Sega Mega-CD

Sega Mega-CD ye un periféricu de hardware de la consola Sega Mega Drive producida por Sega. N'Estaos Xuníos denominóse Sega CD.

Sega Mega-CD

Plataforma	Mega Drive
Tipu	accesoriu de videoconsola, modelu y videoconsola
Parte de	videoconsoles de cuarta xeneración
← Mega Drive Sega Saturn →

Sega llevaba de callao el desenvolvimientu, nin los desarrolladores de videoxuegos sabíen nada del Mega-CD, que foi reveláu nel Tokyo Toy Show en Xapón. El Mega-CD foi l'intentu de Sega de faer la competencia en Xapón al CD de la PC Engine, nel restu del mundu tener que ver con una SNES en plena puxanza.

Esisten dos versiones, una pa cada tipos de Mega Drive, el Mega-CD (o Sega CD) yera una ampliación de la consola orixinal qu'ameyoraba la so velocidá, según les sos capacidaes gráfiques y de soníu, y que la convertía nuna plataforma multimedia, siendo capaz de reproducir música o faer de karaoke.

A nivel téunicu estes meyores consistíen nun aumentu de la capacidá d'almacenamientu de datos, rotación, esguiláu, uso estándar de les pistes d'audiu, y soporte pa full motion video (FMV). Almacenar los datos del xuegu nos CD-ROM significó que los títulos de Mega CD pudieren tener 150 vegaes más datos que'l so antecesores basaos en cartuchos. La rotación y l'esguiláu yeren carauterístiques estándar de la SNES, talmente que la so adición al Mega-CD pondría a la consola de Sega n'igualdá de condiciones cola so competidora. El soporte internu pa los códecs FMV de Sega significó que'l Mega-CD fuera capaz d'amosar secuencies de videos (con bien poco resolución).

Formatu

El formatu emplegáu foi'l CD-G (Compact Disk Graphics), capaz de reproducir audiu y gráficos simultáneamente. Esto supunxo que'l soníu de los xuegos fora d'una calidá máxima, con verdaderes temes de luxu pal gustu de los usuarios. El CD tamién apurría una gran cantidá de memoria llibre por que los programadores pudieren faer xuegos verdaderamente llongures y poder utilizar tol poder de la máquina. Al ser un soporte al CD (Compact Disk), los gastos de fabricación tamién yeren muncho más baxos, una y bones el cartuchu ye'l soporte más caru.

Xugabilidá

Pal Mega CD hubo xuegos de gran calidá, como Sonic CD, pero desgraciadamente munchos de los sos títulos más carauterísticos son posiblemente, los xuegos menos jugables d'esa dómina. La esplicación ye bien senciella, a mediaos de los 90 el "render" (renderizado) y la digitalización taben de moda, ye lo segundo que más ciñu al Mega CD, munchos de los sos títulos yeren auténticos videos, de los cualos el xugador namái escoyía una opción y vía una secuencia de video o FMV. A la primer vista resultaba espectacular la meyora teunolóxica, pero al respective de la xugabilidá, dexaba enforma que deseyar, yá que yeren los primeres "esperimentos" que se faíen nesti campu. Prueba del fracasu d'esti tipu de xuegos ye la inesistencia d'éstos anguaño, cuando tenemos máquines muncho más potentes y soportes con muncha más capacidá.

Distribución

Mega CD II conectáu a Mega Drive II

Xapón

Empezar a vender el 1 d'avientu de 1991, costaba unos ¥49,800. Les ventayes yá comentaes sobre los cartuchos y el tener un catálogu de xuegos RPG bastante llamativu ayudaba a les ventes. El primer añu de vida Sega vendió 100.000 unidaes.

Estaos Xuníos

Sega of Japan llevaba tan de callao esti proyeutu, que nun lo comentó tan siquier a Sega of America hasta escasos meses antes del llanzamientu. N'EE.XX. el so llanzamientu foi anunciáu nel Chicago CES en payares de 1992. L'anunciu de que Mega CD podría amosar más colores en pantalla que Mega Drive y que SNES, pretendía convencer a los consumidores pa la so compra. Finalmente la so estratexa nun dio los resultaos esperaes, la mayoría de los xugadores norteamericanos, nun mercaron la consola pol so preciu.

