João Baptista Figueiredo
Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
João Baptista de Oliveira Figueiredo (15 de xineru de 1918, Rio de Janeiro – 24 d'avientu de 1999, Rio de Janeiro) foi un militar brasilanu. Foi xefe del Serviciu Secretu (SNI) mientres el periodu del so predecesor Ernesto Geisel. Figueiredo foi escoyíu presidente de Brasil y tomó xuramentu'l 15 de marzu de 1979, y exerció dichu cargu hasta'l 15 de marzu de 1985.
.jpg)
_-_ribbon_bar.png){kind=small}
_-_Sash_of_Grand_Collar.svg){kind=small}
Vida editar
Familia y primeros destinos editar
João Baptista de Oliveira Figueiredo yera'l fíu del xeneral Euclides de Oliveira Figueiredo, que tuvo exiliáu tres un intentu de baltar una dictadura en 1932. N'estudiando n'escueles militares en Porto Alegre y Realengu, Figueiredo foi xubíu a capitán (1944), a mayor en (1952).
Sirvió como amestáu militar de Brasil en Paraguái dende 1955 hasta 1957. Darréu, trabayó pal serviciu secretu del Estáu Mayor Xeneral del Exércitu dende 1959 hasta 1960. En 1961 foi tresferíu al Conseyu de Seguridá Nacional.
Mientres enseñaba nel Army General Staff Command College nel periodu 1961-1964, Figueiredo foi xubíu a coronel y nomáu xefe de seición nel Serviciu Nacional d'Información. En 1966 asumió'l mandu de la fuercia de defensa pública en São Paulo. Dende 1967 hasta 1969, ocupó'l mandu d'un reximientu en Rio de Janeiro y foi xubíu a xeneral. Cuando'l xeneral Emílio Garrastazu Médici asumió la presidencia, Figueiredo foi nomáu xefe del estáu mayor del presidente, cargu nel que permaneció dende'l 30 d'ochobre de 1969 hasta'l 15 de marzu de 1974.
Presidencia de Brasil (1979-1985) editar
El 15 de marzu de 1974 asumió la xefatura del Serviciu Nacional d'Información, una axencia de seguridá interna de Brasil, cargu nel que permaneció hasta'l 14 de xunu de 1978. Foi escoyíu pol presidente Ernesto Geisel como potencial socesor, Figueiredo ganó al candidatu de la oposición, el xeneral Monteiro, y siguió el procesu gradual de "apertura" (democratización) empecipiáu en 1974. Una llei d'amnistía roblada por Figueiredo el 28 d'agostu de 1979, amnistió a aquellos condergaos por crímenes "políticos o rellacionaos" ente 1961 y 1978.
Nos primeros años de la década de los 80's el réxime militar nun pudo caltener efeutivamente el sistema bipartidista establecíu en 1966. L'alministración Figueiredo eslleió al partíu controláu pol gobiernu, l'ARENA y dexó que se formaren nuevos partíos. En 1981, el Congresu emitió una llei de restauración de les eleiciones direutes de los gobernadores estatales. les eleiciones llexislatives del llunes 15 de payares de 1982 traxeron la victoria al socesor de Sable, el partíu pro-gobierno PDS (Partíu Democráticu Social) col 43.22% de los votos, y l'oposición PMDB (Partíu Movimientu Democráticu Brasilanu) col 42.96%.
El gobiernu de trés grandes estaos, São Paulo, Rio de Janeiro y Minas Gerais, foi ganáu pola oposición. Sicasí, los desarrollos políticos fueron clisaos polos problemes económicos. Al igual que la inflación y el desemplegu, crecía de manera incontrolada la delda esterna, qu'algamaba proporciones masives faciendo a Brasil unu de los mayores debedores del mundu, con una delda cercana a los 90,000 millones de dólares.
El programa d'austeridá impuestu pol gobiernu nun traxo señales de recuperación pa la economía brasilana hasta'l final del periodu de Figueiredo. El presidente taba de cutiu incapacitado por enfermedá y tomóse dos baxes enllargaes pa tratar la so salú en 1981, añu nel que sufrió un ataque cardiacu) y 1983, pero'l vicepresidente civil Antonio Aureliano Chaves de Mendonça nun goció de gran poder políticu.
Dende'l golpe d'estáu de 1964, a los brasilanos nun se-yos dexara votar pa escoyer direutamente al presidente y en 1983 empezaron a manifestase pola torna a la democracia, por aciu el movimientu "Diretas já" ("Direutes yá" en portugués). La oposición lluchó puxantemente por pasar una enmienda constitucional pa dexar eleiciones populares en payares de 1984, pero Figueiredo tuvo en contra d'esti deséu y en 1984 el Congresu refugó la torna de les eleiciones direutes. Pero la oposición, encabezada por Tancredo Nieves, ganó la eleición pa presidente nel Congresu, forzando asina la eleición de Nieves como primer presidente de Brasil ayenu al control militar, poniendo fin al réxime militar en 1985. Figueiredo retirar tres el fin del so mandatu y morrió'l 24 d'avientu de 1999 a los 81 años d'edá.
Ente los miembros del so gabinete destacáronse Golbery do Couto y Silva (Xefe de la Casa Civil), Ernane Galvêas (Facienda), Petrônio Portella (Xusticia), Mário Andreazza (Interior), Eliseu Resende (Tresporte), Hélio Beltrão (Desburocratización y Seguridá Social), Ramiro Saraiva Guerreiro (Rellaciones Esteriores), Jair Soares (Seguridá Social) y Mário Henrique Simonsen y Antônio Delfim Netto (Planiamientu).
Referencies editar
- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 11 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ 2,0 2,1 Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 URL de la referencia: http://www.ordens.presidencia.pt/?idc=154.
- ↑ Identificador del Boletín Oficial del Estado: BOE-A-1979-21804.
- ↑ Identificador del Boletín Oficial del Estado: BOE-A-1983-16881.
Enllaces esternos editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre João Baptista Figueiredo 
.- «João Baptista Figueiredo». en Find a Grave. (n'inglés)
| Predecesor: Ernesto Geisel |
Presidente de Brasil 15 de marzu de 1979 - 15 de marzu de 1985 |
Socesor: Tancredo Nieves (Nun llegó a asumir) José Sarney |
Datos: Q192377- Multimedia: João Figueiredo
