Giorgio Napolitano
Giorgio Napolitano (29 de xunu de 1925, Nápoles – 22 de setiembre de 2023, Roma) foi un políticu italianu, Presidente de la República Italiana ente 2006 y 2015, y tamién el primeru y únicu en ser reelixíu pal cargu, polo que ye hasta'l momentu'l presidente más llonxevu de la historia d'Italia.[19] Por cuenta de la so dilatada carrera na primer llinia de la política italiana, ye de cutiu moteyáu polos sos críticos como Re Giorgio, «Rei Giorgio».[20]
.png){kind=small}
_-_ribbon_bar.gif){kind=small}
Mientres décades foi miembru del Partíu Comunista Italianu (PCI), y más tarde xuniríase al Partíu Demócrata d'Izquierda, el socesor moderáu post-comunista del PCI. Escoyíu per primer vegada como diputáu en 1953, Foi Ministru del Interior ente 1996 y 1998 mientres el primer gobiernu de Romano Prodi. En mayu de 2006, foi escoyíu pol parllamentu como presidente d'Italia, convirtiéndose nel primer y únicu (ex) militante comunista n'aportar al cargu. Reelixíu nuevamente pal cargu en 2013, finalmente dimitió de la presidencia en xineru de 2015, ensin trescurrir apenes la metá del so segundu mandatu.
Biografía editar
Mocedá y formación editar
Nel añu 1942, matriculóse na Universidá de Nápoles Federico II, onde se convirtió nun firme opositor al fascismu. Mientres la so mocedá, foi un entusiasta del teatru.
La esistencia de la República Social Italiana, un estáu títere de los nazis, llevó a Napolitano y el so círculu d'amigos, a participar de diverses aiciones de la Resistencia italiana. Al rematar la Segunda Guerra Mundial, Napolitano xunir al Partíu Comunista Italianu.
Carrera política editar
Llicenciáu en Derechu en 1947, foi escoyíu diputáu per primer vegada en 1953 pola circunscripción de Nápoles, pola cual foi reelixíu por socesivos mandatos. Dende esta fecha convertir nun asiduo de la vida parllamentaria, hasta convertise en Presidente de la Cámara de Diputaos en 1992, cargu qu'exerció hasta 1994. Como miembru del Partíu Comunista Italianu foi un destacáu miembru de la corriente meliorista del partíu, identificada como l'ala derecha» del PCI poles sos posiciones más moderaes respectu al restu del partíu. Foi escoyíu miembru del Comité Nacional del PCI nel añu 1956, y presidiría el Grupu parllamentariu comunista ente 1981 y 1986. En 1991, ante la dixebra del PCI, optó por integrar se nel mayoritariu Partíu Demócrata d'Izquierda (PDS). De 1989 a 1992 foi diputáu del Parllamentu Européu, del cual salió pa presidir la Cámara de los Diputaos italiana, sustituyendo a Oscar Luigi Scalfaro, que fuera escoyíu Presidente de la República.
En 1996, Napolitano foi ministru del Interior mientres el gobiernu del primer ministru Romano Prodi, que tuvo al mandu de la coalición de centru-izquierda L'Ulivo. Dempués de la cayida del primer executivu empobináu por Prodi, foi nuevamente europarllamentariu ente 1999 y 2004 polos Demócrates d'Izquierda (DS).
El 23 de setiembre de 2005 foi nomáu, juntamente a Sergio Pininfarina, senador vitaliciu pol entós presidente italianu Carlo Azeglio Ciampi. El 10 de mayu de 2006, foi escoyíu Presidente de la República Italiana nel cuartu escrutiniu, con 545 votos de los 1.010 posibles, y convirtióse nel primer presidente ex comunista d'Italia: la so candidatura foi sofitada principalmente polos parllamentarios de la coalición La Unión (vencedora de les eleiciones llexislatives que tuvieron llugar nel mes d'abril del añu 2006). Como de costume, anque nun ye obligatoriu, arrenunció a la so afiliación del so partíu (Demócrates d'Izquierda) antes de xurar el cargu pa garantizar la so imparcialidá.
