Wikipedia

Poder de vetu del Conseyu de Seguridá de les Naciones Xuníes

El poder de vetu del Conseyu de Seguridá de les Naciones Xuníes referir al poder de vetu exercíu puramente polos cinco miembros permanentes del Conseyu de Seguridá de les Naciones Xuníes (China, Francia, Rusia, Reinu Xuníu y Estaos Xuníos), dexándo-yos evitar l'aprobación de cualquier resolución "sustantiva". L'astención o l'ausencia d'un miembru permanente nun torgar l'aprobación d'una resolución. Sicasí, el poder de vetu nun s'aplica a los votos de procedimientu, entá si dalgún miembru permanente vota en contra. Un votu negativu d'un miembru permanente tamién va bloquiar la eleición d'un Secretariu Xeneral, anque se trate d'una "encamientu" a l'Asamblea Xeneral en llugar d'una resolución.

Salón del Conseyu de Seguridá de la ONX

Esti control de facto sobre'l Conseyu de Seguridá polos cinco gobiernos foi vistu polos críticos como la causa principal de la inaición internacional en crímenes de guerra y crímenes contra la humanidá, por cuenta de que "los 5 grandes" buscaron la proteición de los sos propios intereses.[1]

Oríxenes del poder de vetu editar

La idea de que los Estaos tuvieren un vetu sobre les aiciones de les organizaciones internacionales nun yera nueva en 1945. Dende la fundación de la Sociedá de Naciones en 1920, cada miembru del Conseyu de la Lliga, sía permanente o non permanente, tenía un vetu en cualquier votu que non fora de procedimientu.[2] A partir de 1920 había 4 miembros permanentes y 4 non permanentes, pero pa 1936 el númberu de miembros non permanentes aumentara a 11. Con éses había a valir 15 vetos. Ésti yera unu de dellos defectos de la lliga que fixeron imposible l'aición en dellos asuntos.

La disposición de la Carta de les Naciones Xuníes pa la unanimidá ente los miembros permanentes del Conseyu de Seguridá (el vetu) foi la resultancia d'un estensu discutiniu, efectuada nes conferencies de Dumbarton Oaks (agostu-ochobre 1944) y Yalta (febreru de 1945).[3] La evidencia ye que'l Reinu Xuníu, los Estaos Xuníos, la Xunión Soviética y Francia favorecíen el principiu de la unanimidá y que taben motivaos nesto non yá pola creencia na conveniencia de que les grandes potencies actuaren xuntes sinón tamién pola esmolición de protexer los sos propios derechos soberanos ya intereses nacionales. Harry Truman, qu'aportó a presidente de los Estaos Xuníos n'abril de 1945, llegó a escribir nes sos memories: "Toos nuesos espertos, civiles y militares, favorecer, y ensin esti vetu nengún alcuerdu sería aprobáu pol Senáu."[4]

El vetu foi impuestu a tolos demás gobiernos per Estaos Xuníos, Reinu Xuníu, China, Francia y la Xunión Soviética. Nes negociaciones pa la creación de la ONX, el poder de vetu foi resentíu per munchos países pequeños y, ello ye que foi obligáu poles naciones proponentes del vetu al traviés d'una amenaza qu'ensin el vetu nun habría ONX.[5] Esti puntu fíxose claro na Conferencia de San Francisco cuando Tom Connally, senador estauxunidense y miembru de la delegación del so país, dixo a los delegaos de los países opositores al vetu que "Podríen dise a casa d'esta conferencia y dicir que ganaron al vetu. Pero, ¿cual va ser la so respuesta cuando se-yos preguntar ónde ta la carta?". Darréu, Connally rompió una copia del borrador de la Carta de les Naciones Xuníes.[6]

El sistema de vetu del Conseyu de Seguridá de les Naciones Xuníes foi establecíu pa prohibir a la ONX tomar cualquier aición futura direutamente contra los sos principales miembros fundadores. Una de les lleiciones de la Sociedá de Naciones (1919-1946) foi qu'una organización internacional nun puede funcionar si toles grandes potencies nun son miembros. La espulsión de la Xunión Soviética de la Sociedá n'avientu de 1939, dempués del so ataque de payares de 1939 a Finlandia pocu dempués del españíu de la Segunda Guerra Mundial, foi namái unu de los munchos acontecimientos na llarga historia de membresía incompleta de la Sociedá.

