Olimpismu
L'olimpismu refierse a la filosofía de los Xuegos Olímpicos. Los principios fundamentales del Olimpismu tán esbozaos na Carta Olímpica.
Filosofía editar
L'Olimpismu busca crear un estilu de vida entemeciendo'l deporte cola cultura, la educación y la cooperación internacional. #Basar na allegría del esfuerciu, el valor educativu del bon exemplu, la responsabilidá social y el respetu a los principios éticos fundamentales universales. L'oxetivu principal del Olimpismu ye poner el deporte al serviciu del desenvolvimientu harmoniosu de la humanidá, con mires a promover una sociedá pacífica que s'ocupe de la preservación de la dignidá humana.
Acordies colos principios del Olimpismu, la práutica del deporte ye un derechu humanu. #Cada individuu tien de tener la posibilidá de prauticar deporte, ensin discriminación de nengún tipu y nel espíritu olímpicu, lo que rique la comprensión mutua con un espíritu d'amistá, solidaridá y xuegu llimpiu.
Un principiu de non discriminación ye'l corazón del Olimpismu. L'olimpismu diz que'l gocie de los derechos y llibertaes pa prauticar el deporte tien de tener llugar ensin discriminación de nengún tipu, como raza, color, sexu, orientación sexual, idioma, relixón, opinión política o d'otra índole, orixe nacional o social, o dalgún otru estáu.[1]
Orixe editar
El conceutu d'Olimpismu foi creáu por Pierre de Coubertin, quien el 23 de xunu de 1894 fundó'l Comité Olímpicu Internacional. La pallabra Olimpismu y el so conceutu nun esistieron na antigüedá. Sicasí, tres la celebración de los Xuegos Olímpicos antiguos casi cerca de mil años antes (776 a.c. a 394 d.c.), dio pasu a una actitú na dómina contemporánea. Olimpismu ye un conceutu modernu, que surdió tres la restauración de los Xuegos Olímpicos en 1894. Coubertín nun dio una definición precisa d'él, pero afondó sobre'l conceutu dando como resultáu de la so propia espiritualidá teóricamente una base na esperiencia d'entamar y afitar los Xuegos Olímpicos, hasta alzalos al nivel d'una doctrina.[2]
Na Carta Olímpica esprésase como "una filosofía de la vida, qu'apondera y combina nun conxuntu harmónicu les cualidaes del cuerpu, la voluntá y l'espíritu. Al acomuñar el deporte cola cultura y la formación, l'Olimpismu propónse crear un estilu de vida basáu na allegría del esfuerciu, el valor educativu del bon exemplu, la responsabilidá social y el respetu polos principios éticos fundamentales universales".[3]
El 19 de setiembre de 1990, un día dempués de que Juan Antonio Samaranch fixera públicu que los siguientes Xuegos Olímpicos qu'asocederíen a Barcelona 1992 seríen los d'Atlanta 1996, el COI aprobó la más importante remodelación de la so Carta Olímpica, tres casi ocho años de deliberaciones. Asina, dende 1990, la constitución del Olimpismu va encabezada por unos verdaderos principios fundamentales que se presenten como verdaes inmarcesibles del credo fundamentalista olímpicu, d'un Olimpismu triunfante y imparable tres la cayida de la Xunión Soviética y el final de la Guerra Fría. «L'Olimpismu ye una filosofía de vida que pon el Deporte al serviciu de la Humanidá» , destaca un fragmentu de la cubierta de la edición n'español de la Carta Olímpica del añu 2011.[4]
Proteiciones llegales editar
Los abogaos suxurieron que, nel Reinu Xuníu, los que tienen una fuerte creencia nel Olimpismu podríen beneficiase de la proteición contra la discriminación de la mesma manera que los siguidores del Islam, el cristianismu, el xudaísmu o cualesquier otra relixón tán protexíos.
Referencies editar
- ↑ «Olimpismo». olympians.org. Consultáu'l 5 de marzu de 2017.
- ↑ «Olimpismo, valores y educación». olimpismo.org. Consultáu'l 5 de marzu de 2017.
- ↑ (29 de xunetu de 2012). Consultáu'l 5 de marzu de 2017.
- ↑ «El olimpismo es una filosofía de vida». filosofia.org. Consultáu'l 5 de marzu de 2017.
Datos: Q12393699
