Saltu de llonxitú
Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
El saltu de llonxitú[1] ye una prueba actual del atletismu que consiste en percorrer la máxima distancia posible nel planu horizontal a partir d'un saltu tres una carrera. Forma parte del programa d'atletismu nos Xuegos Olímpicos na categoría masculino y femenín dende la so primer edición celebrada en Atenes 1896. La categoría femenina de la prueba debutó nos Xuegos celebraos en Londres 1948. Sicasí, esta prueba yá se realizaba nos Xuegos Olímpicos na Antigüedá, siquier dende l'añu 708 e.C. incluyida dientro de la prueba del pentatlón.
Descripción editar
La carrera previa tien de realizase dientro d'una área esistente y que remata nuna tabla de batida qu'indica'l puntu llende pa realizar l'impulsu. La cayida tien llugar sobre un foso de sable. La distancia del saltu midir dende la tabla de batida hasta la marca más retrasada sobre'l sable fechu per cualesquier parte del cuerpu del atleta. L'indicador ye una barra que s'asitia antes del sable y a partir d'ella deberá saltar. Los competidores realicen tres saltos cada unu y los ocho meyores pasen a la siguiente ronda d'otros trés saltos. Siempres se tien en cuenta'l saltu más llargu. Si hai un empate ente los dos atletes, va ganar el que realizara'l segundu saltu más llargu.
Área de competición editar
La pista d'aceleración nun tien un llargor concretu, pero suel midir aproximao unos 50 metros. La llinia de saltu ta asitiada ente 1 y 3 metros antes de la fuesa. De siguío d'ésta asitiaráse una tabla cubierta de plastilina o similar que dexe la visibilidá de la prueba nel casu de ser degolada y/o pisada. L'área d'aterrizaxe o fuesa ye un bancu de sable húmedu, de 3 m d'anchu y 10 metros de llargor (empezando a un metro a lo menos dende la llinia de despegue). Los competidores calcen zapatielles con suela de clavos.
Procedimientu editar
Nun hai una distancia concreta de carrera antes del saltu. El saltu considérase nulu si'l competidor:
- Toca l'indicador (la buelga queda marcada na superficie blanda).
- Salta dende fora de planchar de despegue.
- Realiza un cucurrabucu.
- Toca'l terrén fuera del área d'aterrizaxe dexando una marca más cercana a la llinia de despegue que la que dexó nel bancu de sable.
- Camina de llombu pel área d'aterrizaxe.
- Supera'l tiempu axustáu pa realizar el saltu.
La midida tomar dende'l cantu más cercanu de la marca nel sable, al respective de la llinia de despegue, dexada per cualesquier parte del cuerpu de la persona que realizó'l saltu. Cada saltador executa tres saltos de clasificación. Declárase vencedora a la persona que consigue mayor llargor de saltu. Si produz empate, el segundu meyor intentu determina la victoria. Cuando haya más d'ocho concursantes, cada unu va tener derechu a tres intentos y los ocho meyores van realizar otros trés intentos de meyora. El tiempu que se dispón pa realizar los intentos ye d'un minutu y de dos minutos nes fases finales de competición. Considérase nulu cuando se tría o se pasa la llinia marcada como saltu
Téunica editar
Pa llograr un bon saltu non yá basta con tener fuercia nes piernes, velocidá y flexibilidá. Tamién fai falta coordinación y téunica. El saltu estremar en tres fases:
Fase de carrera editar
La carrera va tener un llargor de 16 a 20 m o 50 m nel casu de los profesionales.
Fase d'impulsu o de batida editar
Trátase de llograr el mayor impulsu vertical ensin perda de velocidá. Pa ello'l saltador realiza un penúltimu pasu un pocu más llargu y un últimu pasu un pocu más curtiu. D'esta manera ye más senciellu realizar l'impulsu vertical del centru de gravedá, ensin una perda de velocidá considerable.
