Faramundu
Faramundu o Faramond (en francés Pharamond) ta consideráu tradicionalmente como'l primer monarca de los francos salios, el fundador de la dinastía merovinxa. Dizse que foi padre de Chlodion o Clodión «el Cabelludu» y güelu de Merovéu y que'l so padre foi Marcomir. Ye'l primer Duque de los francos salios de Francia.
Faramundu | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
| Vida | |||
| Familia | |||
| Padre | Marcomir | ||
| Fíos/es | Clodión | ||
| Familia |
ver
| ||
| Pueblu | Dinastía merovinxa | ||
| Oficiu | políticu | ||
 | |||
Nel añu 420, travesó'l Rin cerca de Colonia, en direición oeste y empobinó una de los dos rames de los francos, la de los francos salios. La otra yera la de los francos ripuarios o renanos, que s'afitaron nel cursu mediu del RinRíu Rin.
Magar que dellos historiadores consideren que Faramundu podría considerase'l primer rei de Francia —a pesar de que la estensión de los sos dominios yera muncho más llendada y namái entendía los actuales Bélxica, Países Baxos y noroeste d'Alemaña— la moderna historiografía considéralu un personaxe llexendariu ensin nenguna base histórica, frutu de dellos tracamundios nes fontes medievales.
Hacia l'añu 420, reinando los emperadores Honoriu nel Imperiu Romanu d'Occidente y Teodosiu «el Mozu» n'Oriente, lleváronlu alzáu sobre un escudu, presentáronlu a tolos exércitos, y reconociéronlu como Xefe de les tribus. Nun se saben con certidume les sos obres, la so muerte, el llugar au lu enterraron y el nome de la so esposa. Dizse que tamién foi padre de Clenus, que'l so destín desconozse. Faramundu morrió nel añu 428, dempués d'ocho años de reináu.
La lleenda editar
En 727 apaez per primer vegada'l personaxe de Faramundu. Nel Liber Historiae Francorum dizse que ye fíu de Marcomir y padre de Clodión, Le Chevelu. Dende esi momentu consideráronlu como'l primer rei merovinxu. Los historiadores de la Edá Media fixéronlu reinar nos principios de sieglu.
Esti personaxe alquier un relieve historiográficu nel sieglu XVI, nun contestu nel que destaquen dos circunstancies: la santificación de Clodovéu I y el redescubrimientu de la llei sálica. Clodovéu I, el primer rei cristianu y el primer rei sagráu, beneficiariu del milagru de la Sainte-Ampoule, el primer titular de la flor de lys y la oriflama, concentra nél tolos aspeutos sagraos de la realeza.
Faramundu conviértese nuna especie de doble llaicu: el primer rei paganu del pueblu francu, el so instituidor, y como autor de la llei sálica, el so primer llexislador. La llexitimidá real afítase, poro, doblemente, pola conxunción de relixón y llei. La relativa popularidá de Faramundu nel Vieyu Réxime caltién la vinculación ente los vieyos francos y la llei sálica.
Fontes hestóriques editar
Les fontes hestóriques que dieron llugar a la esistencia de Faramundu son les siguientes:
- En 455, Prósperu d'Aquitania (Prosper Tyro) escribió una Chronique de la Gaule. Un fallu de traducción d'una edición vieya de la so crónica fixo creer que falaba d'un personaxe llamáu Pharamond. Sábese güei que Prósperu enxamás mentó a Pharamond.
- En 592 nel so Histoire des Francs Gregoriu de Tours fala per vegada primera del Faramond históricu. El pasaxe ye'l siguiente: «C'est alors que décéda Ragnemond, évêque de Paris et tandis que son frère le prêtre Faramond briguait l'évêché, un certain Eusèbe, marchand syrien de race qui avait fait de nombreux présents, fut nommé à sa place...» (Llibru 10, capítulu 26). Escríbise nel añu 591.
- En 727, el Liber Historiae Francorum. L'autor, un monxu de Saint-Denis escribe so la influyencia del mayordomu de palaciu Carlos Martel. Trabaya principalmente pa menospreciar la reputación de tolos Merovinxos. Él ye'l primeru en dar la siguiente xenealoxía: Marcomir padre de Pharamond, el padre de Clodión Le Chevelu. El pasaxe ye'l siguiente: «Regem vero sibi encamentar ceterarum Franci eligentes nationum, Faramundus Marchomiri filium solio sublimant regio. Cui filius successit Clodio crinitus». (Llibru I, capítulu 4). Dempués de 300 años de los fechos, ye la primer fonte qu'indica que Pharamond foi un rei francu.
- En 14611461, Les Grandes Chroniques de France.
Ver tamién editar
Referencies editar
- ↑ URL de la referencia: http://www.rootsweb.ancestry.com/~medieval/charladdend.htm.
Enllaces esternos editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Faramundu.
