José Miguel Pey
José Miguel Pey y Andrade (11 de marzu de 1763, Bogotá – 17 d'agostu de 1838, Bogotá) foi un estadista, abogáu, militar, alcalde de Bogotá y primer gobernante criollu de Colombia, qu'exerció mientres la independencia.
José Miguel Pey | |||
|---|---|---|---|
 | |||
28 marzu 1815 - 28 xunetu 1815 - Camilo Torres Tenorio → | |||
| Vida | |||
| Nacimientu | Bogotá, 11 de marzu de 1763 | ||
| Nacionalidá |
 Colombia | ||
| Muerte | Bogotá, 17 d'agostu de 1838 (75 años) | ||
| Estudios | |||
| Estudios |
Colegio Mayor de San Bartolomé (es)  | ||
| Llingües falaes | castellanu | ||
| Oficiu | políticu, abogáu | ||
 | |||
Biografía editar
José Miguel Pey nació en Santafé de Bogotá el 11 de marzu de 1763, siendo fíu del oidor de la Real Audiencia Juan Francisco Pey, la so madre foi Maria Ignacia de Andrade. Estudió nel Colexu de San Bartolomé, y graduóse ellí como abogáu en 1787. Casóse con doña Juana Hipólita Bastíes.
Guerra d'independencia editar
Nel gobiernu del virréi Antonio Amar y Borbón, Pey foi nomáu alcalde ordinariu de primer votu de Santafé de Bogotá, en sustitución de José Antonio de Ugarte, en 1810.[1]Por ello pudo participar nos sucesos del 20 de xunetu de 1810, salvando la vida de José González Llorente, quien yera escorríu polos santafereños, depués de injuriarlos.
José Acevedo y Gómez nomar vicepresidente de la Xunta Suprema de Gobiernu y presidente al virréi Amar y Borbón, que foi creada nel Cabildru Abiertu que se realizó'l 20 de xunetu. Correspondió-y presidir la Xunta Suprema. Pey nun tardó n'amosar la so malicia revolucionaria: detuvo al virréi y desterrar, esto convertir nel primer neogranadino (colombianu) n'exercer el poder executivo nel so país.[2] Foi esta xunta la que redactó l'acta d'independencia de Cundinamarca, siendo Pey unu de los sos firmantes.
Pey decretó la orde d'arrestu contra'l virréi Antonio Amar y Borbón. El 13 d'agostu de 1810 el virréi foi prindáu y a otru día Pey facilitó la so salida furtiva de la capital escontra Cartagena de Indias. Dende ellí'l virréi dirixir escontra L'Habana.[2]
El 20 d'avientu de 1814, Pey foi nomáu gobernador de la provincia de Cundinamarca, qu'acababa d'incorporase a les Provincies Xuníes de la Nueva Granada'l 12 d'avientu d'esi añu.
Encargóse-y la presidencia del 28 de marzu de 1815 al 28 de xunetu de 1815 , yá que yera la so vez nel triunviratu integráu por él, Manuel Rodríguez Torices y Antonio Villavicencio (tando Villavicencio en reemplazu de Custodio García Rovira y Pey en reemplazu de José Manuel Restrepo).[3]
Colombia independiente editar
El 30 d'abril de 1831, dempués del arrenunciu del presidente Rafael Urdaneta, el Congresu creó un executivu plural de tres miembros, que delegó los poderes de la presidencia a Juan García del Río,[4] Jerónimo Gutiérrez de Mendoza[5] y Pey. Pey foi investido de los poderes del secretariu de la guerra. Esti executivu plural terminóse'l 5 de mayu de 1831, cuando'l vicepresidente Domingo Caycedo tomó'l poder. Yera honoríficamente xeneral de división.
Morrió a la edá de 75 años, el 17 d'agostu de 1838 na ciudá de Bogotá.
Ver tamién editar
Referencies editar
Enllaces esternos editar
Datos: Q3071134
