Paleárticu
La rexón paleártica o paleoártica ye una de les ocho ecozones qu'estremen la superficie terrestre. De fechu ye la que tien un mayor tamañu. La rexón paleártica inclúi Europa, Asia al norte del Himalaya, África septentrional y les zones norte y central de la península arábiga.[1] Esta denominación emplégase llargamente n'ecoloxía, botánica y zooloxía y bioxeografía la so superficie ye aproximao de 54.100.000 km cuadraos.
Los biomes presentes nesta rexón, aproximao de norte a sur, son: tundra, taiga, monte templáu de coníferes, monte templáu de frondoses, chaparral y monte mediterraneu, pradería, estepa y desiertu.
Principales rexones ecolóxiques editar
La ecozona paleártica entiende fundamentalmente ecosistemes boreales y templaos.
Rexón eurosiberiana editar
La rexón eurosiberiana ye la mayor rexón bioxeográfica del paleárticu. De norte a sur, presenta los biomes de tundra, nel estremu norte de Rusia y Escandinavia, taiga y monte templáu de coníferes y de frondoses. Esta vasta rexón tien munches afinidaes coles rexones boreal y templaes de la ecozona neártica, n'América del Norte. Eurasia y Norteamérica tuvieron coneutaes de cutiu al traviés del estrechu de Bering, y la so fauna ye asemeyada, con munches especies que pasaron d'una rexón a otra, sobremanera d'Eurasia a América del Norte. D'ende que munchos zoólogos consideren que les dos rexones tendríen de xunise nuna sola, la holártica. Les dos rexones comparten tamién munches especies vexetales, que formen la xeoflora arcto-terciaria.
Cuenca mediterránea editar
Les tierres riberanes del mar Mediterraneu nel sur d'Europa, África del Norte y oeste d'Asia constitúin la rexón de clima mediterraneu más estensa y diversa del mundu. El so clima carauterízase por iviernos nidios y lluviosos y branos calorosos y secos. Los montes mediterraneos de la rexón alluguen les 13.000 especies endémiques.
La cuenca mediterránea ye tamién una de les rexones bioxeográfiques más amenaciaes del mundu: Namái se caltién el 4% de la vexetación orixinal; y les actividaes humanes, como'l llendu intensivu, la deforestación, l'agricultura y l'urbanización, degradaron gran parte de la rexón. Orixinalmente, la rexón taba cubierta na so mayor parte de montes y deveses, pero la influencia humana convirtió gran parte d'ella nuna carba esclerófila, denomáu «maquis» o «garriga».
Desiertos d'Arabia y d'El Sáḥara editar
Una franxa de desiertos, ente los que s'atopen el desiertu d'El Sáḥara y l'arábigu, dixebra les ecozones paleártica y afrotropical.
-
-
-
-
Desiertu n'Arxelia
Asia central y occidental editar
Los montes d'El Cáucasu, ente'l mar Negru y el Caspiu, tán cubiertes por un amiestu particularmente ricu de montes de coníferes, caducifolios y mistos.
Asia Central y la Meseta d'Irán alluguen estepes seques y cuenques desértiques, con montes y praderíes montanes nos pandos y cordales. El piedemonte del Himalaya, ente los 2000 y los 2500 msnm, constitúi la llende cola ecozona indomalaya.
China y Xapón editar
China y Xapón son más húmedos y templaos que les rexones axacentes de Siberia y Asia Central, y alluguen ricos montes de coníferes, caducifolios y mistos, magar que anguaño atópense acutaos a les zones montascoses por cuenta de que les llanures y les cuenques fluviales, densamente poblaes, convirtiéronse en terrén agrícola y urbanu.
A diferencia d'Europa, Asia oriental nun se vio bien afeutada poles glaciaciones del Pleistocenu, y retién el 96% de los xéneros d'árboles del Pliocenu; Europa namái caltién el 27%.
Nes rexones subtropicales del sur de China y de Xapón, la transición de los montes templaos paleárticus a les selves indomalayes subtropicales y tropicales alluguen una ricu y diversu mezu de plantes y animales. Nel Sureste Asiáticu, dellos cordales formen llingües de flora y fauna paleártiques nel norte de Myanmar y el sur de China. Más al sur alcuéntrense dellos enclaves paleárticus aisllaos, como'l monte Victoria, nel centru de Myanmar, el Fan Si Pan, nel norte de Vietnam, y los montes de Taiwán.
Ecorrexones d'agua duce editar
La ecozona contién delles ecorrexones d'agua duce importantes, como los ríos d'Europa y Rusia, el llagu Baikal en Siberia, y el llagu Biwa en Xapón.
Fauna editar
Una familia d'aves, los acentores (Prunellidae) son endémicos de la rexón paleártica. Otres cuatro families son endémiques de la rexón holártica:
- Alcidae: los araos, alques, frairucos y mérgulos
- Bombycillidae: los ampelis
- Gaviidae: los colimbos
- Tetraonidae: los urogallos, lagópodos, gallu-lira, grévoles y gallos de les praderíes
Tres families de mamíferos son tamién reinales:
- Ailuridae: el panda coloráu
- Calomyscidae: los mures hamsteriformes
- Ochotonidae: les piques
Referencies editar
- ↑ (1 de xineru de 2005) Diccionariu Didácticu d'Ecoloxía. Editorial Universidá de Costa Rica. ISBN 9789977679587. Consultáu'l 30 d'abril de 2017.
Ver tamién editar
- Ecorexones de la ecozona paleártica
- Rexón holártica (macrorrexón qu'inclúi a la:
- Rexón paleártica, esclusiva d'Eurasia y a la
- Rexón neártica, esclusiva d'América del Norte).
Enllaces esternos editar
- (n'inglés) Mapa de les ecozones
- Avionary 1500 Especies d'aves del Paleárticu occidental y central en 46 idiomes
Datos: Q106447
Multimedia: Palearctic
