Giuseppe Mazzini (22 de xunu de 1805Xénova – 10 de marzu de 1872Pisa) foi un revolucionariu, filósofu del movimentu italianu nomáu Risorgimento. Aidó nel procesu de formación de la Italia moderna a partir de los numberosos estados, munchos dominaos por potencies foriates, qu'esistieron fasta'l sieglu XIX. Tamién contribuyó a definir el movimientu européu en pro d'una democracia popular nun estáu republicanu.

Giuseppe Mazzini
diputáu del Reinu d'Italia

18 payares 1865 - 13 febreru 1867
Eleiciones: 9th Legislature of the Kingdom of Italy (en) Traducir
Vida
Nacimientu Xénova[1]22 de xunu de 1805[2]
Nacionalidá Bandera d'Italia Reinu d'Italia
Primer Imperiu Francés
Muerte Pisa[3]10 de marzu de 1872[2] (66 años)
Sepultura Boschetto Irregolare (en) Traducir
Causa de la muerte pleuritis (es) Traducir
Familia
Padre Giacomo Mazzini
Madre Maria Drago
Casáu con ensin valor
Estudios
Estudios Universidá de Xénova
Llingües falaes italianu[4]
Oficiu políticu, filósofu, escritor, periodistacríticu lliterariu
Llugares de trabayu Reinu d'Italia
Creencies
Partíu políticu Joven Italia (es) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata

Biografía

editar

Nacíu en Xénova, Mazzini ingresó nes files de la Carbonaría, una asociación secreta con fines políticos. La so actividá revolucionaria traxo-y problemes bien ceo cola xusticia. En 1831 foi a Marsella, onde entamó una nueva sociedá política denomada La giovine Italia (La Xoven Italia). El so lema yera Oru y el Pueblu, y el so principiu básicu yera la xunión de los diversos estaos y reinos de la península nuna única república como únicu mediu p'algamar la llibertá italiana. Tamién fundó delles organizaciones cola fin d'unificar o lliberar otres naciones: Xoven Alemaña, Xoven Polonia y finalmente Xoven Europa (Giovine Europa).

Mazzini creyía que la unificación italiana namái se podría algamar al traviés d'un llevantamientu popular. Continuó plasmando esti propósitu nes sos obres y trató de consiguilo al traviés del exiliu y l'adversidá con inflexible constancia. De toes formes, la so importancia foi más ideolóxica que práutica: tres la cayida de les revoluciones de 1848 (nes que Mazzini se convirtiera nel líder de la efímera República Romana), los nacionalistes italianos empincipiaron a mirar al rei d'El Piamonte y el so primer ministru, el conde Cavour como los direutores del movimientu unificador. El xeneral Giuseppe Garibaldi, un mozu siguidor de Mazzini, tamién desempeñó un papel crucial nel camín faza'l Estáu italianu, pero esti reinu alloñábase abondo de la república anhelada por Mazzini.

Mazzini enxamás aceptó una Italia unificada baxo la forma de reinu y siguió trabayando por una república democrática. En 1870 foi arrestáu y devueltu al exiliu, anque llograría tornar con nome falsu y vivir en Pisa hasta la so muerte en 1872. El movimientu políticu que lideró foi denomináu Partíu Republicanu y tuvo activu n'Italia hasta los años 90 del sieglu XX.

Ver tamién

editar

Referencies

editar
  1. Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 11 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. 2,0 2,1 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 27 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  3. Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 31 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  4. Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.

Enllaces esternos

editar