Presidencia de la República editar
Napolitano asumió la xefatura del Estáu d'Italia'l 15 de mayu del 2006, como XI Presidente, asocediendo nel cargu a Carlo Azeglio Ciampi. Mientres el so primer mandatu, supervisó'l gobiernu de centru izquierda lideráu por Prodi y el gobiernu de centru derecha lideráu por Silvio Berlusconi. En payares de 2011, cuando Berlusconi dimitió como primer ministru metanes fuertes problemes económicos y financieros, Napolitano convidó al ex comisariu italianu de la Xunión Europea, Mario Monti, a formar un gabinete de profesionales ensin escoyer», un gobierno tecnócrata.
El 20 d'abril de 2013, cuando expiró el so periodu presidencial, aceptó a remolera el presentase de nuevu, siendo escoyíu de nuevu como presidente al nun haber alcuerdu ente los principales partíos alrodiu de quién tenía de ser el so socesor.[21] Napolitano convirtióse asina nel primer Presidente de la República en ser reelecto en dichu cargu, pa lo cual esta vegada sí llogró un ampliu sofitu de los partíos mayoritarios. Esto convertir tamién n'unu de los xefes d'Estáu d'edá más avanzada del mundu.[22] El so segundu mandatu na presidencia nun tuvo exenta d'inestabilidá política, especialmente tres el fracasu de la propuesta d'un gobiernu "gran coalición" presentada pol primer ministru Enrico Letta, que dimitió en febreru de 2014. Napolitano encargó entós al socialdemócrata Matteo Renzi, socesor de Letta, formar un nuevu gobiernu.
El 31 d'avientu de 2014 mientres el tradicional discursu de fin d'añu anunció la so inminente dimisión como Presidente de la República por motivos d'edá y salú.[23] El 14 de xineru de 2015, a les 10:35 hores, el Presidente de la República robló la so acta de dimisión.[24] Dicha dimisión fíxose efectiva el 14 de xineru de 2015, a les 10:35 hores, por aciu la firma del acta d'arrenunciu a Presidente de la República a los 89 años d'edá.[25] Napolitano llogró gobernar 8 años y 8 meses menos un día, que ye récord na historia de la República Italiana, y de completar el so segundu mandatu, gobernaría hasta'l 15 de mayu de 2020, a los 94 años.
Fallecimientu editar
Giorgio Napolitano finó'l 22 de setiembre de 2023 a los 98 años nel hospital Spallanzani de Roma, onde foi ingresáu pocos díes antes por entueyos de salú.[26]
Referencies editar
- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 10 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 9 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ «Giorgio Napolitano è morto: se ne va il primo presidente della Repubblica eletto due volte». La Repubblica. Consultáu'l 22 setiembre 2023.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ «Boletín Oficial del Estáu» (castellanu) páxs. 32396. Agencia Estatal Boletín Oficial del Estado (28 setiembre 1998).
- ↑ «Dettaglio decorato» (italianu). presidencia de la República Italiana. Consultáu'l 16 payares 2013.
- ↑ «Apdovanotų asmenų duomenų bazė». Consultáu'l 23 setiembre 2023.
- ↑ «Giorgio Napolitano: Faculties of Philology and Political and Social Sciences». Universidá Complutense de Madrid. Consultáu'l 23 setiembre 2023.
- ↑ «Rad Bieleho dvojkríža, I. trieda: Giorgio Napolitano, prezident Talianskej republiky» (eslovacu). Consultáu'l 22 avientu 2021.
- ↑ «Eingelangt am 23.04.2012 Dieser Text wurde elektronisch übermittelt. Abweichungen vom Original sind möglich.». Consultáu'l 23 setiembre 2023.
