Los estudios sobre inducción electromagnética, fechos por Michael Faraday indíquennos que nun conductor que se mueva cortando les llinies de fuercia d'un campu magnéticu fairíase una fuercia electromotríz (FEM) inducida y si se tratase d'un circuitu zarráu fairíase una corriente inducida. Lo mesmo asocedería si'l fluxu magnéticu qu'atraviesa al conductor ye variable. La Llei de Lenz' díznos que les fuercies electromotrices o les corrientes inducíes serán d'un sentíu tal que s'opongan a la variación del fluxu magnéticu que les produxo. Esta llei ye una consecuencia del principiu de conservación de la enerxía.

La polaridá d'una FEM inducida ye tal, que tiende a facer una corriente, cuyu campu magnéticu s'opone siempre a les variaciones del campu esistente producíu pola corriente orixinal.

El fluxu d'un campu magnéticu uniforme al traviés d'un circuitu planu vien dau por:


donde: • Φ = Fluxu magnéticu. La unidá nel SI ye'l weber (Wb). • B = Inducción electromagnética. La unidá nel SI ye'l tesla (T). • S = Superficie del conductor. • α = Ángulu que formen el conductor y la direición del campu. Si'l conductor ta en movimientu'l valor del fluxu será:


Nesti casu la Llei de Faraday apobina que la FEM inducida en cada instante tien por valor:


El signu '-' de la espresión anterior amuesa que la FEM inducida opónse a la variación del fluxu que la produz. Esti signu correspuendi a la llei de Lenz. Esta llei llámase asina n'honor del físicu xermanu-bálticu Heinrich Lenz, quien la formuló nel añu 1834.