Universidá Estatal de San Petersburgu
La Universidá Estatal de San Petersburgu (rusu: Санкт-Петербургский государственный университет, Sankt-Peterburgskiy gosudárstvenny universitet) ye una institución d'educación cimera rusa, propiedá del estáu que la so sede atópase na ciudá de San Petersburgu. Ye una de les universidaes más antigües, grandes y prestixoses de Rusia, asitiada nel 251º puestu nel ranking QS de 2011[1] y ente les 351-400 meyores pola clasificación THE.[2]
| Universidá Estatal de San Petersburgu | |
|---|---|
| Санкт-Петербургский государственный университет | |
 | |
| Situación | |
| País |  Rusia |
| Ciudaes federales | [[San Petersburgu|{{{2}}} |
| Datos | |
| Tipu | universidá pública |
| Fundación | 8 febreru 1724 y 20 febreru 1819 |
| Fundador | Pedru'l Grande |
| Rector |
Nikolay Kropachev (es)  y Lyudmila Verbitskaya (es) |
| Alumnos | 26 000 |
| Miembru de |
BRICS Universities League (en) |
| Web oficial | |
 | |
Atópase conformada por venti facultaes especializaes, trece institutos d'investigación, Canada College, Facultá d'Estudios Militares, y una cátedra de Cultura Física y Deportes. Tien un cuadru docente de 4 055 profesores (2004), y unos 39 000 estudiantes. La universidá tien dos campus principales: na islla Vasílievski y en Peterhof. Mientres el periodu soviéticu, yera designada col nome de Universidá Estatal de Leningráu (Ленинградский государственный университет).
Historia editar
Oríxenes (1724-1821) editar
Ye entá motivu de disputa pola alministración de la universidá si la Universidá Estatal de San Petersburgu o la Universidá Estatal de Moscú ye la institución d'educación cimera más antigua de Rusia. Ente que esta postrera establecer en 1755, la primera, que tuvo n'operación continua dende 1819, afirma ser el socesor de la universidá fundada xunto col Gymnasium Académicu y l'Academia de Ciencies de San Petersburgu el 24 de xineru 1724 por un decretu del Pedro'l Grande.
Nel periodu entendíu ente 1804 y 1819, la Universidá de San Petersburgu oficialmente nun esistía, la institución fundada por Pedro'l Grande, l'Academia de San Petersburgu, yá fuera eslleida, una y bones la nueva carta de l'Academia de Ciencies de 1803 axusta que nun tien d'haber instituciones educatives que d'ella dependan.
L'Institutu Pedagóxicu de Petersburgu camudó'l nome a Institutu Pedagóxicu Principal en 1814, establecer en 1804 y ocupó una parte del edificiu de los Doce colexos.[3] El 8 de febreru de 1819, Alexandru I de Rusia reorganizó l'Institutu Pedagóxicu Principal na Universidá de San Petersburgu, que nesi momentu consistía en tres facultaes: la Facultá de Filosofía y Derechu, la Facultá d'Historia y Filoloxía y Facultá de Física y Matemátiques.[3] L'Institutu Pedagóxicu Principal (onde estudió, ente otros, Dmitri Mendeléyev) foi restauráu nel añu 1828 como una institución independiente d'educación de la Universidá de San Petersburgu y formó maestros hasta que se cerró definitivamente en 1859.[4]
Universidá Imperial de Saint Petersburgu (1821-1918) editar
En 1821 la universidá foi renombrada como Universidá Imperial de Saint Petersburgu.[3] En 1823 la mayor parte de la universidá treslladar de los Doce colexos a la parte sur de la ciudá más allá de la Fontanka. En 1824 foi adoptáu como la primer carta de la Universidá Imperial de San Petersburgu una versión modificada de la Carta de la Universidá de Moscú. En 1829 había 19 profesores de tiempu completu y 169 estudiantes de tiempu completu y de tiempu parcial na universidá. En 1830 el zar Nicolás devolvió tol edificiu de los Dolce Colexos de nuevu a la universidá y los cursos volver# a entamar. En 1835 aprobóse una nueva Carta de les universidaes imperiales de Rusia, que prevía la creación de la Facultá de Derechu, la Facultá d'Historia y Filoloxía y les Facultaes de Física y Matemátiques fundir na Facultá de Filosofía como los Departamentos primeros y segundos, respeutivamente.
