Lawrence Alma-Tadema
Sir Lawrence Alma-Tadema (en neerlandés, Lourens Alma Tadema) (8 de xineru de 1836, Dronryp (es) 
– 25 de xunu de 1912, Wiesbaden) foi un pintor neerlandés neoclasicista de la dómina victoriana, formáu en Bélxica y asitiáu n'Inglaterra dende 1870. Ye conocíu polos sos suntuosos cuadros inspiraos nel mundu antiguu.
_Ribbon_bar.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Vida editar
Neñez, mocedá y primeros pasos editar
Nacíu en Dronrijp, pueblu frisón del conceyu de Menameradiel, yera fíu del notariu Pieter Tadema, que morrió cuando Lawrence tenía sólo cuatro años. Alma yera'l nome del so padrín. So madre (muerta en 1863) yera la segunda muyer de so padre. Nun entamu, Lawrence tenía que siguir los pasos de so padre, pero al final decantóse pol arte y enviáronlu a Amberes onde en 1852 ingresó na Academia d'Egide Charles Gustave Wappers. Depués tuvo nel taller de Jan August Hendrik Leys. En 1859 ayudó a Leys nos sos últimos frescos nel recibidor del hotel de la villa n'Amberes. Ye la esposición de la coleición de Alma-Tadema na Grosvenor Gallery de Londres n'inviernu 1882-1883, había dos cuadros suyos que marquen l'entamu y fin d'esti primer periodu, dos autorretratos de 1852, y "Regatéu", con Alma-Tadema pintáu en 1860.
Primeres obres editar
El so primer gran éxitu foi'l cuadru La educación de los neños Clovis (1861), qu'exhibió n'Amberes. Al añu siguiente, recibió la so primera medaya d'oru n'Ámsterdam. La educación de los neños Clovis (trés fíos mozos de Clovis y Clotilde llanzando haches con so madre vilba presente enseñando-yos cómo vengar a so padre) foi unu de los cuadros de la serie merovinxa, de los que destaquen Fredegonda de 1878 (expuestu en 1880), onde la desconsolada muyer o ama observa detrás d'una cortina la boda de Chilperic I con Galeswintha. Ye quiciás nesta serie onde atopamos el más fondu espíritu románticu na so obra. Una de les sos obres más apasionaes ye Fredegonda nel llechu de muerte de Praetextatus, onde l'obispu, apuñaláu por orde de la reina, maldizla dende la cama na que muerre.
Pintures de la antigüedá clásica editar
Otra de les sos series reproduz la vida del antiguu Exiptu. Una de les primeres obres d'esta son Exipcios hai 3000 años de 1863 y La muerte del primoxénitu de 1873. Nesta serie tán tamién: Exipciu na entrada (1865), La momia (1867), El chambelán de Sesostris (1869), Vilba (1873) y Xosé, supervisor del graneru del faraón (1874). Trabayó muncho estes escenes de la vida pícara y macabra d'Exiptu, pero muncho más nes sos representaciones de Grecia y Roma. Ente les que destacan Tarquinius Superbus (1867), Fidias y los mármoles d'Elgin (1868), La danza pírrica (1868) y La vinería (1869).
En 1869, envió dende Bruxeles a la Royal Academy Un Amateur romain y Une Danse pyrrhique, y más sero otros trés cuadros, ente ellos Un Jongleur en 1870 cuando llegó a Londres. Nesi momentu, contaba con varies distinciones belgues y holandeses, medalles del Salón de París de 1864 y de la Exposición Universal de 1867. El so éxitu continuó n'Inglaterra, pintó nesta dómina cuadros como The Vintage Festival (1870), The Picture Gallery y The Sculpture Gallery (1875), An Audience at Agrippa's (1876), The Seasons (1877), Sappho (1881), The Way to the Temple (1883), trabajo galardonado, Hadrian in Britain (1884), The Apodyterium (1886), o The Woman of Amphissa (1887). Unu de los sos cuadros más importantes foi The Roses of Heliogabalus (Les roses d'Heliogábalu) (1888) basáu na vida del depraváu emperador romanu Heliogábalu. An Earthly Paradise (Paraísu terrenal) (1891), y Spring (Primavera) (1894). Munchos d'ellos yeren esquitos cuadrinos comoGold-fish de 1900.
Éstos y cuasi tolos sos trabayos son admirables por cómo dibuxa flores, testures y sustancies reflectantes como metales, cerámica y mármol. Por cómo representaba'l mármol llegaron a llamalu 'the marbelous painter'('el pintor marmolillosu', pa evocar fonéticamente l'axetivu 'maravillosu'). Na so obra abunden colores brillantes trabayaos con delicadeza qu'enmarquen un interés humanu inherente a les sos escenes arcaiques traídes elegantemente a tiempos modernos. Tamién fizo dellos retratos.
Honores editar
Alma-Tadema foi nomáu caballeru nel ochentenu primer cumpleaños (81) de la Reina Victoria en 1899. Fízose sociu de la Royal Academy en 1876, y miembru en 1879. En 1907, incluyóse na Orde del Méritu del Reinu Xuníu (Order of Merit). Foi caballeru de la Orde del Méritu d'Alemaña (na división d'Artes y Ciencies), de la Orde de Leopoldo de Bélxica, del Lleón holandés, de San Miguel de Baviera, del lleón doráu de Nassau y de la Corona de Prusia y oficial de la Lexón d'Honor de Francia, miembru de les Reales Academies de Múnich, Berlín, Madrid y Viena. Recibió una medaya d'oru en Berlín en 1872 y una medaya en Berlín en 1874, una medaya de primer clase de les Esposiciones Internacionales de París de 1889 y 1900. Tamién foi miembru de la Real Sociedá d'Acuareles.
Vida social editar
Alma-Tadema yera primu del pintor neerlandés Hendrik Willem Mesdag.
Yeraun home robezu y corpulentu, arriendes de caballerosu. Prestaba-y sobremanera'l vinu, les muyeres y la folixa. Al escritor neerlandés Louis Couperus dexólu ablucáu el so comportamientu burgués cuando lu conoció.
Legáu editar
Alma Tadema morrió por mor d'una enfermedá nel estómadu dexando una gran coleición de pintures y el so enmarmoláu estudiu a les sos dos fíes solteres. L'estudiu foi menospreciáu a lo llargo del sieglu XX, pero volvió a tener interés col cambéu de sieglu.
Matrimonios editar
En 1863 casó cola francesa Marie-Pauline Gressin de Boisgirard (que foi la so modelu pa Nel peristilu de 1866-1868). Vivió en Bruxeles dende'l so primer matrimoniu hasta 1869, cuando morrió la so muyer, dexándolo vilbu con dos fíes, Laurence y Anna; la primera foi una afamada escritora y la segunda muyer de sociedá. En 1871 casó cola inglesa Laura Epps, que tamién apaez en dellos de los sos cuadros (p. ex. Les muyeres d'Anfisa de 1887).
Referencies editar
- ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 27 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ URL de la referencia: https://www.nndb.com/people/432/000040312/.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Afirmao en: Kindred Britain.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ Afirmao en: catálogu de la Biblioteca Nacional Checa. Identificador NKCR AUT: xx0237867. Data de consulta: 1r marzu 2022.
Enllaces esternos editar
Datos: Q240526
Multimedia: Lawrence Alma-Tadema
