Soberbia

La sobeyosa (del llatín superbia) o arguyu (del francés orgueil) ye un sentimientu de valoración d'unu mesmu percima de los demás.

Otros sinónimos son: altiveza, altanería, arrogancia, vanidá etc. Como antónimos pueden citase los siguientes: humildá, modestia, cencellez, etc. El principal matiz que les estrema ta en que'l arguyu ye disimulable, ya inclusive apreciáu, cuando surde de causes nobles o virtúes, ente que a la sobeyosa se la concreta col deséu de ser preferíu por otros, basándose nel prestu de la mesma vanidá, del yo o ego.

Significaos negativos editar

En términos negativos la soberbia ye una actitú arguyosa que caracteriza a aquelles persones falancioses de si mesmes. Genéricamente definir como la sobrevaloración del yo al respective de los otros, pa superar, algamar o superponerse a una torga o situación, o bien n'algamar una elevada desvalorización del contestu. Tamién puede definise la soberbia como la creencia de que tou lo que se tener ye cimeru, que se ye capaz de superar tou lo que digan o faigan los demás, o de superar los prexuicios. La soberbia afala a la persona a valorase demasiáu, arguyeciéndose y creyéndose capaz de faer cualquier cosa percima de los demás ya inclusive de les sos propies capacidaes, de les circunstancies o meyor dichu los contratiempos que se presenten. Esta idea deriva direutamente en que'l sobeyosu ponga en desterciu a les demás persones, por cuenta de que piensa que les sos capacidaes o que'l so valor nun se fornieren al so, polo que-y lo considera sobeyosu.

Ye consideráu pola teoloxía católica unu de los siete pecaos capitales.

Significaos positivos editar

Vista del desfile del Arguyu Europeo 2007 en Madrid

Na filosofía editar

Convien nun escaecer la connotación positiva que, yá nel so orixe llatín, tien la pallabra, yá que la calificación d'un actu como sobeyosu o arguyosu pue ser sinónimu de óptimo o de bella factura. Na filosofía objetivista d'Ayn Randsobremanera, l'arguyu ye una de los trés virtúes principales^{[ensin referencies]} y defínese como envalora apropiada de sigo mesmu que provién de l'ambición moral de vivir en consecuencia plena con valores personales racionales. Para Nietzsche la soberbia ye una virtú elevada, mesma d'homes cimeros, que conduz a una honestidá absoluta consigo mesmu (lo cual fai imposible cualquier trampa o actu deshonesto), valentía y superación constante siempres buscando tar percima de los demás y nun despintalo ante naide naquello y en tou.

Como actu de autoafirmación editar

L'arguyu tamién puede entendese como la autoafirmación y reivindicación de lo qu'unu ye y del grupu o coleutivu al que se pertenez. Nesti sentíu, puede falase d'arguyu nacional, arguyu racial (un exemplu conocíu ye'l black pride, un movimientu de reivindicación y arguyu de les persones negressobremanera nos Estaos Xuníos) y arguyu LGBT (de lesbianes, gais, bisexuales y transexuales).^{[ensin referencies]}

Arte editar

Vanitas col so espeyu. Pintáu por Ticianu, c. 1515.

Ente les varies representaciones artísticu con que s'identificó la soberbia atopen el lleón, el caballu, el pavu real, l'esperteyu, el color violeta y l'espeyu.

Vanitas editar

El so títulu y la so concepción rellacionar con un pasaxe del Eclesiastés: vanitas vanitatum omnia vanitas (vanidá de vanidaes, tou ye vanidá). El mensaxe que pretende tresmitir ye la inutilidá de los placeres mundanos frente a la certidume de la muerte, animando a l'adopción d'un aveséu puntu de vista sobre'l mundu.

Manifestaciones del arguyu en grau de soberbia editar

Rebeldía ante la obediencia.
Autoritarismu al mandar.
Envidia de los valores d'otros.
Crítica de los envidiaos.
Creen siempres tener la razón y achaquen los sos errores a otres causes esternes.

Soberbia

Conteníu