Maffeo Vegio

poeta italianu

Maffeo Vegio (Lodi, 1406/1407-Roma, 1458) humanista y escritor italianu del sieglu XV.

Maffeo Vegio
Vida
Nacimientu Lodi (es) Traducir1407 (greg.)[1]
Muerte Roma1458 (greg.)[2] (50/51 años)
Estudios
Estudios Universidá de Pavia
Universidá de Milán
Llingües falaes latín humanista (es) Traducir
italianu
llatín[3]
Alumnu de Bernardino de Siena (es) Traducir
Oficiu poeta, traductorarqueólogu
Creencies
Orde relixosa Agustinos (es) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata

Biografía editar

Maffeo Vegio yera fíu d'una familia noble de Lodi y recibió una educación esmerada estudiando derechu na Universidá de Pavía y la de Cremona y más tarde retórica y dialéutica na Universidá de Milán. Empezó a escribir poemes en llatín de bien nuevu y enseñó derechu y lliteratura en Pavía mientres 10 años.

El papa Eugenio IV nomar secretariu de cartes llatines y a príncipes y datario apostólicu na cancillería pontificia. Ordenóse agustino y en 1443 nomar canónigu'l papa Eugenio IV, cargu que caltuvo con Nicolás V y Calixto III.

Tomó partíu nos medios intelectuales cristianu del humanismu italianu de la primer metá del sieglu XV y tenía una gran devoción a Santa Mónica.

Obra editar

 
Vocabula ex iure civili excerpta, 1477
  • De educatione liberorum et eorum claris moribus', 1491
  • Continuación de la Eneida de Virxiliu (obra que se considera inacabada), 1428.
Poemarios
  • Poemata et epigrammata, 1422
  • Rusticalia
  • De morte Astyanactis, 1430
  • Velleris aurei libri quattuor, 1431
Testos relixosos
  • Antoniados sive de vita et laudibus sancti Antonii, en 1436-1437
  • De perseverantia religionis
  • De quattuor hominis novissimis, morte, judicio, inferno et paradiso meditationes
  • Vita sancti Bernardi Senensis
  • Sanctae Monicae translationis ordo. Item de sanctae Monicae vita et ejus officium proprium
Obres morales
  • Disceptatio inter solem, terram, et aurum.
  • Dialogus Veritatis et Philalethis.[4]
  • Palinurus sive de felicitate et miseria, en 1445:[5] dialogue sur les misères de la vie humaine et la mort ente Charon, Le passeur de l'Achéron, et Palinure qui arrive aux Enfers après sa noyade accidentelle.[6] Vegio s'inspire des Dialogues des morts de Lucien de Samosate.[7]
Testos históricos
  • De rebus antiquis memorabilibus Basilicae sancti Petri Romae, 1455-1457.[8]

Bibliografía editar

  • (n'inglés) Maffeo Vegio short epics, Michael C. J. Putnam et James Hankins, Harvard University Press, coll. « The I Tatti Renaissance Library», 2004 partiellement consultable sur Google livres.
  • (n'alemán) Das Aeneissupplement des Maffeo Vegio. Eingeleitet, nach dean Handschriften herausgegeben, übersetzt und mit einem Index versehen, Bernd Schneider, VCH Verlagsgesellschaft, coll. « Acta Humaniora», Weinheim, 1985.
  • (n'inglés) Maphei Vegii Laudensis de educatione liberorum et eorum claris moribus libri sex: A critical text of books I-III, Maria Walburg Fanning; of books IV-VI, éd. Anne Stanislaus Sullivan, Catholic University of America, Washington, 1933 et 1936.
  • (n'alemán) Velleus Aureum: Das goldene Vlies (1431): Einleitung, kritische Edition, übersetzung, Reinhold F. Glei et Markus Köhler, VWT Wissenschaftliches Verlag, coll. « Bochumer Altertumwissenschftliches Colloquium», Trèves, 1998.
  • (n'italianu) De rebus antiquis memorabilibus Basilicae S. Petri Romae, R. Valentini et G. Zuchetti, en Codice topografico della citta di Roma, IV, 1953, p. 375-398.
Estudios
  • (n'inglés) Brinton, Anna Cox, Maphaeus Vegius and his Thirteenth Book of the Aeneid: A Chapter on Virgil in the Renaissance, Stanford University Press, 1930; rééd. Garland Publishing, New York, 1978.
  • (n'inglés) Charles S. Ross, « Maffeo Vegio's short Cristyn wark, with a Note on the Thirteenth Book in Early Editions of Vergil», Modern Philology, 78, 1981, p. 215-226.
  • (en francés)F. Chatillon, « Sur Maffeo Vegio de Lodi, continuateur de Virgile au XVe siècle», Revue du Moyen Âge latin, 40: 3-4, 1984, p. 213-217.
  • (n'italianu) Andrea Franzoni, L'Opera Pedagogica de Maffeo Vegio, Lodi, 1907.
  • (n'inglés) Vincent Joseph Horkan, Educational theories and principles of Maffeo Vegio, Washington, 1953.

Enllaces esternos y referencies editar

  1. Afirmao en: Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes. Identificador BVMC de autor: 32060. Apaez como: Maffeo Vegio. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: castellanu.
  2. Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  3. Identificador CONOR.SI: 116619619. Afirmao en: CONOR.SI.
  4. [1]
  5. David Marsh, Lucian and the Latins: humor and humanism in the early Renaissance, University of Michigan Press, 1998, p. 67-71.
  6. Pilote du navire d'Énée, il tombe à la mer durant son sommeil: Virgile, Énéide, livre V, vers 833-871.
  7. Pascale Hemeryck, « les traductions llatines du Charon de Lucien au quinzième siècle », Mélanges de l'Ecole française de Rome. Moyen-Age, Temps modernes, vol. 84, n° 84-1, 1972, p. 129-200.
  8. Charles L. Stinger, The Renaissance in Rome, Indiana University Press, 1985, p. 179-183.