Fase de suspensión o vuelu editar
Esisten trés téuniques nos movimientos qu'executa l'atleta mientres esta fase. Dichos movimientos van empuestos a adoptar una posición final más equilibrada y rentable:
- Téunica natural: pa saltos de poco llargor y principiantes. Ye bien simple: mientres la suspensión la pierna de batida xunir a la llibre y nesa posición de "sentáu" efectúase la traslación. Nun se suelen consiguir bonos saltos con esta téunica.
- Téunica estensión: consiste n'espurrir les piernes y flexionar el llombu palantre. Caltiénse esta posición evitando que baxen les piernes na cayida. Esta téunica ye abondo aceptable: si faise bien, gánase aproximao mediu metro al respective de l'anterior.
- Téunica de camín o tisories: el saltador cerrar de forma continua, como si tuviera corriendo nel aire. En función del númberu de pasos que realice va poder denomínase "saltu de 2 y mediu", "3 y mediu" o "retra y mediu". Pa efectuar el mediu, l'atleta recueye la pierna llibre y bien flexionada llevar escontra alantre, semiextendiéndola escontra la horizontal y aproximao al mesmu altor que la pierna de batida. Pa favorecer l'equilibriu de los movimientos de piernes, los brazos realicen rotaciones a nivel de l'articulación del costazu y nel sentíu de tras alantre. Estes aiciones van totalmente coordinaes colos movimientos de les piernes. Déanse los pasos que se dean, remata la secuencia con una flexón de tueru alantre ensin que baxen les piernes. D'esta forma'l saltu tien bona proyeición. Esta ye la meyor téunica pa llograr un bon saltu. Cuantos más pasos pueda dase nel aire más llargo va resultar el saltu. Pero tamién hai atletes que prefieren dar menos pasos nel aire pa poder caltener mientres más tiempu les piernes espurríes. La cayida debería de faese colos pies, porque si cayer col traseru pierden centímetros, pero la mayoría de los atletes prefier usar esta téunica anque nun pueda cayer colos pies.
Récores editar
Actualizáu a 13-07-2015
Evolución del récor mundial editar
Masculín editar
| Marca !Vientu (m/s) |
Atleta !Nacionalidá !Llugar
|
Fecha | |||
|---|---|---|---|---|---|
| 7,61 m | Peter O'Connor |  Irlanda |
Dublín, Irlanda | 5 d'agostu de 1901 | |
| 7,69 m | Edwing Gourdin |  Estaos Xuníos d'América |
Cambridge, USA | 23 de xunetu de 1921 | |
| 7,76 m | Robert LeGendre | Estaos Xuníos d'América |
Colombes, Francia | 7 de xunetu de 1924 | |
| 7,89 m | DeHart Hubbard | Estaos Xuníos d'América |
Chicago, USA | 13 de xunu de 1925 | |
| 7,90 m | Ed Hamm | Estaos Xuníos d'América |
Cambridge, USA | 7 de xunetu de 1928 | |
| 7,93 m | 0,0 | Silvio Cator |  Haití
|
Colombes, Francia | 9 de setiembre de 1928 |
| 7,98 m | 0,5 | Chuhei Nambu |  Xapón |
Tokiu, Xapón | 27 d'ochobre de 1931 |
| 8,13 m | 1,5 | Jesse Owens | Estaos Xuníos d'América |
Ann Arbor, USA | 25 de mayu de 1935 |
| 8,21 m | 0,0 | Ralph Boston | Estaos Xuníos d'América |
Walnut, USA | 12 d'agostu de 1960 |
| 8,24 m | 1,8 | Ralph Boston | Estaos Xuníos d'América |
Modesto, USA | 27 de mayu de 1961 |
