Giacomo Matteotti

Giacomo Matteotti
diputáu del Reinu d'Italia
diputáu del Reinu d'Italia
Vida
Nacimientu	Fratta Polesine (es) , 22 de mayu de 1885
Nacionalidá	Reinu d'Italia
Residencia	Casa-Museo Giacomo Matteotti (en)
Muerte	Roma, 10 de xunu de 1924 (39 años)
Sepultura	cementerio de Fratta Polesine (es)
Causa de la muerte	firida por pinchatu
Familia
Casáu con	Velia Titta (en)
Fíos/es	Giancarlo Matteotti; Gianmatteo Matteotti (es)
Estudios
Estudios	Universidá de Bolonia
Nivel d'estudios	laurea (en)
Llingües falaes	italianu
Oficiu	políticu
Trabayos destacaos	Un anno di dominazione fascista (es)
Creencies
Partíu políticu	Partíu Socialista Italianu

Giacomo Matteotti (22 de mayu de 1885, Fratta Polesine ^(es) – 10 de xunu de 1924, Roma) foi un políticu socialista italianu.

Biografía editar

Nacíu nuna familia adinerada, Matteotti llicencióse en Derechu na Universidá de Boloña, onde entró en contautu col movimientu socialista, nel cual convirtióse llueu nuna figura destacada. Mientres la Primer Guerra Mundial sostuvo la necesidá de caltener la neutralidá d'Italia, lo que-y costó'l so encarcelamientu en Sicilia.

Moteyáu «La Torbonada» pol so impetuosidad militante, Matteotti nun desdexó'l so llau más humanu, y donó gran parte del so salariu como diputáu a un orfanatu de neños. En 1919 foi escoyíu diputáu al parllamentu italianu, y foi reelixíu en 1921. Oponer a la violencia política exercida poles camises negres del acabante crear fascismu italianu, y denunció de cutio los sos abusos y crímenes magar les amenaces recibíes; coles mesmes xulgaba inútil que los militantes comunistes, socialistes o anarquistes caltuvieren braceos ente ellos; declaró qu'ante l'amenaza fascista tolos partíos d'esquierda teníen de dexar de llau les sos discrepancies ideolóxiques y xunise contra l'enemigu común. Tales exhortaciones nun surtieron efeutu.

Matteotti foi'l xefe del Partíu Socialista Unitariu na Cámara de los Diputaos d'Italia, onde tomó posición contra'l fascismu y contra Benito Mussolini, y foi mientres un ciertu tiempu'l voceru de l'amenorgada oposición parllamentaria al Partíu Nacional Fascista, qu'apaecía como la mayor fuercia político dende'l trunfu de la Cola sobre Roma n'ochobre de 1922. Anque Mussolini y los sos camises negres amenaciaren con instaurar una dictadura completa n'Italia y suprimir les últimes instituciones democrátiques, Matteotti negar a arrenunciar a la política o xunise al fascismu y pronuncióse de cutio nel parllamentu italianu contra los planes autocráticos de Mussolini, según contra la violencia exercida impunemente polos camises negres contra los sos rivales^[5].

El 30 de mayu de 1924 Matteotti tomó la pallabra na Cámara pa protestar poles eleición que se celebraren el 6 d'abril, nes cualos el mesmu Matteotti fuera reelixíu. Mientres de la bancada fascista surdíen los berros, les amenaces y los risaos, Matteotti llanzaba un históricu discursu nel cual esbillaba una a una toles illegalidaes y los abusos cometíos polos fascistes p'algamar la victoria nes eleiciones, pos usaren el Fraude eleutoral, la violencia y les intimidaciones contra los sos rivales. Al términu del discursu, dempués de recibir les felicitaciones de los sos compañeros, respondiólos: «Yo yá fixi'l mio discursu. Agora tócavos a vós preparar el discursu aciagu pal mio entierru».

Placa conmemorativa en Civitavecchia (RM).