Yá en 1944 decidiérase que'l Reinu Xuníu, China, la Xunión Soviética, los Estaos Xuníos y, "al so debíu tiempu", Francia seríen miembros permanentes de cualesquier Conseyu recién formáu. Francia fuera ganada y ocupada per Alemaña (1940-44), pero'l so papel como miembru permanente de la Sociedá de Naciones, la so condición de poder colonial y les actividaes de les fuercies de la Francia Llibre nel llau aliáu dexó-y un llugar nel conseyu coles otres cuatro.

Artículu 27 editar

L'artículu 27 de la Carta de les Naciones Xuníes establez que:

  • Cada miembru del Conseyu de Seguridá va tener un votu.
  • Les decisiones del Conseyu de Seguridá sobre cuestiones de procedimientu van ser tomaes pol votu afirmativu de nueve miembros.
  • Les decisiones del Conseyu de Seguridá sobre toles demás cuestiones van ser tomaes pol votu afirmativu de nueve miembros, inclusive los votos afirmativos de tolos miembros permanentes; pero nes decisiones tomaes en virtú del Capítulu VI y del párrafu 3 del Artículu 52, la parte nun discutiniu va abstener de votar.[7]

Anque'l "poder de vetu" nun se menta explícitamente na Carta de les Naciones Xuníes, el fechu de que les decisiones "sustantives" del Conseyu de Seguridá rican "los votos concurrentes de los miembros permanentes" significa que cualesquier d'esos miembros permanentes puede torgar l'aprobación, per parte del Conseyu, de cualquier proyeutu de resolución sobre cuestiones "sustantives".

Usu del poder de vetu editar

L'usu real del vetu, y la posibilidá constante del so usu, fueron carauterístiques centrales del funcionamientu del Conseyu de Seguridá a lo llargo de la historia de la ONX. Un miembru permanente del Conseyu de Seguridá puede evitar el vetu si la propuesta en cuestión nun llogra en nengún casu la mayoría riquida. Nos dos primeres décades de la ONX, los países occidentales fueron con frecuencia capaces de ganar los resolvimientos ensin utilizar el vetu. La Xunión Soviética taba nesta posición nos años 70 y 80. L'usu del vetu reflexó un grau d'aislamientu diplomáticu d'unu o dellos de los países con poder de vetu sobre la tema en particular. Debíu al usu o l'amenaza del vetu, el Conseyu de Seguridá podría desempeñar, nel meyor de los casos, un papel llindáu en determinaes guerres ya intervenciones nes que los sos Miembros Permanentes tuvieren implicaos, por casu n'Arxelia (1954-1962), Suez (1956), Hungría (1956), Vietnam (1946-75), la guerra sinón-vietnamita (1979), Afganistán (1979-88), Panamá (1989), Iraq (2003) y Xeorxa (2008).[8]

Non tolos casos de inaición de la ONX en crisis debiéronse al usu real del vetu. Por casu, na guerra Irán-Iraq (1980-1988) nun s'utilizó'l vetu, pero'l papel de la ONX foi mínimu, sacante na so fase de conclusión. Asina mesmu, la llindada participación de les Naciones Xuníes na crisis na rexón sudanesa de Darfur a partir de 2003 nun se debió a nengún usu real del vetu sinón a la falta de voluntá xeneralizada p'actuar.

Dende 1990 el vetu utilizóse con moderación. El periodu entendíu ente'l 31 de mayu de 1990 y el 11 de mayu de 1993 foi'l más llargu ensin l'usu del vetu na hestoria de la ONX. Hasta finales de 1989, el númberu de resolvimientos aprobaos pol Conseyu de Seguridá yera de 646, un permediu de 15 per añu. Les cifres de los años trescurríos dende entós amuesen un picu d'activismu del Conseyu de Seguridá en 1993, siguíu d'un modestu grau d'amenorgamientu.[9]

