Fernando Grande-Marlaska
Fernando Grande-Marlaska Gómez (26 de xunetu de 1962, Bilbao) ye un maxistráu español, actual ministru del Interior del Gobiernu d'España.
Fernando Grande-Marlaska | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) | |||||||
3 avientu 2019 - 21 febreru 2020 - Gemma Araujo (es)  → Distritu: Cádiz Eleiciones: eleiciones al Congresu de los Diputaos de payares de 2019, eleiciones al Congresu de los Diputaos de payares de 2019 en Valencia
16 mayu 2019 - 24 setiembre 2019 Distritu: Cádiz Eleiciones: eleiciones al Congresu de los Diputaos d'abril de 2019
7 xunu 2018 - ← Juan Ignacio Zoido | |||||||
| Vida | |||||||
| Nacimientu | Bilbao[1], 26 de xunetu de 1962[1] (61 años) | ||||||
| Nacionalidá |
 España | ||||||
| Familia | |||||||
| Padre | Avelino Grande | ||||||
| Madre | Ángela Marlasca Gómez | ||||||
| Casáu con |
Gorka Arotz (es) (2005 – )[2] | ||||||
| Estudios | |||||||
| Estudios | Universidá de Deusto | ||||||
| Llingües falaes | castellanu | ||||||
| Oficiu | políticu, abogáu, xuez, xurista | ||||||
| Llugares de trabayu | Madrid | ||||||
| IMDb | nm4268313 | ||||||
 | |||||||
Biografía editar
Nacíu en Bilbao, ye fíu d'Avelino Grande, un policía municipal, tal como'l mesmu maxistráu Fernando Grande-Marlaska manifestó pa desmentir les capciosas informaciones que señalen al so padre como miembru de la Policía Armada franquista.[3]
Ingresó na carrera xudicial en 1987 y hasta 1989 emprestó serviciu nel Xulgáu de primera instancia de Santoña, en Cantabria, dende'l qu'instruyó la causa contra Rafael Escobedo pol crime de los marqueses de Urquijo. En 1990 pasa al Xulgáu d'Instrucción nᵘ2 de Bilbao, nel que permanez mientres nueve años. Promociona nesi momentu a presidente de la Seición Sesta de lo Penal de l'Audiencia Provincial de Vizcaya.
En 2003 instalar en Madrid, como titular del Xulgáu d'Instrucción nᵘ36.
En 2004 pasa yá a l'Audiencia Nacional en calidá de maxistráu sustitutu del xuez Baltasar Garzón nel Xulgáu Central d'Instrucción nᵘ5, onde se dio a conocer a nivel nacional, yá siendo conocíu como instructor na ciudá de la que ye natural, y de la que decidió partir a la capital primíu poles amenaces de la banda terrorista ETA.
Maxistráu de l'Audiencia Nacional editar
Hasta'l 30 de xunu de 2006 exerció nel Xulgáu Central d'Instrucción número 5 de l'Audiencia Nacional, sustituyendo provisionalmente al so titular, el xuez Baltasar Garzón. Destacó pola instrucción de causes contra la banda terrorista ETA, paralizando manifestaciones de la izquierda 'abertzale', convocaes por Arnaldo Otegi y pola intervención policial de la organización Fórum Filatélicu. Al reincorporase Garzón a la so plaza (el 1 de xunetu de 2006) quedó adscritu a la Sala de lo Penal de l'Audiencia Nacional. Presentóse como candidatu independiente al Conseyu Xeneral del Poder Xudicial (2006), pero nun foi escoyíu.
En 2007 asumió la titularidá del Xulgáu Central d'Instrucción nᵘ3 de l'Audiencia Nacional, en sustitución de Teresa Palacios.
Nesi momentu fai cargu del casu más importante: el accidente del Yac-42 en Turquía que costó la vida a 62 militares el 26 de mayu de 2003 cuando tornaben d'Afganistán. Sicasí a los cuatro meses de llegar al xulgáu, el 1 de xunu de 2007, archivó'l casu, y atribuyó les responsabilidaes a la tripulación ucraniana, eximiendo al Ministeriu de Defensa del accidente por contratar un avión inseguru.[ensin referencies] Sicasí, el 22 de xineru de 2008, la Seición Cuarta de la Sala de lo Penal revocó por unanimidá l'archivu, alegando que'l xuez nun practicara dilixencia dalguna ya indefensión de les víctimes. Una vegada reabiertu'l sumariu, citó como testigos a la cúpula militar del momentu, y a los exministros Federico Trillo y José Bono. Finalmente'l 20 de mayu de 2008, imputó por 62 homicidios per imprudencia grave, a cinco altos mandos militares, ente ellos el xefe del Estáu Mayor de la Defensa, Antonio Moreno, máximu xefe de la cúpula militar nel momentu del accidente.
