralela a la declarada pol Xefe de la Revolución el doctor y xeneral Tiburcio Carías Andino, quien ocuparía un pequeñu ralu de tiempu'l gobiernu, siendo'l so socesor más tarde el xeneral Vicente Tosta carrasco, designáu dientro de les negociaciones asocedíes nel cruceru USS Denver.
En 1928. Fausto Dávila y Mariano Vásquez, fueron escoyíos pa representar a Hondures na VI Conferencia Internacional celebráu en L'Habana, Cuba. Dávila, d'ideoloxíes conservadores favoreció en gran midida a la Internacional Bananera United Fruit Company.[4]
Referencies editar
- ↑ Bertold Spuler: los gobernantes y los gobiernos del mundu. Soberanos y los gobiernos del mundu. Volume 2, Ploetz, 1964, p. 229
- ↑ de:Fausto Dávila#cite ref-nyt19110225 1-0
- ↑ Proceedings of the second Pan American scientific congress: Washington, U. S. A., Monday, December 27, 1915 to Saturday, January 8, 1916, Volume2 páxina 727.[1] (Idioma inglés)
- ↑ Benjamin Welles: Sumner Welles. FDR's global strategist. Palgrave Macmillan, New York 1997, ISBN 0-312-17440-3, S. 106.
| Predecesor: Francisco Bueso Cuéllar |
Presidente Provisional d'Hondures 1924 
|
Socesor: Tiburcio Carías Andino |
| Predecesor: Rafael Alvarado Guerrero |
Presidente del Congresu Nacional d'Hondures 1904-1906 |
Socesor: Francisco Escobar |
| Predecesor: Carlos Zúñiga |
 Secretariu Xeneral UNAH 1882 - 1883 |
Socesor: Alberto de Jesús Membreño |
Datos: Q1398768