En 1950 la Xunión Soviética perdió una oportunidá importante pa exercer el so poder de vetu. El gobiernu soviéticu adoptara una política de "siella vacida" nel Conseyu de Seguridá dende xineru de 1950, por cuenta del so descontentu pola negativa de la ONX a reconocer a los representantes de la República Popular China como representantes llexítimos de China[8] y cola esperanza d'evitar cualquier decisión futura del Conseyu sobre cuestiones sustantives. A pesar de la redaición de la Carta (que nun contién disposiciones p'aprobar resolvimientos cola astención o l'ausencia d'un miembru con derechu a vetu), esto foi tratáu como una astención non bloqueante. Ello ye que yá se convirtiera en práutica del Conseyu nesi entós, una y bones el Conseyu adoptara numberosos proyeutos de resolución a pesar de la falta de votu afirmativu de cada unu de los sos miembros permanentes. La resultancia de l'ausencia de la Xunión Soviética nel Conseyu de Seguridá foi que nun taba en condiciones de vetar los resolvimientos 83 (27 de xunu de 1950) y 84 (7 de xunetu de 1950) del Conseyu de Seguridá de la ONX autorizando la coalición militar dirixida per Estaos Xuníos que combatió na Guerra de Corea.[9]

El poder de vetu tamién puede usase pa bloquiar la eleición d'un Secretariu Xeneral.[10] Sicasí, esto nun se cunta como un vetu d'un Resolvimientu del Conseyu de Seguridá, porque'l Conseyu de Seguridá namái ta emitiendo una "encamientu" a l'Asamblea Xeneral. Dende 1981, nengún Secretariu Xeneral foi vetáu formalmente, por cuenta de que'l Conseyu de Seguridá nun vota hasta que yá s'escoyó un Secretariu Xeneral nuna serie d'encuestes. Un votu d'un miembru permanente pa "amurniar" a un candidatu considérase equivalente a un vetu, y el candidatu va retirar de la carrera ensin forzar un vetu formal. L'encamientu formal d'un Secretariu Xeneral aprobar por aclamación.

Tou miembru permanente vetó siquier a un candidatu pal cargu de Secretariu Xeneral. Estaos Xuníos refugó'l vetu soviéticu en 1950 al pidir a l'Asamblea Xeneral que votara sobre la reeleición de Trygve Lie ensin un encamientu del Conseyu de Seguridá. Sicasí, cada Secretariu Xeneral dende 1953 foi encamentáu por votu unánime de los miembros permanentes del Conseyu de Seguridá. Los vetos nun se rexistraron públicamente dende 1981, porque la encuesta facer por votu secretu. Sicasí, los países pueden anunciar los sos votos p'afalar a los miembros temporales a votar por otru candidatu.[11]

Usu per país editar

 
Númberu de resolvimientos vetaos per país dende 1946[12]

Na hestoria del Conseyu de Seguridá, casi la metá de los vetos fueron emitíos pola Xunión Soviética, cola gran mayoría d'ellos antes de 1965.[13] Dende 1966, de los 153 vetos emitíos, 119 fueron emitíos por unu de los trés miembros de la OTAN del Conseyu: Estaos Xuníos, Reinu Xuníu y Francia.[14]

De 1946 a 2016, emitiéronse vetos en 236 ocasiones. Pa esi periodu, l'usu descomponer de la siguiente manera:

  • Estaos Xuníos utilizó'l vetu en 79 ocasiones ente 1946 y 2016. Dende 1972, utilizó'l so poder de vetu más que cualesquier otru miembru permanente.[14]
  • La Xunión Soviética (y dende 1991, Rusia) utilizó'l vetu en 103 ocasiones, más que cualesquier otru de los cinco miembros permanentes del Conseyu de Seguridá.[15]

China editar

Ente 1946 y 1971, la representación china nes Naciones Xuníes tuvo a cargu del gobiernu de la República de China (el cual retirárase a Taiwan en 1949, en perdiendo la guerra civil) mientres el cual el so representante utilizó'l vetu namái una vegada pa bloquiar la solicitú d'adhesión de Mongolia en 1955 porque la República de China consideró al país como parte de China. Esto aplazó l'almisión de Mongolia hasta 1961, cuando la Xunión Soviética anunció que nun siendo que Mongolia fuera almitida, bloquiaría l'almisión de tolos países africanos apocayá independizaos. Frente a esta presión, la República de China dexó so protesta.

