Guía Michelin
La guía Michelín ye'l nome xenéricu d'una serie de guíes turístiques publicaes añalmente pola editora francesa Michelin Éditions du Voyage y los sos filiales n'otros territorios pa más d'una docena de países. Más comúnmente, la espresión referise a La guía Michelín, que ye la más antigua de les guíes europees d'hoteles y restoranes.[1]
Guía Michelin | |
---|---|
guía turística | |
Datos | |
Fecha | 1900 |
Formáu por | estrella Michelin (es) |
Carauterístiques
editarLa guía ye famosa por asignar d'una a trés "estrelles de la bona mesa" a los establecimientos gastronómicos que, en referencia a distintos parámetros fitos polos sos propios xueces, destaquen en calidá, creatividá y percuru de los sos platos. Sicasí, asigna d'unu a cinco cubiertos en función del confort y el serviciu con que se sirve a los veceros cuando se trata d'un restorán, o d'una a cinco cases pol mesmu criteriu si referise a un hotel.
Arriendes d'ello, pueden esistir establecimientos con un gran luxu (cinco cubiertos, por casu) que tienen una sola estrella o nenguna; mientra que dacuando sencielles meses tocantes a montaxe y serviciu, pero con una cocina distinguida pueden ser posesores de delles estrelles.
Historia
editarLa guía Michelín foi creada nel añu 1900 por André Michelin y nesi momentu yera una guía publicitaria, que se regalaba cola compra de neumáticos. Francia cuntaba entós con 2400 conductores y la guía tenía información pervalible pa los pioneros del automóvil: llista de los mecánicos, los médicos, planos de delles ciudaes y llista d'intereses.
A partir de 1920 la guía #empezar a vender y per primer vegada apaecen nella restoranes. La información qu'apurre ye relativa a la calidá de los restoranes; empiecen d'esta forma les rondes d'inspectores anónimos. Nel añu 1926 empiezase a utilizar la estrella pa designar los meyores restoranes, y nel añu 1931 apaez la clasificación en 1, 2 y 3 estrelles. En 1926 tamién apaez la "Guía rexonal Michelin", la primer guía turística Michelin. Nel añu 1955 apaez el Bib Gourmand, que compensa a la comida con calidá, xeneralmente de corte rexonal, que ye sirvida a un preciu moderáu.
La concesión, caltenimientu o retirada añal de los distintos gallardones y reconocencies que da esta guía, ente los cualos alcuéntrase en concencia la mesma insertamientu del establecimientu en cada edición (apaecer nella yá ye un importante prestu, dada la gran tirada con que s'espubliza), ye motivu de discutiniu tantu ente ente los críticos gastronómicos y hosteleros como ente'l públicu polo xeneral, por cuanto reflexa un criteriu suxetivu, entá siendo siempres d'un equipu d'espertos.
Estrelles Michelin
editarLes estrelles nacen a finales de la década de 1920 y fuéronse desenvolviendo gradualmente hasta empiezos de la década de 1930. Les definiciones d'estes introduciéronse en 1936 y anguaño entá se caltienen:
- Trés estrelles indiquen una cocina escepcional que xustifica de por sí el viaxe.
- Dos estrelles señalen calidá de primer clase nel so tipu de cocina.
- Una estrella designa un restorán bien bonu na so categoría.
Tener una o más estrelles Michelin supón qu'un restorán non yá ye unu de los meyores del so país, sinón que tamién ye unu de los meyores nel mundu. Na actualidá cerca de 2.000 restoranes de tolos países que cubre la guía tienen estrelles.
Xueces
editarLos xueces son los encargaos d'afitar distintos parámetros pa estremar los establecimientos qu'ufierten la meyor calidá culinaria. Con éses los restoranes que deseyen llograr dalguna estrella tienen de tener en cuenta la seleición de los productos, la creatividá, el dominiu del puntu de cocción y de los sabores, la rellación calidá-aprecio y la regularidá. Amás, los xueces tamién pueden asignar d'unu a cinco cubiertos en función del confort y el serviciu col que se sirve a los veceros del restorán, o d'una a cinco cases pol mesmu criteriu si #referir a un hotel.
Cada añu, un inspeutor viaxa anónimamente, come cerca de 250 vegaes en restoranes y agóspiase alredor de 150 nueches n'hoteles. Cada unu visita más de 800 establecimientos y escribe aproximao 1100 informes. Utilizando como base un manual de dicha empresa
Tocantes a les estrelles, otorguense n'alcuentros especiales que tienen lugar dos vegaes al añu. Les decisiones relatives a l'atribución de les estrelles realizense por consensu.
La concesión, caltenimientu o retirada añal de los distintos gallardones y reconocencies que da la guía, ente los que s'atopa de xacíu la mesma insertamientu del establecimientu en cada edición, ye motivu de discutiniu tantu ente los críticos gastronómicos y hosteleros como ente'l públicu polo xeneral, yá que reflexa'l criteriu d'un equipu d'espertos, a pesar de ser siempres suxetivu.
Referencies
editar- ↑ Pierre-Gabriel Gonzalez, « Cent ans de guides Michelin », Génium/Nos Ancêtres, janvier 2005