Matteotti foi secuestráu'l 10 de xunu en Roma, y atopóse el so cuerpu n'estáu de descomposición el 16 d'agostu, nun monte, a 25 quilómetros de la ciudá. Magar se sabe que fueron militantes fascistes los que lo secuestraron y asesinaron, nunca se demostró que fuera'l mesmu Mussolini quien ordenó la so muerte, anque se tien constancia de que al términu del discursu de Matteotti, Mussolini comentó en públicu ante'l xefe de la policía secreta fascista que'l diputáu Matteotti nun debería «siguir en circulación». Otres hipótesis consideren que l'asesinatu de Matteotti foi planiáu por líderes fascistes de menor rangu que les camises negres, dientro del so esquema xeneral de violencia contra los sos oponentes, anque los militantes antifascistes consideraron entós que siquier la "responsabilidá moral" pol asesinatu de Matteotti tenía de recayer sobre'l mesmu Mussolini por ser ésti'l mayor instigador de la violencia política.

Antes de la so muerte Matteotti yá careciera'l tratu de les escuadres fascistes: fuera secuestráu y torturáu. A pesar d'ello nunca acallantó'l so espíritu antifascista. El so asesinatu convertir nuna alvertencia clara: el gobiernu fascista allampaba asumir el poder absoluto y permanente, y cualquier oposición, por más sutil que fora, sería duramente castigada. Como resultancia, la mayoría de los integrantes del parllamentu italianu convertir al partíu de Mussolini, seya por voluntá propia, por conveniencia o pola fuercia. Los parllamentarios socialistes, los comunistes y otros partíos d'izquierdes, refugaron tales pactos col fascismu, pero por medrana a la brutal violencia de los camises negres munchos d'ellos abstuvieron de siguir participando en política, o prefirieron pasar a una oposición "secreta" al réxime.

Nel so homenaxe, les brigaes del Partíu Socialista de la Resistencia italiana recibieron el nome de Brigate Matteotti («Brigaes Matteotti»).

Bibliografía editar

(n'italianu) Luigi Cyaheled, Matteotti è vivente, Napoli, Casa Editrice Vedova Ceccoli & Figli, 1924.
(n'italianu) Carlo Silvestri, Matteotti, Mussolini e il dramma italiano, Roma, Ruffolo, 1947.
(n'italianu) Renzo De Felice, Mussolini il fascista, I, La conquista del potere. 1921-1925, Torino, Einaudi, 1966.
(n'italianu) Carlo Rossini, Il delitto Matteotti fra il Viminale e l’Aventino, Bologna, Il Mulino, 1968.
(n'italianu) Antonio G. Casanova, Matteotti. Una vita per il socialismo, Milano, Bompiani, 1974.
(n'italianu) Adrian Lyttelton, La conquista del potere. Il fascismo dal 1919 al 1929, Roma-Bari, Laterza, 1974.
(n'italianu) Ives Bizzi, Da Matteotti a Villamarzana. 30 anni di lotte nel Polesine (1915-1945), Treviso, Giacobino, 1975.
(n'italianu) Carlo Silvestri, Matteotti, Mussolini e il dramma italiano, Milano, Cavallotti editore, 1981.
(n'italianu) Alexander J. De Grand, Breve storia del fascismo, Roma-Bari, Laterza, 1983.
(n'italianu) Matteo Matteotti, Quei vent’anni. Dal fascismo all’Italia che cambia, Milano, Rusconi, 1985.
(n'italianu) Fabio Andriola, Mussolini. Prassi politica e rivoluzione sociale, S.l., F.U.A.N., 1990.
(n'italianu) Mauro Canali, Il delitto Matteotti. Affarismo e politica nel primo governo Mussolini, Camerino, Università degli studi, 1996; Bologna, Il Mulino, 1997. ISBN 88-15-05709-9; 2004. ISBN 88-15-09729-5
(n'italianu) Valentino Zaghi, Giacomo Matteotti, Sommacampagna, Cierre, 2001. ISBN 88-8314-110-5
(n'italianu) Marcello Staglieno, Arnaldo e Benito. Due fratelli, Milano, Mondadori, 2003. ISBN 88-04-51264-4
(n'italianu) Mauro Canali, Il delitto Matteotti, Bologna, Il Mulino, 2004.
(n'italianu) Nunzio Dell'Erba, Matteotti: azione politica e pensiero giuridico, in "Patria indipendente", 28 maggio 2004, a. LIII, nn. 4-5, pp. 21–23.
(n'italianu) Stanislao G. Pugliese, Fascism, Anti-fascism, and the Resistance in Italy: 1919 to the Present, Rowman & Littlefield, 2004. ISBN 0-7425-3123-6
(n'italianu) Enrico Tiozzo, La giacca di Matteotti e il processo Pallavicini. Una rilettura critica del delitto, Roma, Aracne, 2005. ISBN 88-548-0041-4
(n'italianu) Gianpaolo Romanato, Un italiano diverso. Giacomo Matteotti, Milano, Longanesi, 2010.
(n'italianu) Giovanni Borgognone, Come nasce una dittatura. L'Italia del delitto Matteotti, Bari, Laterza, 2012. ISBN 978-88-420-9833-1