- ↑ Afirmao en: Suomen Valkoisen Ruusun ja Suomen Leijonan ritarikunnat. Páxina: 499. Editorial: Edita. Llingua de la obra o nome: finlandés. Data d'espublización: 2017. Autor: Antti Matikkala.
- ↑ «Decreto s/nº de 18/11/2008, Norma Federal - Publicado no DO em 19 nov 2008». Consultáu'l 23 setiembre 2023.
- ↑ URL de la referencia: http://www.laicite-republique.org/les-laureats-du-prix-de-la-laicite-et-les-presidents-du-jury-depuis-2003.html.
- ↑ «Bashar al-Assad E' STATO CAVALIERE DELLA REPUBBLICA ITALIANA, POI REVOCATA». Consultáu'l 23 setiembre 2023.
- ↑ «PAST RECIPIENTS OF HONORARY MEMBERSHIP IN MALTESE HONOURS AND AWARDS AND DATE OF CONFERMENT». Consultáu'l 23 setiembre 2023.
- ↑ «Remerciements du Président Giorgio Napolitano Cérémonie d'Attribution du doctorat Honoris Causa». quirinale.it. Consultáu'l 23 setiembre 2023.
- ↑ «Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 czerwca 2012 r. o nadaniu orderu». Consultáu'l 23 setiembre 2023.
- ↑ URL de la referencia: https://web.archive.org/web/20140313051523/http://www.quirinale.it/elementi/Continua.aspx?tipo=Foto&key=30707.
- ↑ Los partíos tradicionales reelixen a Napolitano presidente d'Italia. El País. 20 d'abril de 2013. http://internacional.elpais.com/internacional/2013/04/20/actualidad/1366455625_571289.html. Consultáu'l 14 de xineru de 2015.
- ↑ From Ceremonial Figure to Italy’s Quiet Power Broker. The New York Times. 2 d'avientu de 2011. http://www.nytimes.com/2011/12/03/world/europe/president-giorgio-napolitano-italys-quiet-power-broker.html?pagewanted=all&_r=1&. Consultáu'l 14 de xineru de 2015.
- ↑ Napolitano da un ultimátum a los partíos políticos italianos. El País. (22 d'abril de 2013)
- ↑ [1]
- ↑ El presidente d'Italia anuncia la so “inminente” dimisión. El País. 18 d'avientu de 2014. http://internacional.elpais.com/internacional/2014/12/18/actualidad/1418906807_625323.html. Consultáu'l 14 de xineru de 2015.
- ↑ Giorgio Napolitano dexa la presidencia d'Italia. El País. 13 de xineru de 2015. http://internacional.elpais.com/internacional/2015/01/13/actualidad/1421142385_708097.html. Consultáu'l 14 de xineru de 2015.
- ↑ Giorgio Napolitano deja la presidencia de Italia. El País. 13 de xineru de 2015. http://internacional.elpais.com/internacional/2015/01/13/actualidad/1421142385_708097.html. Consultáu'l 14 de xineru de 2015.
- ↑ «Muere el expresidente de la República Italiana Giorgio Napolitano a los 98 años».
Enllaces esternos editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Giorgio Napolitano 
.- Giorgio Napolitano na Internet Movie Database (n'inglés)
- «Giorgio Napolitano». en Find a Grave. (n'inglés)
| Predecesor: Oscar Luigi Scalfaro |
 Presidente de la Cámara de Diputaos 1992-1994 |
Socesor: Irene Pivetti |
| Predecesor: Giovanni Rinaldo Corones |
Ministru del Interior d'Italia 1996-1998 |
Socesor: Rosa Russo Iervolino |
| Predecesor: Carlo Azeglio Ciampi |
 Presidente de la República Italiana 2006-2015 |
Socesor: Pietro Grasso (interín) Sergio Mattarella |
Datos: Q1220- Multimedia: Giorgio Napolitano