Dempués de la espulsión de la República de China de les Naciones Xuníes en 1971, el primer vetu emitíu pol actual ocupante, la República Popular de China, foi emitíu'l 25 d'agostu de 1972 sobre l'almisión de Bangladesh nes Naciones Xuníes. A partir de mayu de 2014, China usó'l so vetu 9 vegaes.[14] Los observadores repararon una preferencia por China d'abstenese en cuenta de vetar resolvimientos que nun tán direutamente rellacionaes colos intereses chinos.[12]

Xunión Soviética / Rusia editar

Nos primeros años de les Naciones Xuníes, el comisariu de la Xunión Soviética y más tarde ministru d'Asuntos Esteriores, Vyacheslav Molotov, vetó resolvimientos tantes vegaes que foi conocíu como "Señor Vetu". Ello ye que la Xunión Soviética foi responsable de casi la metá de tolos vetos enxamás emitíos, 79 nos primeres 10 años.[16] Molotov refugó regularmente les solicitúes d'almisión por cuenta de la negativa d'Estaos Xuníos d'almitir a toles repúbliques soviétiques. Dende la disolución de la Xunión Soviética, Rusia utilizó'l so poder de vetu con moderación hasta los conflictos de 2014 n'Ucraína y Siria.[14]

Francia editar

Francia utiliza'l so poder de vetu con moderación. La última vegada que vetó unilateralmente un proyeutu de resolución foi en 1976 pa bloquiar un Resolvimientu sobre la cuestión de la independencia de Comores, que se fixo pa caltener la islla de Mayotte como un territoriu francés d'ultramar.[17] Tamién vetó, xunto con Reinu Xuníu, una resolución que pide'l cese inmediatu de l'aición militar del exércitu israelín contra Exiptu en 1956 mientres la crisis de Suez .[17] La última vegada que Francia utilizó'l so poder de vetu foi n'avientu de 1989 respectu de la situación en Panamá.[17] En 2003, l'amenaza d'un vetu francés de resolución sobre la inminente invasión d'Iraq causó resfregón ente Francia y Estaos Xuníos.

Reinu Xuníu editar

El Reinu Xuníu utilizó'l so poder de vetu del Conseyu de Seguridá en 32 ocasiones.[18] El primer usu asocedió n'ochobre de 1956, cuando'l Reinu Xuníu y Francia vetaron una carta de los Estaos Xuníos al Presidente del Conseyu de Seguridá relativa a Palestina. El más recién foi n'avientu de 1989 cuando'l Reinu Xuníu, Francia y Estaos Xuníos vetaron un proyeutu de resolución que condergaba la invasión de Panamá per parte d'Estaos Xuníos.[14]

El Reinu Xuníu utilizó'l so poder de vetu, xunto con Francia, pa vetar un proyeutu de resolución destináu a resolver la crisis de la Canal de Suez (na que Francia y el Reinu Xuníu taben implicaos militarmente) en 1956. El Reinu Xuníu y Francia finalmente retiráronse d'Exiptu dempués de qu'Estaos Xuníos, en virtú de la resolución "Unión Pro Paz", impulsó una "sesión especial d'emerxencia" de l'Asamblea Xeneral, que condució al establecimientu de la Fuercia d'Emerxencia de les Naciones Xuníes (UNEF I) por aciu el resolución 1001.[19] El Reinu Xuníu tamién usó'l so vetu siete vegaes en rellación con Rhodesia de 1963 a 1973, siendo 5 d'elles unillaterales (Les úniques ocasiones en que'l Reinu Xuníu utilizó unilateralmente el so poder de vetu).[14]

Estaos Xuníos editar

L'embaxador Charles W. Yost emitió'l primer vetu estauxunidense en 1970, en rellación con una crisis en Rhodesia, y los Estaos Xuníos emitieron un vetu solitariu en 1972 pa bloquiar una resolución que condergaba a Israel pola guerra con Siria y El Líbanu. Dende entós convirtióse nel usuariu más frecuente del poder de vetu, principalmente en resolvimientos que critiquen y conderguen a Israel y casi siempres de manera unillateral pola guerra y les violaciones de los derechos humanos. Dende 2002, aplicóse la doctrina Negroponte pal usu d'un vetu sobre los resolvimientos relativos al conflictu ente Israel y Palestina. Esta foi una constante causa de resfregón ente l'Asamblea Xeneral y el Conseyu de Seguridá. El 23 d'avientu de 2016, l'alministración Obama abstener de votar alrodiu d'una resolución pidiendo'l fin de los asentamientos israelinos, lo cual dexó que dicha resolución fora aprobáu.[20][21]

