Denómase estrella polar a la estrella visible a simple vista que s'alluga na bóveda celeste de manera más próxima a la exa de rotación de la Tierra o polu celeste; magar que por convención, col términu d'estrella polar faise referencia a la estrella más próxima al polu norte. Por efeutu de la precesión de los equinoccios, los polos celestes desplázense con rellación a les estrelles alredor del polu de la eclíptica y, en consecuencia, la estrella polar en cada hemisferiu nun ye la mesma al traviés de los años.

Trayeutoria del polo norte celeste.

Anguaño

editar

La Estrella Polar nel hemisferiu Norte ye   de la Osa Menor; qu'allugada nel estremu de la cola de la Osa menor, nómase-y tamién Polaris por ser la que tá mas cerca'l Polu, (menos d'ún grau). Entá tien qu'averase más, y nel añu 2100 tará a unos 28'. Nesi intre, el Polu allonxaráse d'esta estrella, que nun tornará a ser la Polar hasta 25.780 años dempués.

 

Camín del Polu Norte ente les estrelles. (La figura nun tien en cuenta la nutación).


Nel pasáu

editar

Hai 2.800 años enantes la nuesa dómina, la estrella más cerca'l polu Norte, (o seya, la estrella Polar d'aquella dómina llonxana), yera Thuban,   de la constelación del Dragón, de magnitú 3,6 y qu'alcontrábase namái a 10' del polu celeste (La Estrella Polar d'anguaño ta a 50'). Thuban foi famosa en China y l'Antiguu Exiptu. Los antigos astrónomos chinos inscribiéronla nos sos anales, na dómina del Emperador Hoang-Ti, que reinó 2700 años enantes de la nuesa dómina. Los exipcios, qu'hai más de 50 sieglos ficieran les Grandes Pirámides, amosaron tener unos conocimientos abondo avanzaos abriendo galeríes que dexen caltrizar nel so interior y acolumbrar dende elles el Polu Norte, (que d'aquella empobinaba a la   del Dragón. Güei, dende les galeríes de les pirámides, si non tuvieren trancaes, acolumbraríemos la nuesa estrella Polar, la   de la Osa Menor.)

El polu pasó dempués ente la estrella   de la Osa Menor y la   del Dragón. Nesta dómina construyóse la Esfera de Quirón, la más antigua conocida, que correspuende a la dómina de la espedición de los Argonautes, 1.200 años enantes de la nuesa dómina. Dende entóncenes, el polu foi averándose a la qu'anguaño ye la estrella Polar.

Nos entamos la nuesa dómina, nun había nenguna estrella qu'allumase cerca'l polu. Na obra "Xulio César" , de William Shakespeare, el personaxe principal diz: "Pero yo soi constante como la estrella Polar que nun tien igual en cuantes a estabilidá nel firmamentu." Ta nidio que los versos de Shakespeare son un anacronismu ya que na so dómina   de la Osa Menor yera la Polar, pero non na dómina de Xuliu César, au'l polu Norte nun empobinaba a nenguna estrella.

Alredor del añu 800 pasó metanes xunto una pequeña estrella doble na constelación de la Xirafa.

Nel futuru

editar

Pero la estrella Polar d'anguaño, de magnitú 2, ye una de les más brillantes que s'afayen nel camín que percuerre el Polu y por ello caltién el títulu dende hai más de dos mil años. Fechu que camudará alredor del añu 3.500, dómina na que'l polu pasará cerca d'una estrella de tercera magnitú, la   de Ceféu. Nel añu 6.000 tará ente dos estrelles de tercera magnitú, la   ya   de Ceféu; haza l'añu 7400 tará cerca de la brillante estrella de primer magnitú, γ del Cisne, y haza l'añu 13.600, Vega (   de Lira), será la estrella Polar más brillante del cielu boreal de branu que caltendrá la primacía demientres tres mil años polo menos. Ésta será la Polar de les futures xeneraciones, como yá foi hai catorce mil años, na Era Glacial.

editar

Dao que la estrella polar allúgase práuticamente nel polu norte celeste, aparez nel centru de les trayeutories circulares que paecen dibuxar les otres estrelles pola mor del efeutu de Rotación terrestre.

Esta carauterística independiza del tiempu, la observación de les coordenaes llocales de la estrella polar, siendo l'altor sobro l'horizonte espresáu en graos y minutos la llatitú del observador. Pa algamar exautitú, hai que correxir esti datu, ya que la estrella Polar nun s'alcuentra en términos teóricos exautamente nel polu Norte celeste. La posición privilexada na bóveda celeste de la estrella polar, fai d'ella una aida del navegante, que namái con una güeyada al cielu ye quien a asegurar l'aldu y determinar la llatitú.

Ver tamién

editar

Polaris (estrella)


Referencies

editar

Enllaces esternos

editar