Ezequiel Gutiérrez Iglesias

Ezequiel Gutiérrez Iglesias (23 d'agostu de 1840, Cartago – 22 d'agostu de 1920) foi un abogáu y políticu costarricense.

Ezequiel Gutiérrez Iglesias
Vida
Nacimientu	Cartago, 23 d'agostu de 1840
Nacionalidá	Costa Rica
Muerte	22 d'agostu de 1920 (79 años)
Oficiu	políticu, xuez

Foi fíu de Francisco de Paula Gutiérrez y La Peña Monxu y Ramona Iglesias Llorente. Casó con Josefina Braun Bonilla.

Cursó estudios secundarios en Guatemala y graduóse de Llicenciáu en Lleis na Universidá de Santu Tomás, onde tamién foi caderalgu de Gramática y Filosofía.

Desempeñó numberosos cargos públicos, especialmente nos campos educativu, diplomáticu y xudicial. Foi maestru nel Llicéu de Neñes de Cartago, funcionariu de la Secretaría de Rellaciones Esteriores y carteres amiestes(1862-1864), Amestáu (1864-1866) y Encargáu de Negocios (1866-1869) de Costa Rica nos Estaos Xuníos d'América, Secretariu de la Llegación n'Europa (1868-1869) Inspector Xeneral d'Escueles (1869-1870), Diputáu suplente por Cartago na Convención Nacional Constituyente (1870) y Conseyeru de la Llegación de Costa Rica en Perú y Chile (1870-1871).

Empecipió'l so llabor na Corte Suprema de Xusticia de Costa Rica como Fiscal (1871), y de 1876 a 1877 foi Maxistráu, cargu al qu'arrenunció pa desempeñar el d'Encargáu de Negocios de Costa Rica na Gran Bretaña, de 1877 a 1878. Pola so oposición a la dictadura del Presidente Tomás Guardia Gutiérrez tuvo exiliáu de 1879 a 1882. Dempués foi Xuez interín de Facienda Nacional (1883), Ministru Plenipotenciario de Costa Rica nos Estaos Xuníos d'América (1884), Axente financieru na Gran Bretaña y Ministru Plenipotenciario n'El Salvador (1885). En 1886 foi escoyíu nuevamente como Maxistráu, cargu al qu'arrenunció n'agostu de 1889 pa desempeñar el de Secretariu de Rellaciones Esteriores y carteres amiestes, del cual dimitió al mes siguiente y que desempeñó nuevamente de 1890 a 1891. En 1886 foi miembru de la Xunta de Caridá de San José y en 1893 Ministru Plenipotenciario de Costa Rica en Nicaragua y Hondures. El partíu Unión Democráta postular como candidatu a la Presidencia nes eleiciones de 1906.

De 1910 a 1914 foi Diputáu por Cartago y Tercer Designáu a la Presidencia, y presidió el Congresu Constitucional de 1910 a 1913. Nel desempeñu d'esi cargu correspondió-y en 1912 ser delegáu de Costa Rica a la celebración del centenariu de la Constitución de Cádiz.

De 1913 a 1918 foi Maxistráu suplente por Costa Rica na Corte de Xusticia Centroamericana y de 1914 a 1916 dirixó los Archivos Nacionales. En 1916 el Congresu escoyer como Presidente de la Corte Suprema de Xusticia pal periodu 1916-1920, que se vio atayáu n'abril de 1917 cuando se nomó una nueva Corte, de resultes del golpe militar de xineru d'esi añu y la eleición presidencial de Federico Alberto Tinoco Granados. De 1917 a 1919 foi Tercer Designáu a la Presidencia.

Morrió en San Xosé, Costa Rica, el 22 d'agostu de 1920.

Ver tamién

• Presidentes de la Corte Suprema de Xusticia de Costa Rica.

Enllaces esternos

• Datos: Q5423224