Crítiques editar

El poder de vetu de los miembros permanentes xeneró crítiques escontra'l Conseyu de Seguridá. Na so forma actual, el vetu de cualesquier de los miembros permanentes puede detener cualquier aición que'l Conseyu pueda tomar. La oxeción d'un país, en llugar de les opiniones de la mayoría de los países, puede paralizar cualesquier posible respuesta armada o diplomática de la ONX ante una crisis. Por casu, l'espertu estauxunidense en rellaciones internacionales John Mearsheimer afirmó que "dende 1982, Estaos Xuníos vetó 32 resolvimientos del Conseyu de Seguridá que critiquen a Israel, más que'l númberu total de vetos emitíos por tolos demás miembros del Conseyu de Seguridá".[22] Por cuenta de que los candidatos al Conseyu de Seguridá son propuestos por bloques rexonales, los países de la Lliga Árabe y los sos aliaos usualmente son incluyíos ente qu'Israel nunca foi escoyíu pal Conseyu de Seguridá. Por aciu dellos resolvimientos, el Conseyu condergó repetidamente a Israel. Per otra parte, los críticos sostienen que, ente qu'Israel confía n'Estaos Xuníos pa vetar cualquier llexislación pertinente na so contra, los Estáu de Palestina palestinos escarecen de tal poder.

Amás d'Estaos Xuníos, Rusia vetó dellos resolvimientossobremanera los intentos d'imponer sanciones a Siria mientres la Guerra Civil Siria y condergar l'anexón de Crimea per parte de Rusia en 2014. Nel casu d'esti postreru, el vetu solitariu de Rusia anuló a los 13 votos a favor de la condena.[23] Como parte de la Xunión Soviética, Rusia tamién vetó una resolución de la ONX condergando'l valtamientu de la URSS nel vuelu 007 de Korean Air en 1983. El vetu foi señaláu como una amenaza a los derechos humanos, con Amnistía Internacional afirmando que los cinco miembros permanentes usaron el so vetu pa "promover los sos propios intereses políticos o xeopolíticos percima del interés de protexer a los civiles". Pa 2015, Amnistía Internacional suxurió qu'una solución implicaría que los cinco miembros permanentes arrenunciaren al so vetu en cuestiones de xenocidiu.[24]

Dalgunos ven que'l poder de vetu esclusivu de los cinco miembros permanentes como anacrónicu ya inxustu, yá que les Naciones Xuníes tán destinaes a representar igualmente a tolos sos Estaos miembros. El periodista Kourosh Ziabari declaró que'l vetu ye "un privilexu discriminatorio y tendencioso dadu a cinco países pa dictar la so propia voluntá a unos 200 países como lu deseyen"[25] y llamar "la llei más inxusta y inequitativa del mundu, que dexa a una minoría poderoso y autoritario determinar el destín d'una mayoría indispensable y apoderao".[25] Amás de les crítiques empobinaes escontra la so naturaleza sesgada, otros señalaron que'l vetu enzanca que'l Conseyu de Seguridá resuelva los problemes. Mientres se dirixía a l'Asamblea Xeneral de la ONX sobre l'anexón rusa de Crimea, el presidente ucraín Petro Poroshenko dixo lo siguiente con al respective de la ineficacia del vetu: "En cada país democráticu, si daquién robó la so propiedá, un tribunal independiente va restaurar la xusticia, los sos derechos y castigar al delincuente. Sicasí, tenemos de reconocer que nel sieglu XXI nuesa organización escarez d'un preséu efectivu pa llevar ante la xusticia a un país agresor que robó'l territoriu d'otru estáu soberanu".[26]

Por cuenta de esa situación, denuncióse que'l Conseyu de Seguridá namái ye eficaz cuando se trata de velar polos intereses de los sos miembros permanentes, y ye incapaz d'actuar contra estos. Arriendes d'ello, los resolvimientos nes que s'autoriza a intervenir nos asuntos internos d'otros países fueron poques. Los intereses de los miembros permanentes acabaron asitiando'l conceutu de non inxerencia, a mariña del mandatu de "caltener la paz y la seguridá" col que'l Conseyu de Seguridá foi creáu. Seique porque, ente que la "responsabilidá de protexer" nun ye venceyante, la soberanía de los estaos sigue siendo prioritaria y, como señala l'especialista en rellaciones internacionales Philippe Moreau-Desfarges, "anque se violen los derechos de les sos poblaciones, namái'l Conseyu de Seguridá puede decidir si la paz ta amenazada y tomar midíes pa protexer esa paz". Asina, el Conseyu de Seguridá nun tomó midíes contundentes pa castigar a gobiernos consideraos como autoritarios, desdexando la "responsabilidá de defender a les poblaciones civiles", reconocida pola Asamblea Xeneral de la ONX en 2005.[27]

