Organización territorial d'Arxelia

Arxelia ye una república semipresidencial. L'executivu ta encabezáu pol presidente y xefe d'Estáu (Abdelaziz Buteflika, reelixíu en 2004) que ye escoyíu cada cinco años, por sufraxu universal, a dos vueltes, o solo a un si dalgún candidatu consigue más del 50% de los votos na primer vuelta. El xefe de gobiernu ye'l Primer Ministru, nomáu pol presidente, al igual que'l gabinete ministerial.

Arxelia estremar en 48 provincies (wilayah), 553 distritos (daerah/daira) y 1.541 conceyos (baladiyah). Cada provincia, distritu y conceyu ta alministráu pola so capital, que suel ser la ciudá más grande.

Esisten 48 provincies (wilayas, singular: wilaya)dende 1983;

La máxima instancia xudicial ye'l Tribunal Supremu. El llexislativu ta compuestu por un parllamentu bicameral que consta de l'Asamblea Nacional Popular (al-Maylis al-Sha'abi al-Watani/Assemblée populaire nationale) con 380 miembros, escoyíos cada cinco años en circunscripciones plurinominales por representación proporcional (ocho asientos na Asamblea Nacional tán acutaos pa los arxelinos residentes fuera del país), y pol Conseyu de la Nación (al-Maylis al-Umma/Conseil de la Nation), que ta compuestu por 144 miembros, 96 escoyíos polos conseyos comunales y 48 escoyíos direutamente pol presidente. Alministrativamente, el país, que la so capital ye Arxel (Al-Yaza´dir), estremar en 48 wilayas o provincies.

La relixón del Estáu ye'l islam sunní, y la llingua oficial ye'l árabe, anque'l francés ye llargamente utilizáu, y el tamazight, llingua bereber falada fundamentalmente na rexón de Cabilia, aspira a la condición de llingua oficial. Igualmente esisten otres llingües d'orixe bereber menos espublizaes, como'l chaoui y el tuerghi.

Arxelia independizar de Francia en 1962, tres ochos años de guerra. Francia colonizara a Arxelia dende 1813 y Arxelia foi considerada alministrativamente parte de la mesma Francia, de la que yera un departamentu. La llucha pola independencia foi empecipiada y llevada a cabu pol FLN (Front de libération nationale, Frente de Lliberación Nacional) y pola ALN (Armée de libération nationale, Exércitu de Lliberación Nacional). Esto va marcar la futura historia del país, una y bones el FLN foi'l partíu únicu hasta 1989, y l'exércitu va tener un poder decisivo na direición del país.