| 8,28 m | 1,2 | Ralph Boston | Estaos Xuníos d'América |
Moscú, Xunión Soviética | 16 de xunetu de 1961 |
| 8,31 m | -0,1 | Igor Ter-Ovanesjan |  Xunión Soviética |
Yereván, Xunión Soviética | 10 de xunu de 1962 |
| 0,0 | Ralph Boston | Estaos Xuníos d'América |
Kingston, Xamaica | 15 d'agostu de 1964 | |
| 8,34 m | 1,0 | Ralph Boston | Estaos Xuníos d'América |
Los Angeles, USA | 12 de setiembre de 1964 |
| 8,35 m | 0,0 | Ralph Boston | Estaos Xuníos d'América |
Modesto, USA | 29 de mayu de 1965 |
| 0,0 | Igor Ter-Ovanesjan | Xunión Soviética |
Ciudá de Méxicu, Méxicu | 19 d'ochobre de 1967 | |
| 8,90 m | 2,0 | Bob Beamon | Estaos Xuníos d'América |
Ciudá de Méxicu, Méxicu | 18 d'ochobre de 1968 |
| 8,95 m | 0,3 | Mike Powell | Estaos Xuníos d'América |
Tokiu, Xapón | 30 d'agostu de 1991 |
Femenín editar
.svg){kind=small}
Atletes con meyores marques mundiales editar
Actualizáu a 12-07-2015
Caña masculina editar
| Ranking | Marca (m) [2] | Atleta | País | Fecha | Llugar |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 8,95 | Mike Powell | Estaos Xuníos d'América |
30 d'agostu de 1991 | Tokiu |
| 2 | 8,90 | Bob Beamon | Estaos Xuníos d'América |
18 d'ochobre de 1968 | Méxicu, D. F. |
| 3 | 8,87 | Carl Lewis | Estaos Xuníos d'América |
30 d'agostu de 1991 | Tokiu |
| 4 | 8,86 | Robert Emmiyan | Xunión Soviética |
22 de mayu de 1987 | Tsakhkadzor |
| 5 | 8,74 | Larry Myricks | Estaos Xuníos d'América |
18 de xunetu de 1988 | Indianapolis |
| Erick Walder | Estaos Xuníos d'América |
2 d'abril de 1994 | El Paso | ||
| Dwight Phillips | Estaos Xuníos d'América |
7 de xunu de 2009 | Eugene | ||
| 8 | 8,73 | Irving Saladino |  Panamá |
24 de mayu de 2008 | Hengelo |
| 9 | 8,71 | Iván Pedroso |  Cuba |
18 de xunetu de 1995 | Salamanca |
| 10 | 8,66 | Loúis Tsátoumas |  Grecia |
2 de xunu de 2007 | Kalamata |
Caña femenina editar
| Ranking | Marca (m) | Atleta | País | Fecha | Llugar |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 7,52 | Galina Chistyakova | Xunión Soviética |
11 de xunu de 1988 | Leningráu |
| 2 | 7,49 | Jackie Joyner-Kersee | Estaos Xuníos d'América |
22 de mayu de 1994 | Nueva York |
| 3 | 7,48 | Heike Drechsler |  República Democrática Alemana |
9 de xunetu de 1988 | Neubrandenburg |
| 4 | 7,43 | Anisoara Cusmir-Stanciu |  Rumanía |
4 de xunu de 1983 | Bucuresti |
| 5 | 7,42 | Tatiana Kótova |  Rusia |
23 de xunu de 2002 | Annecy |
| 6 | 7,39 | Yelena Belevskaya | Xunión Soviética |
18 de xunetu de 1987 | Bryansk |
| 7 | 7,37 | Inessa Kravets | Xunión Soviética |
11 de xunu de 1988 | Kiev |
| 8 | 7,33 | Tatiana Lébedeva | Rusia |
31 de xunetu de 2004 | Tula |
| 9 | 7,31 | Yelena Jlopotnova | Xunión Soviética |
12 de setiembre de 1985 | Alma Atá |
| Marion Jones | Estaos Xuníos d'América |
12 d'agostu de 1998 | Zúrich |
Campeones Olímpicos editar
Masculín editar
Detalles ver Medallistas olímpicos n'atletismu (Saltu de llonxitú masculín).
| Edición |  Oru
|
 Plata
|
 Bronce
|
|---|---|---|---|
| Atenes 1896 |  Ellery Clark (6,35 m.)