El 30 d'agostu de 2007 decretó l'apertura de xuiciu oral por inxuries a la Corona a dellos artistes gráficos. En xunu de 2007 decidió archivar la causa abierta contra cuatro directivos d'Air Madrid por presunta estafa cometida mientres la crisis qu'afectó a l'aereollinia n'avientu de 2006 y, en setiembre de 2007, refugó los recursos d'apelación presentaos pola Asociación Xeneral de Consumidores y Usuarios y la Organización de Consumidores y Usuarios (OCU) contra l'archivu del autu.
El 23 de febreru de 2012 foi nomáu presidente de la Sala Penal de l'Audiencia Nacional en sustitución de Javier Gómez Bermúdez.[4]
El 29 de payares del añu siguiente foi designáu vocal del Conseyu Xeneral del Poder Xudicial, a propuesta del Partíu Popular, pol Senáu.[5]
Ministru d'Interior editar
En 2018 ye escoyíu pol presidente del Gobiernu Pedro Sánchez pa exercer de ministru d'Interior. El 7 de Xunu de 2018 Grande-Marlaska promete'l so cargu de ministru del Interior ante'l Rei.
Vida privada editar
Solo concedió una entrevista íntima. Foi a Rosa Montero y publicóse n'EPS El País Semanal el 11 de xunetu de 2006.[6]
Tamién apaeció nun programa de la televisión dixital privada Movistar+, llamáu DIACERO, onde xunto a otros dos entrevistaos rellató les sos vivencies dende la niñez.[7]
Foi cara visible de numberosos actos, unu de los más sonaos el d'una campaña pal usu del preservativu ente'l coleutivu LGBT.[8] Na campaña tamién apaecíen el presentador de TV Jesús Vázquez y l'escritor y showman Boris Izaguirre.
La revista Zero, empobinada mayoritariamente a un públicu homosexual, nel so númberu 84, informó que'l xurista contraxera matrimoniu cola so pareya.
Amenaces editar
El descubrimientu d'un comandu operativu de la banda terrorista ETA y la so posterior investigación por orde del xuez Baltasar Garzón fixeron saltar les alarmes en 2008 yá que llevaba siendo xixiláu dellos meses y pretendíase un inminente atentáu contra la so vida na so residencia de vacaciones nun pueblu de La Rioxa.[9]
Trabayos publicaos editar
- Nin pena nin mieu (2016) ISBN 9788434424043.[10]
| Predecesor: Javier Gómez Bermúdez |
.svg){kind=small} Presidente de la Sala de lo Penal de l'Audiencia Nacional 2012-2018 |
Socesor: Por designar |
| Predecesor: Juan Ignacio Zoido |
2018-actualidá |
Socesor: Nel cargu |
.
Referencies editar
- ↑ 1,0 1,1 URL de la referencia: http://www.congreso.es/portal/page/portal/Congreso/Congreso/Diputados/BusqForm?_piref73_1333155_73_1333154_1333154.next_page=/wc/fichaDiputado?idDiputado=271&idLegislatura=13. Data de consulta: 18 agostu 2019.
- ↑ URL de la referencia: https://www.moncloa.com/2020/01/05/vida-grande-marlaska-ministro-interior/.
- ↑ «sía-solu-miembru-unico-visible.html Entrevista por Virginia Drake». XLsemanal. 7 de setiembre de 2016. https://www.xlsemanal.com/actualidad/20160907/xuez-grande-marlaska-lobby-gai-dende-depués-non-justicia-nun sía-solu-miembru-unico-visible.html.
- ↑ Marlaska sustitúi a Bermúdez na Audiencia. 23 de febreru de 2012. https://www.publico.es/espana/423589/marlaska-sustituye-a-bermudez-en-l'audiencia.
- ↑ Real Decretu 931/2013, de 29 de payares, pol que se nomen Vocales del Conseyu Xeneral del Poder Xudicial a propuesta del Senáu. 3 d'avientu de 2013. http://www.boe.es/boe/dias/2013/12/03/pdfs/BOE-A-2013-12635.pdf.
- ↑ Montero, Rosa (2006). «Nel güeyu del furacán». El País. https://www.elpais.com/articulo/portada/güeyu/huracan/elpeputec/20060611elpepspor_8/Tes.
- ↑ [1]
- ↑ imaxe de la campaña
- ↑ Yoldi, J. (2008). «ETA ordenó al 'comando Vizcaya' atentar contra'l xuez Grande-Marlaska». El País. https://www.elpais.com/articulo/espana/ETA/ordeno/comando/Vizcaya/atentar/xuez/Grande-Marlaska/elpepuesp/20080724elpepunac_8/Tes.
- ↑ Planeta de Llibros
Enllaces esternos editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Fernando Grande-Marlaska 
.
Datos: Q6746375- Multimedia: Fernando Grande-Marlaska
