Sallie W. (Penny) Chisholm (5 de payares de 1947Marquette (es) Traducir) ye una bióloga marina, y oceanógrafa d'Estaos Xuníos nel Institutu Teunolóxicu de Massachusetts. Ye esperta en ecoloxía y evolución de microbios del océanu.[10]

Sallie W. Chisholm
Vida
Nacimientu Marquette (es) Traducir[1]5 de payares de 1947[2] (76 años)
Nacionalidá Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos
Residencia Massachusetts
Estudios
Estudios Skidmore College (es) Traducir
Universidá d'Albany
Universidá de la Ciudá de Nueva York
Nivel d'estudios Philosophiæ doctor
Direutora de tesis de E. Virginia Armbrust
Oficiu bióloga, oceanógrafa, profesora universitaria, bióloga marinaecóloga
Emplegadores Institutu Teunolóxicu de Massachusetts
Premios
Miembru de Academia Nacional de Ciencies de los Estaos Xuníos[8]
Academia de les Artes y les Ciencies d'Estaos Xuníos[9]
Cambiar los datos en Wikidata

Educación editar

Graduar pol Institutu Sénior Marquette, EL MIO en 1965.[11] Asistió a la Universidá Skidmore; y, llogró un Ph.D. pola SUNY Albany en 1974.

Trabayu profesional editar

Dende 1976, Sallie foi miembru de facultá nel Institutu Teunolóxicu de Massachusetts. Los sos estudios centrar na ecoloxía de fitoplancton marín.[12] Los sos primeros trabayos fueron sobre los procesos del plancton de nutrientes y la manera en qué ellos afecten el so ciclu de vida en tiempu diurnu. Asina dirixó de mano utilizando citometría de fluxu usaes pa midir les propiedaes de célules individuales.

L'aplicación de fluxu citométrico a les muestres ambientales, llevaron a Chisholm y los sos collaboradores (como los notables R.J. Olson Y S.M. Sosik) al descubrimientu que'l plancton pequeñu (en particular Prochlorococcus y Synechococcus) representen una parte muncho más importante de la productividá marina de lo que se pensaba enantes. Enantes, los oceanógrafos biolóxicos centrárense nes diatomees xilizes como'l fitoplancton más importante, representando'l 10-20 gigatoneladas de captación de carbonu cada añu. Los trabayos de Chisholm amosaron qu'entá mayor cantidá de carbonu poner n'operación pola cual confirmaron la tesis de que pequeñes algues, desempeñen una función importante nel ciclu del nitróxenu global.

N'años recién, Chisholm xulgó negativamente l'usu de fertilización con fierro como fixación teunolóxica pa un posible calentamientu global antropogénico.[13]

Honores y premios editar

Membresías editar

Gallardones editar

  • xineru de 2010: Medaya Alexander Agassiz, por "estudios pioneros de los organismos fotosintéticos dominantes nel mar y por integrar les sos resultancies a un nuevu entendimientu del océanu global."[14]
  • correcipiente en 2012 del Premiu Ruth Patrick de l'Asociación pa les Ciencies de Limnoloxía y Oceanografía.
  • 2013: Premiu Ramon Margalef n'Ecoloxía, “por ser una de les más granibles, investigadores carismáticos y activos en bioloxía y ecoloxía marina”.[15]

Publicaciones editar

  • Chisholm, S.W. 2012. Unveiling Prochlorococcus: The Life and times of the ocean's smallest photosynthetic cell. 2012. En: Microbios y Evolución: El Mundial Que Darwin Nunca Vio. En: R. Kolter Y S. Maloy [eds.] ASM Prensa. p. 165.
  • Chisholm, Sallie W. 2011. The Iron Hypothesis: Basic Research Meets Environmental Policy. Publicó Center for Global Change Science, Massachusetts Institute of Technology, 11 p.
  • Coleman, M. L. Y S. W. Chisholm. 2010. Ecosystem-specific selection pressures revealed by comparative population genomics. PNAS 107 (43): 18634–18639.
  • Lindell, D. J.D. Jaffe, M.l. Coleman, yo.M. Axmann, T. Rector, G. Kettler, M.B. Sullivan, R. Steen, W.R. Hess, G.M. Ilesia, y S. W. Chisholm. 2007. Genome-wide expression dynamics of a marine virus and host reveal features of coevolution. Nature 449: 83-86
  • Chisholm, Sallie W., P.G. Falkowski, y J.J. Cullen. Dis-Crediting Ocean Fertilization. Science 294: 309-310, 2001.
  • Chisholm, S.W., R.J. Olson, Y.R. Zettler, R. Goericke, J. Waterbury, y N. Welschmeyer. A novel free-living prochlorophyte abundant in the oceanic euphotic zone. Nature 334 (6180): 340-343, 1988.

Ver tamién editar

Referencies editar

  1. Afirmao en: Google Freebase Data Dump. Editorial: Google.
  2. URL de la referencia: https://biology.mit.edu/news/profile-sallie-penny-chisholm/.
  3. URL de la referencia: https://www.gf.org/fellows/all-fellows/sallie-w-chisholm/. Data de consulta: 25 febreru 2018.
  4. URL de la referencia: https://www.nasonline.org/programs/awards/alexander-agassiz-medal.html.
  5. URL de la referencia: https://www.aslo.org/aslo-awards/ruth-patrick-award/.
  6. URL de la referencia: https://www.aaas.org/news/aaas-members-elected-fellows-1.
  7. URL de la referencia: https://www.harvard.edu/on-campus/commencement/honorary-degrees. Data de consulta: 2 mayu 2019.
  8. URL de la referencia: http://www.nasonline.org/member-directory/members/60944.html. Data de consulta: 25 febreru 2018.
  9. URL de la referencia: https://www.amacad.org/person/sallie-watson-chisholm.
  10. . La Vanguardia (13 d'ochobre de 2013). Consultáu'l 19 d'abril de 2017.
  11. «National Medalist». The Mining Journal (9 de febreru de 2013). Consultáu'l 9 de marzu de 2013.
  12. «Sallie (Penny) Chisholm awarded the National Medal of Science, the nation's highest honor for scientists». MIT (19 de febreru de 2013). Consultáu'l 9 de marzu de 2013.
  13. «Ocean fertilization: time to move on». Nature (17 de setiembre de 2009). Consultáu'l 9 de marzu de 2013.
  14. «Academy Honors 17 for Major Contributions to Science». Office of News and Public Information, The National Academies. Consultáu'l 20 de xineru de 2010.
  15. «Scientific forum on oceans and climate with the participation of Sallie W. Chisholm, Ramon Margalef Prize in Ecology 2013». Universitat de Barcelona. Consultáu'l 25 d'ochobre de 2013.

Enllaces esternos editar