Euphorbia peplus

especie de planta

Euphorbia peplus L., ye una especie de fanerógama perteneciente a la familia de les euforbiacees.

Euphorbia peplus
Clasificación científica
Reinu: Plantae
Subreinu: Tracheobionta
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Subclas: Rosidae
Orde: Malpighiales
Familia: Euphorbiaceae
Subfamilia: Euphorbioideae
Tribu: Euphorbieae
Subtribu: Euphorbiinae
Xéneru: Euphorbia
Especie: E. peplus
L.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]
Ciato.
Vista de la planta.
Vista de la planta.

Hábitat editar

Ye d'amplia distribución en Macaronesia y la rexón mediterránea.

Descripción editar

Euphorbia peplus ye una planta de porte yerbácea, añal col tarmu erecto, dacuando procumbente o postráu, d'hasta 25 cm de llargor, usualmente ramificáu y con tolos sos órganos glabros. Tien fueyes de color verde bien polimórficas, polo xeneral son obovaes anque pueden apaecer ovoides o suborbiculares, siempres son enteres y emarginaes. Polo xeneral estes fueyes algamen unes dimensiones d'hasta 30x15 mm y tienen un peciolu d'hasta 10 mm.

Les inflorescencies de la especie apaecen na exa central y más raramente nes ramificaciones llaterales. Esta inflorescencia ye un ciatio d'hasta 1,5 mm de llargor, sésil o con un curtiu pedúnculu. Tien glándules nectaries elíptiques de color verde amarellentaes con dellos apéndices filiformes blancos d'hasta 1,6 mm. El pleocasio tien ente 2 y 5 radios, comúnmente 3, algama hasta 50 mm de llargor y suel dicotomizar hasta 8 vegaes. Les bráctees pleocasiales son ovaes y mucronaes y ensertar na exa por aciu un curtiu peciolu cuando nun son sentaes.

El frutu ye una cápsula globular o llixeramente elíptica d'ente 1,2 y 3 milímetros de llargor con un pedicelu d'ente 1 y 3 mm. Nos enveses de la cápsula apaecen dos ales membranoses. Les granes son blanques o grises ovoides con seición llixeramente hexagonal d'ente 1 y 1,7 mm. Tienen un riegu llonxitudinal ventral y hasta 5 alveolos dorsales.[1][2]

Usos melecinales editar

La cazumbre, un látex ablancazáu, foi utilizada pal tratamientu de mancadures cutanees, especialmente verrugues, manches producíes pol sol y durezs. Otres parte de la planta fueron utilizaes como expectorantes, antihelmíticos, antipiréticos y antiinflamatorios. Esti látex, sicasí, ye altamente irritante y cáusticu en piel, güeyos y mucoses y bien tóxicu cuando s'inxer. Los principios activos de la planta son principalmente trés triterpenos, el pepluano, con conocida aición antiinflamatoria, el jatrofano y el ingenano, causantes de l'aición irritante del látex y promotores de tumores. Unu de los compuestos del ingenano, el ingenol 3-angelato tres ensayos en mures demostró tener aición antitumoral.[3][4][5][6]

Taxonomía editar

Euphorbia peplus describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 456. 1753.[7]

Etimoloxía

Euphorbia: nome xenéricu que remanez del médicu griegu del rei Juba II de Mauritania (52 a 50 e. C. - 23), Euphorbus, nel so honor – o n'alusión al so gran banduyu – yá que usaba médicamente Euphorbia resinifera. En 1753 Carlos Linneo asignó'l nome a tol xéneru.[8]

peplus: epítetu que podría derivar del griegu peplos, que significa abrigu, envoltura.

Variedaes
  • Euphorbia peplus var. minima DC. in J.B.A.M.de Lamarck & A.P.de Candolle (1805)
  • Euphorbia peplus var. peplus
Sinonimia
  • De Euphorbia peplus:[9]
    • Tithymalus peplus (L.) Hill (1768)
    • Esula peplus (L.) Haw. (1812)
    • Keraselma peplus (L.) Raf. (1838)
    • Euphorbion peplum (L.) St.-Lag. (1880)
    • Galarhoeus peplus (L.) Prokh. (1941).
  • De Euphorbia peplus var. minima:[10]
    • Euphorbia peploides Gouan (1764)
    • Euphorbia peplus var. minor Willd. (1806)
    • Euphorbia pusilla Lag. (1816)
    • Euphorbia peplus var. peploides (Gouan) Vis. (1852)
    • Tithymalus peploides (Gouan) Klotzsch & Garcke (1860)
    • Euphorbia peplus var. maritima Boiss. in A.P.de Candolle (1862)
    • Esula peploides (Gouan) Fourr. (1869)
    • Tithymalus peplus subsp. maritimus (Boiss.) Soják (1972)
    • Tithymalus peplus subsp. peploides (Gouan) Soják (1972)
  • De Euphorbia peplus var. peplus:[11]
    • Tithymalus rotundifolius Lam. (1779)
    • Euphorbia oleracea Pers. (1806)
    • Euphorbia rotundifolia (Lam.) Loisel. (1809)
    • Esula minima Haw. (1812)
    • Euphorbia minima (Haw.) Mart. (1814)
    • Esula rotundifolia (Lam.) Gray (1821)
    • Keraselma oleraceum (Pers.) Raf. (1838)
    • Keraselma reniforme Raf. (1840)
    • Euphorbia chamaepeploides Lotsy (1895)
    • Euphorbia pusillima Post (1895)
    • Euphorbia calabrica Huter, Porta & Rigo (1907)
    • Tithymalus peplus subsp. calabricus (Huter, Porta & Rigo) Soják (1972)[12][13]

Referencies editar

  1. Castroviejo, S. (coord. xen.). (1986-2012). Flora iberica. Real Xardín Botánicu, CSIC, Madrid., páx. p.261.
  2. Valdés B., Talavera. S., & Fernández-Galiano Y. (1987). Flora Vascular d'Andalucía Occidental. Ketres.
  3. (2008). Medicinal Plants Volume 1. PROTA, páx. p.279.
  4. «PEP005 (ingenol mebutate) xel, a novel agent for the treatment of actinic keratosis: results of a randomized, double-blind, vehicle-controlled, multicentre, phase IIa study». Australas J Dermatol 50 (1):  páxs. 16–22. 2009. doi:10.1111/j.1440-0960.2008.00497.x. PMID 19178487. 
  5. Lebwohl, M, et al. "Ingenol Mebutate Xel for Actinic Keratosis." N Engl J Med 366;11, March 15, 2012.
  6. «FDA Approves Picato® (ingenol mebutate) Xel, the First and Only Topical Actinic Keratosis (AK) Therapy With 2 or 3 Consecutive Days of Once-Daily Dosing». eMedicine. Yahoo! Finance (25 de xineru de 2012).
  7. «Euphorbia peplus». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 7 de xunetu de 2012.
  8. (Spec. Pl. [ed. 1]: 450)
  9. Sinónimos de Euphorbia peplus en Kew
  10. Sinónimos de Euphorbia peplus var. minima en Kew
  11. Sinónimos de Euphorbia peplus var. peplus en Kew
  12. Sinónimos en Kew
  13. Euphorbia peplus en PlantList

Enllaces esternos editar