Propuestes de reforma editar

Viniéronse realizando discutinios alrodiu d'ameyorar la efectividá y capacidá de respuesta de les Naciones Xuníes ante amenacies a la seguridá internacional. Usualmente, estos discutinios plantegen la necesidá de modificar el sistema de vetu. Ente les propuestes p'algamar esi fin tán les siguientes: llindar l'usu del vetu a asuntos importantes de seguridá nacional, riquir alcuerdu de dellos países antes d'usar el vetu y acabar col vetu.[28]

En 2015, 3 propuestes pa modificar el poder de vetu ganaron considerable atención. La primera de felicidaes propuestes ye iniciativa de Francia y consiste en negar el derechu de vetu a situaciones d'otomíes en masa. La segunda de felicidaes propuestes foi plantegada pol "Grupu de Contabilidá, Coherencia y Tresparencia" (ACT, poles sos sigles n'inglés) y consiste en nun votar contra resolvimientos "creíbles" que busquen detener o prevenir aiciones de xenocidiu, crímenes contra la humanidá o crímenes de guerra. La tercera de tales propuestes foi plantegada por un grupu de notables conocíu como "The Elders" y consiste en nun utilizar el vetu en situaciones de xenocidiu o otomíes en masa ensin esplicar públicamente dalguna aición alternativa.[6]

Sicasí, cualquier reforma del vetu va ser difícil. Los artículos 108 y 109 de la Carta de les Naciones Xuníes aproven a los miembros permanentes del Conseyu de Seguridá derechu de vetu sobre cualquier cambéu a la Carta, riquiendo aprobación d'esos países pa modificar el poder de vetu que tienen.