|
Robert Garrett
|
James Connolly
|
| París 1900 | Alvin Kraenzlein (7,185 m.)
|
Myer Prinstein
|
 Patrick Leahy
|
| Saint Louis 1904 | Myer Prinstein (7,34 m.)
|
Daniel Frank
|
Robert Stangland
|
| Londres 1908 | Frank Irons (7,48 m.)
|
Daniel Kelly
|
 Calvin Bricker
|
| Estocolmo 1912 | Albert Gutterson (7,60 m.)
|
Calvin Bricker
|
 Georg Åberg
|
| Amberes 1920 | William Petersson (7,15 m.)
|
Carl Johnson
|
Erik Abrahamsson
|
| París 1924 | William DeHart Hubbard (7,44 m.)
|
Edward Gourdin
|
 Sverre Hansen
|
| Ámsterdam 1928 | Ed Hamm (7,73 m.)
|
 Silvio Cator
|
Alfred Bates
|
| Los Angeles 1932 | Ed Gordon (7,64 m.)
|
Lambert Redd
|
 Chuhei Nambu
|
| Berlín 1936 | Jesse Owens (8,06 m.)
|
 Lutz Long
|
 Naoto Tajima
|
| Londres 1948 | Willie Steele (7,82 m.)
|
 Theo Bruce
|
Herb Douglas
|
| Ḥelsinki 1952 | Jerome Biffle (7,57 m.)
|
Meredith Gourdine
|
 Ödön Földessy
|
| Melbourne 1956 | Gregory Bell (7,83 m.)
|
John Bennett
|
 Jorma Valkama
|
| Roma 1960 | Ralph Boston (8,12 m.)
|
Irvin Roberson
|
 Igor Ter-Ovanesyan
|
| Tokiu 1964 | Lynn Davies (8,07 m.)
|
Ralph Boston
|
Igor Ter-Ovanesyan
|
| Méxicu 1968 | Bob Beamon (8,90 m. RO)
|
 Klaus Beer
|
Ralph Boston
|
| Múnich 1972 | Randy Williams (8,24 m.)
|
Hans Baumgartner
|
Arnie Robinson
|
| Montreal 1976 | Arnie Robinson (8,35 m.)
|
Randy Williams
|
 Frank Wartenberg
|
| Moscú 1980 | Lutz Dombrowski (8,54 m.)
|
Frank Paschek
|
Valeriy Podluzhniy
|
| Los Angeles 1984 | Carl Lewis (8,54 m.)
|
Gary Honey
|
 Giovanni Evangelisti
|
| Seúl 1988 | Carl Lewis (8,72 m.)
|
Mike Powell
|
Larry Myricks
|
| Barcelona 1992 | Carl Lewis (8,67 m.)
|
Mike Powell
|
Joe Greene
|
| Atlanta 1996 | Carl Lewis (8,50 m.)
|
 James Beckford
|
Joe Greene
|
| Sydney 2000 | Iván Pedroso (8,55 m.)
|
Jai Taurima
|
 Roman Shchurenko
|
| Atenes 2004 | Dwight Phillips (8,59 m.)
|
John Moffitt
|
 Joan-Lino Martínez
|
| Beixín 2008 |  Irving Saladino (8,34 m.)
|
 Khotso Mokoena
|
Ibrahim Camejo
|
| Londres 2012 | Greg Rutherford (8,31 m.)
|
Mitchell Watt
|
Will Claye
|
| Rio de Janeiro 2016 | Jeffrey Henderson (8,38 m.)
|
Luvo Manyonga
|
Greg Rutherford
|
- RO: denota récor olímpicu.
Femenín editar
- RO: denota récor olímpicu.
Campeones Mundiales editar
Masculín editar
Femenín editar
Referencies editar
- ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: saltu de llonxitú
- ↑ «Referencia a les estadístiques non oficiales» (23 de febreru de 2013). Consultáu'l 23 d'avientu de 2015.
Enllaces esternos editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Saltu de llonxitú.- Páxina oficial de la IAAF