En 1849 dempués de la Primavera de los Pueblos, el Senáu del Imperiu rusu decretó que'l rector tenía de ser nomáu pol Ministru Nacional d'Ilustración en llugar de ser escoyíu pola Asamblea de la universidá. Sicasí, Piotr Pletniov foi reelixíu rector y n'última instancia convertir nel rector de mayor antigüedá na Universidá de San Petersburgu (1840-1861). En 1855 dixebráronse los estudios orientales de la Facultá d'Historia y Filoloxía y el cuartu cuerpu docente de la Facultá de Llingües Orientales inauguróse oficialmente'l 27 d'agostu de 1855.[5]
Rectores editar
- 1819–1821 Mijaíl Balugyanski
- 1821–1825 Yevdokim Zyablovski
- 1825–1836 Antoine Jeudy Dugour
- 1836–1840 Iván Shulguín
- 1840–1861 Piotr Pletniov
- 1861–1863 Aleksandr Voskresenski
- 1863–1865 Heinrich Lenz
- 1865–1867 Aleksandr Voskresenski
- 1867–1873 Karl Kessler
- 1873–1876 Piotr Redkin
- 1876–1883 Andréi Bekétov
- 1883 (1884)–1887 Ivan Andreiévski
- 1887–1890 Mijaíl Vladislávlev
- 1890–1897 Piotr Nikitin
- 1897–1899 Vasili Sergeiévich
- 1899–1903 Adolf Holmsten
- 1903–1905 Aleksandr Zhdánov
- 1905–1910 Iván Borgman
- 1910–1911 David Grimm
- 1911–1918 Erwin Grimm
- 1918–1919 Aleksandr Ivanov
- 1919 Serguéi Zhebeliov
- 1919–1922 Vladímir Shimkévich
- 1922–1926 Nikolái Derzhavin
- 1926–1927 Vsévolod Tomashevski
- 1927–1930 Mijaíl Serebryakov
- 1930–1932 Yury Nikich (direutor)
- 1932–1933 Víktor Seryózhnikov (direutor)
- 1933–1938 Mijaíl Lazurkin (direutor)
- 1938–1939 Konstantín Lukashov (direutor)
- 1939 Artemi Márchenko (direutor)
- 1939–1941 Piotr Zolotujin (direutor)
- 1941–1948 Aleksandr Voznesenski
- 1948–1950 Nikita Domnin
- 1950–1952 Alekséi Ilyushin
- 1952–1964 Aleksandr Aleksándrov
- 1964–1970 Kirill Kondrátyev
- 1970–1975 Gleb Makárov
- 1975–1986 Valentin Aleskovski
- 1986–1993 Stanislav Merkúriev
- 1993(1994)-2008 Lyudmila Verbítskaya
- since 2008 Nikolái Krópachev
Facultaes editar
La Universidá componer de 20 facultaes especializaes, les mesmes son:
- la Facultá de Matemátiques Aplicaes y Control de Procesos
- la Facultá de Bioloxía y Estudios del Suelu *
la Facultá de Química * la Facultá d'Economía * la Facultá de Xeografía y Geoecología
- la Facultá de Xeoloxía *
la Facultá d'Historia * el Departamentu de Rellaciones Internacionales
- la Facultá de Periodismu *
la Facultá de Lleis
- la Facultá d'Alministración (Escuela de Negocios y Alministración)
- la Facultá de Matemátiques y Mecánica
- la Facultá de Medicina *
la Facultá d'Estudios Orientales
- la Facultá de Filoloxía y Artes
- la Facultá de Filosofía *
la Facultá de Física * la Facultá de Ciencies Polítiques
- la Facultá de Psicoloxía *
la Facultá de Socioloxía
Amás cunta cola Facultá d'Estudios Militares y la Cátedra de Cultura Física y Deportes.
Egresados de la Universidá Estatal de San Petersburgu editar
Grandes científicos:
- (1904) Iván Pávlov (Nobel en Fisioloxía o Medicina)
- (1956) Nikolái Semiónov (Nobel de Química)
- (1962) Lev Landáu (Nobel de Física)
- (1964) Aleksandr Prójorov (Nobel de Física)
- (1973) Vasili Leóntiev (Nobel d'Economía)
- (1975) Leonid Kantoróvich (Nobel d'Economía)
- (2006) Grigori Perelmán (refugó'l premiu)
- (2010) Stanislav Smirnov
- Ayn Rand desarrolladora del sistema filosóficu «objetivismo»
- Borís Paryguin fundador de la corriente filósofu-sociolóxica na psicoloxía social
Campeones mundiales d'axedrez:
Más de 600 alumnos y profesores de la Universidá de San Petersburgu fueron escoyíos como miembros de l'Academia de Ciencies de Rusia.
Notes editar
- ↑ https://web.archive.org/web/20120625220237/http://www.topuniversities.com/institution/saint-petersburg-state-university/wur
- ↑ https://web.archive.org/web/20111007144413/http://www.timeshighereducation.co.uk/world-university-rankings/2011-2012/europe.html
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Lewis, David Y. (2012). Early Russian Organic Chemists and Their Legacy. Springer, páx. 50. ISBN 3642282199.
- ↑ Rudakov, Vasiliy. Brockhaus and Efron Encyclopedic Dictionary, páx. 787, Volume VIIIa.
- ↑ edited by Michael Kemper, Stephan Conermann (2011). The Heritage of Soviet Oriental Studies. Taylor & Francis, páx. 36. ISBN 0203832752.
Referencies editar
La historia de la universidá, con especial énfasis na Facultá de Derechu, dende'l sieglu XIX hasta'l periodu de la Perestroika, ta documentada na obra:
- David Lempert, Daily Life in a Crumbling Empire: The Absorption of Russia into the World Economy, Book 2, Eastern European Monograph Series, Columbia University Press, 1996, ISBN 978-0-88033-341-2.
Enllaces esternos editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Universidá Estatal de San Petersburgu.- Sitiu web oficial
Datos: Q27621- Multimedia: Saint Petersburg State University