Europa

N'Europa, el MegaCD vender a un preciu mayor que nel restu del mundu (unes 50.000 pesetes n'España, unos 300 euros). La so venta empezó n'abril de 1993. A pesar de que la Mega Drive cuntaba con un gran númberu de xugadores, Sega solamente vendiera 60000 de les 70000 consoles que mandara hasta'l mes d'agostu de 1993.

Australia

Los australianos esfrutaron de MegaCD a partir del 19 d'abril de 1993.

Modelos

Mega CD II

Los siguientes modelos fueron los que salieron n'Europa:

• Sega MegaCD: Diseñáu pa la Mega Drive orixinal, asitiar so la consola, yera de carga frontera con bandexa y tenía lluces d'encendíu y llectura, la desventaxa d'esti modelu ye que nun dura tola vida, llega en momentu en que la imaxe y el soníu estropiense y hai que reformar los capacitadores internos.
• Sega MegaCD II: Diseñáu para Mega Drive 2 y p'amenorgar costos de fabricación, yera más pequeñu que l'orixinal, acoplábase al llau derechu de la consola, yera de carga cimera y podía utilizase tamién cola Mega Drive 1 gracies a una estensión de la base qu'incluyía. Foi'l de mayor distribución n'España.
• Sega Multi-Mega: Yera un reproductor de CD portátil, una Mega Drive y un MegaCD xuníos nun solu aparatu d'amenorgáu tamañu.

Especificaciones téuniques

• CPU
  • Motorola 68000 de 16 bit a 12.5 MHz. La mesma CPU que la Mega Drive, cuerre en paralelu con ella, pero más rápidu (la de Mega Drive va a 7.61 MHz)

• Gráficos
  • Procesador gráficu: Custom ASIC
  • Colores simultáneos: 64 de 512, los mesmos que la Mega Drive, anque por aciu la manera gráfica HAM (Hold and Modify) pueden consiguise 128 colores. En secuencies FMV (Cinepak y TruVideo) de 128 a 256 colores. Eternal Champions CD ye l'únicu xuegu qu'utiliza 256 colores simultáneamente
  • Resolvimientu: 320x224 y 256x224

• Memoria
  • Memoria RAM principal: 6 Mbit
  • PCM samples: 512 Kbit
  • Caxé de datos del CD-ROM: 128 Kbit
  • Backup RAM: 64 Kbit

• Almacenamientu
  • CD-ROM de 500 MB (equivalente a 62 min de datos d'audiu)
  • Tasa de tresferencia de datos de la unidá de CD-ROM: 150 Kbytes/s (1x)
  • CD-ROM compatible colos formatos ISO 9660, CDDA y CD+G

• Soníu
  • Ricoh RF5C164
  • Formatu: estéreo PCM
  • Canales d'audiu: 8 (6 canales de reproducción de muestres PCM y 2 canales d'Audiu CD-DA)
  • Sample rate: 32 KHz (44.1 KHz para CD-DA)
  • Conversor dixital/analóxicu (DAC) de 16 bits
  • Rangu de frecuencies: 20 Hz - 20 KHz
  • Rellación señal/ruiu: > 90.0 dB @ 1K
  • Separación de canal: > 90.0 dB

• BIOS
  • Tamañu: 1 MBit
  • Usada pa xuegos, reproductor de CD, CD+G y karaoke
  • Tiempu d'accesu: 800 ms
  • Versiones de la BIOS: 1.00 Mega-CD orixinal (Xapón/Europa), 1.10 Sega CD orixinal (Norteamérica), 2.00 Mega-CD 2 (Xapón/Europa) / Sega CD 2 (Norteamérica), 2.11 Mega-CD 2 (Xapón/Europa) / Sega CD 2 (Norteamérica), 2.21 Sega Multi-Mega (Xapón/Europa), Sega CDX (Norteamérica)

• Dimensiones
  • Mega-CD orixinal: 301mm x 212.5 x 112.5; pesu: 1.4 kg

Enllaces esternos

• Hestoria del sistema y repasada a los xuegos del so catálogu en SEGASaturno

Predecesor: Sega Game Gear

Videoconsoles de Sega 1991

Socesor: Sega Picu

• Datos: Q1047516
• Multimedia: Sega CD