Referencies editar

↑ Afirmao en: Encyclopædia Britannica Online. Identificador Encyclopædia Britannica Online: biography/Giacomo-Matteotti. Apaez como: Giacomo Matteotti. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
↑ Afirmao en: Gran Enciclopedia Soviética (1969–1978). Sección, versículu o párrafu: Маттеотти Джакомо. Data de consulta: 28 setiembre 2015. Editorial: Большая Российская энциклопедия. Llingua de la obra o nome: rusu. Data d'espublización: 1969.
↑ Afirmao en: Gran Enciclopedia Soviética (1969–1978). Sección, versículu o párrafu: Маттеотти Джакомо. Data de consulta: 27 setiembre 2015. Editorial: Большая Российская энциклопедия. Llingua de la obra o nome: rusu. Data d'espublización: 1969.
↑ URL de la referencia: https://www.findagrave.com/memorial/202194244.
↑ Maurizio Degl’Innocenti, Matteotti, l’uomo e il politico, in Fondazione Giacomo Matteotti-Fondazione di studi storici Filippo Turati, Matteotti 100 nelle scuole, 2022, p. 32.

Enllaces esternos editar

«Giacomo Matteotti». en Find a Grave. (n'inglés)

[85d2175642c3694be22ed9b7c066061d90d6bb5c-1] Afirmao en: Encyclopædia Britannica Online. Identificador Encyclopædia Britannica Online: biography/Giacomo-Matteotti. Apaez como: Giacomo Matteotti. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.

[a35fc2863683a9a985b4430b5d8e1e8c238f5300-2] Afirmao en: Gran Enciclopedia Soviética (1969–1978). Sección, versículu o párrafu: Маттеотти Джакомо. Data de consulta: 28 setiembre 2015. Editorial: Большая Российская энциклопедия. Llingua de la obra o nome: rusu. Data d'espublización: 1969.

[473fd553fee1df28f7f153e2843ff1ef728637af-3] Afirmao en: Gran Enciclopedia Soviética (1969–1978). Sección, versículu o párrafu: Маттеотти Джакомо. Data de consulta: 27 setiembre 2015. Editorial: Большая Российская энциклопедия. Llingua de la obra o nome: rusu. Data d'espublización: 1969.

[9395c1bb0c52d2be7afc8c3c61e07bf3e1ed6263-4] URL de la referencia: https://www.findagrave.com/memorial/202194244.

[5] Maurizio Degl’Innocenti, Matteotti, l’uomo e il politico, in Fondazione Giacomo Matteotti-Fondazione di studi storici Filippo Turati, Matteotti 100 nelle scuole, 2022, p. 32.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]