Referencies editar

  1. ↑ Celis, Juana Camila (11 d'ochobre de 2016). «vetu-el-comodin-del conseyu-de-seguridad/ El vetu, el comodín del Conseyu de Seguridá». Revista Zero. Universidá Externado de Colombia. Consultáu'l 23 de xineru de 2017.
  2. ↑ «Sociedá_de_Naciones.pdf Apauto de la Sociedá de Naciones». Consultáu'l 23 de xineru de 2017.
  3. ↑ «Vetu Power in United Nations» (inglés). CQ Researcher. CQ Press. Consultáu'l 23 de xineru de 2017.
  4. ↑ «The United States and the Founding of the United Nations, August 1941 - October 1945» (inglés). Washington: Departamentu d'Estáu d'Estaos Xuníos - Oficina del historiador. Consultáu'l 23 de xineru de 2017.
  5. ↑ «El Conseyu de Seguridá». Consultáu'l 23 de xineru de 2017.
  6. ↑ 6,0 6,1 «The Vetu» (inglés). Security Council Report (19 d'ochobre de 2015). Consultáu'l 27 de xineru de 2017.
  7. ↑ «Carta de les Naciones Xuníes - Capítulu V: el Conseyu de Seguridá». Organización de les Naciones Xuníes. Consultáu'l 23 de xineru de 2017.
  8. ↑ 8,0 8,1 Malanczuk, Peter (1997). «The Charter and the organs of the United Nations», Akehurst's Modern Introduction to International Law, 7 (n'inglés), Londres y Nueva York: Routledge, páx. 375. ISBN 0-4151-6553-9. Consultáu'l 24 de xineru de 2017.
  9. ↑ 9,0 9,1 Lowe, Vaughan; Roberts, Adam; Welsh, Jennifer; Zaum, Dominik (2008) The United Nations Security Council and War: The Evolution of Thought and Practice since 1945 (n'inglés). Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-1916-1493-4. Consultáu'l 24 de xineru de 2017.
  10. ↑ Chesterman, Simon. «Introduction: secretary or xeneral?», Secretary or Xeneral?: The UN Secretary-Xeneral in World Politics (n'inglés). Cambridge: Cambridge University Press, páx. 7. ISBN 978-0-5218-7615-5. Consultáu'l 24 de xineru de 2017.
  11. ↑ «Appointing the UN Secretary-Xeneral» (inglés). Security Council Report (16 d'ochobre de 2015). Consultáu'l 24 de xineru de 2017.
  12. ↑ 12,0 12,1 «Changing Patterns in the Use of the Vetu in the Security Council» (inglés). Global Policy Forum. Consultáu'l 24 de xineru de 2017.
  13. ↑ «The Power of the Vetu» (inglés). Global Policy Forum. Consultáu'l 24 de xineru de 2017.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 «Security Council - Vetu List» (inglés). Organización de les Naciones Xuníes. Consultáu'l 24 de xineru de 2017.
  15. ↑ «Report of the Open-ended Working Group on the Question of Equitable Representation on and Increase in the Membership of the Security Council and Other Matters related to the Security Council» (inglés). Organización de les Naciones Xuníes. Consultáu'l 24 de xineru de 2017.
  16. ↑ MacQueen, Norrie (2010). «2 - Powers, bureaucracy and leadership», The United Nations: a beginner's guide (n'inglés). Londres: Oneworld. ISBN 978-1-8516-8752-7. Consultáu'l 8 de marzu de 2017.
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 «Subjects of UN Security Council Vetoes» (inglés). Global Policy Forum. Consultáu'l 25 de xineru de 2017.
  18. ↑ «Changing Patterns in the Use of the Vetu in The Security Council» (inglés). Global Policy Forum (2012). Consultáu'l 25 de xineru de 2017.
  19. ↑ «Emergency Special Sessions» (inglés). Organización de les Naciones Xuníes. Consultáu'l 25 de xineru de 2017.
  20. ↑ «Conseyu de Seguridá aprueba resolución contra asentamientos israelinos». Berlín: Deutsche Welle (23 d'avientu de 2016). Consultáu'l 25 de xineru de 2017.
  21. ↑ «La roxura d'Israel dempués de que Naciones Xuníes aprobara una resolución que pide poner fin a los asentamientos xudíos en territorios palestinos». BBC (25 d'avientu de 2016). Consultáu'l 25 de xineru de 2017. «Ensin la tradicional oposición d'Estaos Xuníos, el Conseyu de Seguridá de Naciones Xuníes aprobó esti vienres una resolución qu'apura a poner fin a los asentamientos d'Israel nos territorios palestinos. El documentu foi aprobáu con 14 votos a favor y una astención, la del EE.XX., país que siempres s'opunxo a los resolvimientos en contra d'Israel, el so aliáu en Mediu Oriente.»
  22. ↑ «The Israel Lobby and U.S. Foreign Policy» (inglés). Universidá de Harvard - Escuela de Gobierno John F. Kennedy (13 de marzu de 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 2 de febreru de 2007. Consultáu'l 26 de xineru de 2017.
  23. ↑ «UN Security Council action on Crimea referendu blocked» (inglés). Organización de les Naciones Xuníes (15 de marzu de 2014). Consultáu'l 26 de xineru de 2017.
  24. ↑ «Amnesty calls on UN powers to lose vetu on genocide votes» (inglés). BBC (25 de febreru de 2015). Consultáu'l 26 de xineru de 2017.
  25. ↑ 25,0 25,1 Ziabari, Kourosh (20 de xineru de 2011). «The United Nations Security Council: An Organization for Injustice» (inglés). Global Research. Consultáu'l 26 de xineru de 2017.
  26. ↑ Zhuk, Alyona (7 d'ochobre de 2015). «Experts praise Poroshenko's call for restrictions on UN Security Council vetu powers» (inglés). Kyiv Post. Public Mediu. Consultáu'l 26 de xineru de 2017.
  27. ↑ Máiquez, Miguel (19 d'abril de 2011). «El derechu de vetu sigui apexando les decisiones de la ONX 65 años dempués». 20 Minuto. Madrid: 20 Minuto Editora. Consultáu'l 26 de xineru de 2017.
  28. ↑ Schlichtmann, Klaus (2016). «1950–How the opportunity for transitioning to O.N. Collective was missed for the first time» (n'inglés). Global Nonkilling Working Papers #11 (Honolulú: Center for Global Nonkilling). ISSN 2077-1428. http://nonkilling.org/center/download/global-nonkilling-working-papers-11-1950-how-the-opportunity-for-transitioning-to-o-n-collective-security-was-missed-for-the-first-time. Consultáu'l 27 de xineru de 2017. 

Enllaces esternos editar



 
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Poder_de_vetu_del_Conseyu_de_Seguridá_de_les_Naciones_Xuníes&oldid=4177122»